Δεν ήταν η πρώτη φορά που συμβαίνει ανάλογο γεγονός. Αλλά η παρενόχληση, από την πλευρά της Τουρκίας, του ελικοπτέρου που μετέφερε τον Έλληνα υπουργό Άμυνας από τη Στρογγύλη στην Ρω έχει σήμερα διαφορετική σημασία. Η Τουρκία κλιμακώνει την επιθετικότητά της και μάλιστα μόλις μια βδομάδα πριν τη σύγκληση του λεγόμενου Συμβουλίου Συνεργασίας των δύο χωρών και την επίσκεψη Νταβούτογλου στην Αθήνα.
Η κυβέρνηση, κατά την προσφιλή της τακτική, διεμήνυσε να κρατηθεί χαμηλά το θέμα στην ειδησεογραφία, ενώ πηγές του υπουργείου έσπευσαν να καθησυχάσουν διαδίδοντας ότι δεν συνιστά ακριβώς παρενόχληση η (τυχαία, σύμφωνα με τους κύκλους του υπουργείου;) ανακοίνωση στο πλήρωμα του ελικοπτέρου ότι βρίσκεται στον τουρκικό εναέριο χώρο, ενώ το Σινούκ πετούσε πάνω από το Καστελόριζο.
Δεν μιλάμε φυσικά για ένα τυχαίο σημείο στο χάρτη, αλλά για μια ζώνη κρίσιμης σημασίας που βρίσκεται στο επίκεντρο των σχεδίων της Άγκυρας για την ανατολική Μεσόγειο. Μια σειρά χάρτες και σχέδια της Τουρκίας είναι γνωστό ότι το τελευταίο διάστημα, και ειδικά από το 2011 και μετά, «προσπερνούν» το Καστελόριζο. Όπως έκαναν και στην πράξη με την Κύπρο, προχωρώντας σε έρευνες Νότια του νησιού σαν να μην υφίσταται άλλο κράτος κάτω από τα παράλια της Τουρκίας.
Ελλάδα και Κύπρος, όμως, δεν αντιμετωπίζονται μόνο από την Άγκυρα σαν κρατικές οντότητες υπό αμφισβήτηση. Μνημόνια και γεωπολιτικοί σχεδιασμοί λειτουργούν από κοινού για τη μετατροπή των δύο χωρών σε κράτη περιορισμένης κυριαρχίας. Αυτό είναι το μέλλον που επιφυλάσσουν στις αποικίες χρέους. Με την Κύπρο, βέβαια, να έχει ήδη υποστεί ένα διαμελισμό και το βόρειο τμήμα της να βρίσκεται υπό κατοχή, κάτι που σχεδόν όλοι μοιάζει να θέλουν να ξεχάσουν.
Το εγχώριο μνημονιακό πολιτικό σύστημα, πειθήνιο στις απαιτήσεις της τρόικας και των κάθε φορά ισχυρών, είναι συμμέτοχο στην αποικιοποίηση. Ενδεικτικός για το γεγονός ότι Μνημόνια και γεωπολιτικές επιδιώξεις «δουλεύουνε μαζί», είναι ο ρόλος του Γ. Παπανδρέου στις εξελίξεις των τελευταίων ετών και στα δύο αυτά πεδία. Για αυτό είναι εξοργιστική η επανεμφάνισή του ως σωτήρα της πατρίδας στις κρίσιμες σημερινές συνθήκες.
Ενδεικτικό είναι, επίσης, ότι (και) δικής του έμπνευσης ήταν η κατοχύρωση του θεσμού του Συμβουλίου Συνεργασίας, δηλαδή του κοινού Υπουργικού Συμβουλίου Ελλάδας-Τουρκίας που πρόκειται να συγκληθεί για τρίτη φορά την επόμενη βδομάδα, στην Αθήνα.
Τα κίνητρα της Άγκυρας για την πραγματοποίηση του Συμβουλίου είναι σαφή. Η Τουρκία έχει επιβάλλει την πειρατική παρουσία του Μπάρμπαρος, προχωρά σε διαρκείς δηλώσεις που αμφισβητούν κάθε δικαίωμα της Κύπρου, προβάλλει συνεχώς νέες αξιώσεις και απειλεί. Σε τελευταία συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας, στην Άγκυρα, προετοίμασε την παρουσία της στην Αθήνα αντιμετωπίζοντάς την ως θέατρο μιας νέας προκλητικής εμφάνισης.
Τα κίνητρα, όμως, λείπουν για την «από δω» πλευρά. Τίποτα θετικό δεν προμηνύει η συνάντηση της Αθήνας, ειδικά κάτω από το βάρος των τελευταίων προκλήσεων.
