To editorial του Δρόμου της Αριστεράς που κυκλοφορεί
Στις Βρυξέλλες, προχθές, σε μια εντυπωσιακή κινητοποίηση, πρωτοφανή για τα τελευταία χρόνια, περισσότεροι από 130.000 εργαζόμενοι διαδήλωσαν ενάντια στις πολιτικές λιτότητας της Ε.Ε. και της νέας δεξιάς κυβέρνησης, αντιμετωπίζοντας την αστυνομική βία.
Στην Ιρλανδία, την περασμένη Κυριακή, περισσότεροι από 150.000 άνθρωποι συμμετείχαν, παρά την κακοκαιρία, σε μια μεγαλειώδη διαδήλωση που πραγματοποιήθηκε ενάντια στο χαράτσι που η κυβέρνηση επιβάλλει στο νερό.
Τις ίδιες μέρες στην Ιταλία σημειώθηκαν μεγάλες εργατικές κινητοποιήσεις. Στη Ρώμη περίπου 100.000 ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της πιο μαχητικής συνδικαλιστικής ένωσης, ενώ 1.000.000 περίπου εργαζόμενοι, σύμφωνα με τους διοργανωτές, συμμετείχαν στην κινητοποίηση των μεγάλων εργατικών συνομοσπονδιών της χώρας. Διαδηλώσεις αλλά και αποδοκιμασίες σε βάρος του πρωθυπουργού Μάριο Ρέντσι σημειώθηκαν και σε άλλες ιταλικές πόλεις, σπάζοντας τη σχετική κινηματική ηρεμία στην οποία, τελευταία, είχε συνηθίσει και η γειτονική χώρα.
Λίγο νωρίτερα, στις 26 Νοεμβρίου, σε μεγάλες κινητοποιήσεις που έγιναν στην Ταρν της Γαλλίας ενάντια στην κατασκευή ενός φράγματος, τα ΜΑΤ του Ολάντ δολοφόνησαν τον 23χρονο διαδηλωτή Ρεμί Φρες. Ακολούθησαν διαδηλώσεις και συγκρούσεις σε ολόκληρη τη Γαλλία, ενώ το έργο τελικά αναβλήθηκε, υπό το βάρος της δημόσιας κατακραυγής.
Στο μεταξύ, στις 5 Νοεμβρίου, μικρές και μεγαλύτερες κινητοποιήσεις κατά της μαζικής επιτήρησης, της λιτότητας και της κοινωνικής αδικίας, έλαβαν χώρα σε 400 πόλεις στην Ευρώπη αλλά και ολόκληρο τον κόσμο, στο πλαίσιο της παγκόσμιας πρωτοβουλίας «Million Mask March». Η πρωτοβουλία ξεκίνησε από την ομάδα των Anonymous που κάλεσε τους διαδηλωτές να φορούν τις μάσκες του Guy Fawkes, γνωστές από την ταινία V for Vendetta.
Στην Ελλάδα, βεβαίως, την εβδομάδα που πέρασε, τον τόνο έδωσαν οι μαθητές οι οποίοι, σε διάσταση με το κλίμα συναίνεσης που καλλιεργεί το πολιτικό σύστημα, προχώρησαν σε καταλήψεις σε πάνω από 500 σχολεία, δικτυώθηκαν για να οργανώσουν τις κινητοποιήσεις τους και εκφράζουν τη δυσαρέσκειά τους για το σύστημα που φτιάχνεται και το μέλλον που τους επιφυλάσσεται.
Ξαναζεσταίνεται, λοιπόν, το ετερόκλητο πλήθος που πιο οργανωμένα ή πιο αυθόρμητα, πιο αποφασιστικά ή πιο δειλά, πιο «παραδοσιακά» ή πιο ριζοσπαστικά, αντιδρά, ανησυχεί και αναζητά διεξόδους.
Εργασία, δικαιώματα, περιβάλλον, Παιδεία, δικαιοσύνη, ελευθερία, δημοκρατία έχουν συνήθως θέση στις σημαίες και τα συνθήματα όσων κινητοποιούνται. Κυρίως, και παρά την ποικιλία των επιμέρους αιτημάτων, στο επίκεντρο βρίσκεται η ανάγκη για μια πιο ανθρώπινη και αξιοπρεπή ζωή, για να έχουν λόγο οι άνθρωποι για το μέλλον τους.
Απέναντί τους, γραφειοκρατικοί μηχανισμοί και θεσμοί, μεταξύ των οποίων περίοπτη θέση έχει φυσικά και η ίδια η γραφειοκρατία της Ε.Ε., κυβερνήσεις, εταιρίες και φυσικά η σύγχρονη θεότητα της Αγοράς.
Οι άνθρωποι που σηκώνουν το ανάστημά τους, ο ξεσηκωμός όσων καταπιέζονται, τα κοινωνικά κινήματα, αλλά και η ίδια η πολιτική όταν περνά στα χέρια εκείνων που την έχουν ανάγκη για να τα βάλουν με θεούς και δαίμονες: Εκεί βρίσκεται η ελπίδα για τη Γηραιά, πιο γηραιά από ποτέ, Ήπειρο.
