Οι πανηγυρισμοί δεν κράτησαν ούτε μία βδομάδα. Το καλοκαίρι δεν θα κυλήσει χωρίς αναταράξεις και προβλήματα. Οι αποφάσεις στη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. και κυρίως η εξειδίκευσή τους καθώς και οι λεπτομέρειές τους δημιουργούν ένα ασφυκτικό πλαίσιο που ακόμα δεν είναι γνωστό σε όλο το πλάτος και βάθος του. Οι δηλώσεις του Σόιμπλε ότι η Ελλάδα θα χάσει ένα μεγάλο μέρος της κυριαρχίας της είναι αποκαλυπτικές για το τι πρόκειται και πώς πρόκειται να γίνει από δω και μπρος. Το ίδιο υπογραμμίζει και το ταξίδι της Χ. Κλίντον που συνοδεύτηκε από δουλοπρεπείς υποκλίσεις των πολιτικών μας προς τις ΗΠΑ, όπως οι διθύραμβοι για τη σωτηρία που προσφέρει το νέο «Σχέδιο Μάρσαλ». Εκεί καταντήσαμε, δυστυχώς…
Η αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα αποτελεί επίκεντρο και, ταυτόχρονα, αδύναμο κρίκο του ευρωσυστήματος. Είναι ένα πρωτόγνωρο πείραμα διαχείρισης και εφαρμογής νεοαποικιοκρατικών κατακτητικών σχεδίων και πεδίο ανταγωνισμού διαφόρων μεγάλων δυνάμεων. Στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής -μόλις είχε προηγηθεί η επίσκεψη της Χ. Κλίντον στην Ελλάδα- συμφωνήθηκε μια πρόσκαιρη και άμεση αντιμετώπιση του ελληνικού Χρέους, με το πέρασμα της γερμανικής πρότασης για συμμετοχή των ιδιωτών (δηλαδή τραπεζών). Ουσιαστικά, όμως, άνοιξε διάπλατα ο δρόμος για να μπει η χώρα σε ένα μακρύτερο και σκοτεινότερο τούνελ με την υποθήκευση και παράδοση, με απεχθείς αποικιοκρατικούς όρους, της χώρας στους δανειστές της. Παράλληλα, εφαρμόστηκε για πρώτη φορά (άσχετα αν τονίζεται ότι αυτό αφορά ειδικά και αποκλειστικά την Ελλάδα) μια φόρμουλα «κουρέματος» του χρέους κατά περίπου 20 δισ. ευρώ, πράγμα που αποτελεί μια αθέτηση πληρωμών με πρωτοβουλία του δανειστή. Συνολικά, όμως, οι αποφάσεις της Συνόδου κινούνται στην τροχιά της στήριξης, ακόμα παραπέρα, του τραπεζικού συστήματος. Το κούρεμα του ελληνικού Χρέους θα πλήξει μεν τις ελληνικές τράπεζες πρόσκαιρα, θα ανοίξει το δρόμο σε εξαγορές και συγχωνεύσεις, αλλά ταυτόχρονα τις προστατεύει πρόσκαιρα και οριακά από μια άμεση κατάρρευση. Η παρουσία τραπεζιτών στην πρόσφατη Σύνοδο καθώς και το εσπευσμένο ταξίδι των Προβόπουλου και Ράπανου στις Βρυξέλλες, έγινε για να ρυθμιστούν οι λεπτομέρειες της «λεπτής» επέμβασης.
Σε αυτές τις συνθήκες δεν μπορούμε να πορευόμαστε ανυποψίαστοι, σε σχέση με τα εθνικά ζητήματα. Η διπλωματία ανάμεσα σε ΗΠΑ, Ισραήλ, Ελλάδα, Τουρκία συνεχίζεται και στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος είναι η οριοθέτηση -καλύτερα η μοιρασιά- των οικονομικών ζωνών εκμετάλλευσης του Αιγαίου. Όλα αυτά μαρτυρούν τη συσσώρευση εκρηκτικών όρων στην περιοχή. Αν, μάλιστα, συνδυαστούν με την όξυνση της κρίσης στην Ευρώπη, και αν υπάρξουν εξελίξεις σε επίπεδο Ευρωζώνης, ευρώ κ.λπ., τότε δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στα Βαλκάνια θα εκδηλωθούν έντονες εθνικές αντιθέσεις.
Οι διαρκείς υποβαθμίσεις και πιέσεις από τους διεθνείς «οίκους αξιολόγησης» και τις «αγορές» (που έχουν, φυσικά, ονοματεπώνυμο) μαζί με τις πρόσφατες αποφάσεις (για τις οποίες πανηγυρίζουμε…) εισάγουν τη χώρα στην περιοχή της αναδιάρθρωσης του Χρέους, του «κουρέματος», της «επιλεκτικής χρεοκοπίας» – που όλα οδηγούν, τελικά, στην ανοικτή χρεοκοπία. Οι ίντριγκες, οι εκβιασμοί, ο τζόγος που υπάρχει και οι αντιθέσεις μέσα στην Ε.Ε. δημιουργούν ακόμα πιο περίπλοκες και αντιφατικές καταστάσεις, με μόνιμο μοτίβο ότι η Ελλάδα λογαριάζεται ως χρεοκοπημένη και πιθανόν εμπόδιο ή καρκίνωμα προς αποβολή.
Ο λαός έχει να αντιμετωπίσει πολλαπλά πραγματικά και εντελώς δύσκολα προβλήματα. Η χρεοκοπία θα σημάνει νέα δεινά, τέτοια που ο 1,5 χρόνος μνημονιακής πολιτικής θα μοιάζει με αστείο. Είναι αναγκαίο να διατρανωθεί και να εκφραστεί πρακτικά ένα πλατύ, ευρύ μέτωπο για τη διέξοδο της χώρας από τη χρεοκοπία.
Σε αυτές τις συνθήκες δεν μπορούμε να πορευόμαστε ανυποψίαστοι, σε σχέση με τα εθνικά ζητήματα. Η διπλωματία ανάμεσα σε ΗΠΑ, Ισραήλ, Ελλάδα, Τουρκία συνεχίζεται και στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος είναι η οριοθέτηση -καλύτερα η μοιρασιά- των οικονομικών ζωνών εκμετάλλευσης του Αιγαίου. Όλα αυτά μαρτυρούν τη συσσώρευση εκρηκτικών όρων στην περιοχή. Αν, μάλιστα, συνδυαστούν με την όξυνση της κρίσης στην Ευρώπη, και αν υπάρξουν εξελίξεις σε επίπεδο Ευρωζώνης, ευρώ κ.λπ., τότε δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στα Βαλκάνια θα εκδηλωθούν έντονες εθνικές αντιθέσεις.
Οι διαρκείς υποβαθμίσεις και πιέσεις από τους διεθνείς «οίκους αξιολόγησης» και τις «αγορές» (που έχουν, φυσικά, ονοματεπώνυμο) μαζί με τις πρόσφατες αποφάσεις (για τις οποίες πανηγυρίζουμε…) εισάγουν τη χώρα στην περιοχή της αναδιάρθρωσης του Χρέους, του «κουρέματος», της «επιλεκτικής χρεοκοπίας» – που όλα οδηγούν, τελικά, στην ανοικτή χρεοκοπία. Οι ίντριγκες, οι εκβιασμοί, ο τζόγος που υπάρχει και οι αντιθέσεις μέσα στην Ε.Ε. δημιουργούν ακόμα πιο περίπλοκες και αντιφατικές καταστάσεις, με μόνιμο μοτίβο ότι η Ελλάδα λογαριάζεται ως χρεοκοπημένη και πιθανόν εμπόδιο ή καρκίνωμα προς αποβολή.
Ο λαός έχει να αντιμετωπίσει πολλαπλά πραγματικά και εντελώς δύσκολα προβλήματα. Η χρεοκοπία θα σημάνει νέα δεινά, τέτοια που ο 1,5 χρόνος μνημονιακής πολιτικής θα μοιάζει με αστείο. Είναι αναγκαίο να διατρανωθεί και να εκφραστεί πρακτικά ένα πλατύ, ευρύ μέτωπο για τη διέξοδο της χώρας από τη χρεοκοπία.
Σχόλια
