Ο τίτλος προέρχεται από την ομώνυμη συλλογή διηγημάτων του Μενέλαου Λουντέμη με θέματα από την Κατοχή.
Στο διήγημα που έδωσε τον τίτλο του στη συλλογή H καταχνιά, η οποία σκεπάζει όλη τη χώρα και τους ανθρώπους, είναι η Kατοχή. Σήμερα, διαλέξαμε αυτό τον τίτλο για να μιλήσουμε για αυτούς οι οποίοι βυθίζουν τη χώρα και τους ανθρώπους της σε μια νέα καταχνιά.
Στο διήγημα που έδωσε τον τίτλο του στη συλλογή H καταχνιά, η οποία σκεπάζει όλη τη χώρα και τους ανθρώπους, είναι η Kατοχή. Σήμερα, διαλέξαμε αυτό τον τίτλο για να μιλήσουμε για αυτούς οι οποίοι βυθίζουν τη χώρα και τους ανθρώπους της σε μια νέα καταχνιά.
Μέσα σε λίγες μέρες είχαμε την ακύρωση με νόμο των αποφάσεων της διαιτησίας, οι οποίες προέβλεπαν αυξήσεις και την πολιτική επιστράτευση των οδηγών φορτηγών και βυτιοφόρων.
Οι πράξεις από μόνες τους «μιλάνε» και λένε ότι αυτοί οι υπάλληλοι της τρόικας (οι τροϊκανοί, όπως τους αποκάλεσε κάποιος φορτηγατζής) που βρίσκονται στους υπουργικούς θώκους, έχουν σταματήσει να κρατάνε και τα τελευταία προσχήματα. Είναι αποφασισμένοι να βουλιάξουν τη χώρα και «δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους». Και μαζί με τη χώρα, τους εργαζόμενους, τους επαγγελματίες και όλους όσοι αποτελούν αυτό που λέμε «κυρίαρχο λαό». Ποιο σύνταγμα και ποια ανθρώπινα δικαιώματα; Τα σκέπασε όλα η καταχνιά, γίνανε ίσωμα μπροστά στα συμφέροντα των δανειστών και των ελάχιστων «συμβεβλημένων» μαζί τους. Μπανανία η Ελλάς, που θα έλεγαν κάποιοι, σε άλλες εποχές (σιγά τις άλλες εποχές).
Αλλά, δυστυχώς, δεν μιλάνε μόνο οι πράξεις μιλάνε και οι φον Δημητράκηδες (από τον χαρακτήρα του θεατρικού έργου του Δημήτρη Ψαθά Φον Δημητράκης). Οι αποφάσεις του ΟΜΕΔ ακυρώθηκαν γιατί, κατά τον «Χατζηαβάτη» (λαϊκός χαρακτηρισμός για τον υπουργό των… κατεδαφίσεων, Λοβέρδο), δεν μπορεί κάποιοι να «παριστάνουν τους έξυπνους» δίνοντας αυξήσεις όταν «εμείς» δεν δίνουμε. Και ο Ρέππας, αφού «διαπραγματεύτηκε» -έτσι λέει- με την τρόικα, παρουσίασε ένα νομοσχέδιο το οποίο δεν έπαιρνε συζήτηση και απαίτησε να το δεχτούν οι επαγγελματίες. Και χωρίς πολλά-πολλά έδωσε τη διορία του και μόλις εξέπνευσε κήρυξε τον πόλεμο και κάλεσε τους φορτηγατζήδες στα όπλα.
Παραλογισμός; Κάθε άλλο. Ξέρουν πολύ καλά και τι κάνουν και τι πρόκειται να ακολουθήσει. Και τρέμουν τις αντιδράσεις. Τρέμουν τη μέρα που οι παχυλόμισθοι τηλεδικαστές θα κατακεραυνώνουν κάθε κινητοποίηση στο βρόντο. Τρέμουν τη μέρα που όλη η κοινωνία θα τους πάρει στο κυνήγι. Τρέμουν τη μέρα που τα ΕΚΑΜ, τα ΜΑΤ και όλες οι δυνάμεις καταστολής δεν θα προλαβαίνουν να διαλύουν τον κόσμο. Τρέμουν τη μέρα που θα αποδειχθεί ότι η εξουσία και η αλαζονεία τους δεν είναι παρά ένα παραφουσκωμένο μπαλόνι. Και προσπαθούν να προλάβουν. Δείχνουν όσα δόντια τούς έχουν απομείνει, μπας και τους φοβηθούμε. «Πουλάνε τσαμπουκά» για να κρύψουν τον πανικό τους. Σε άλλες(;) ώρες ο Μπρέχτ έγραφε:
«…
Όμως το Τρίτο Ράιχ τους μοιάζει
με το τεράστιο κάστρο που ‘χε χτίσει ο Ταρ, ο Ασσύριος
και που, καθώς λέει ο θρύλος, κανείς στρατός να το πατήσει δεν μπορούσε, αλλά
όταν μια λέξη ειπώθηκε δυνατά εντός του
εσωριάστη σκόνη»
(Οι φόβοι του καθεστώτος, 1937)
Οι πράξεις από μόνες τους «μιλάνε» και λένε ότι αυτοί οι υπάλληλοι της τρόικας (οι τροϊκανοί, όπως τους αποκάλεσε κάποιος φορτηγατζής) που βρίσκονται στους υπουργικούς θώκους, έχουν σταματήσει να κρατάνε και τα τελευταία προσχήματα. Είναι αποφασισμένοι να βουλιάξουν τη χώρα και «δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους». Και μαζί με τη χώρα, τους εργαζόμενους, τους επαγγελματίες και όλους όσοι αποτελούν αυτό που λέμε «κυρίαρχο λαό». Ποιο σύνταγμα και ποια ανθρώπινα δικαιώματα; Τα σκέπασε όλα η καταχνιά, γίνανε ίσωμα μπροστά στα συμφέροντα των δανειστών και των ελάχιστων «συμβεβλημένων» μαζί τους. Μπανανία η Ελλάς, που θα έλεγαν κάποιοι, σε άλλες εποχές (σιγά τις άλλες εποχές).
Αλλά, δυστυχώς, δεν μιλάνε μόνο οι πράξεις μιλάνε και οι φον Δημητράκηδες (από τον χαρακτήρα του θεατρικού έργου του Δημήτρη Ψαθά Φον Δημητράκης). Οι αποφάσεις του ΟΜΕΔ ακυρώθηκαν γιατί, κατά τον «Χατζηαβάτη» (λαϊκός χαρακτηρισμός για τον υπουργό των… κατεδαφίσεων, Λοβέρδο), δεν μπορεί κάποιοι να «παριστάνουν τους έξυπνους» δίνοντας αυξήσεις όταν «εμείς» δεν δίνουμε. Και ο Ρέππας, αφού «διαπραγματεύτηκε» -έτσι λέει- με την τρόικα, παρουσίασε ένα νομοσχέδιο το οποίο δεν έπαιρνε συζήτηση και απαίτησε να το δεχτούν οι επαγγελματίες. Και χωρίς πολλά-πολλά έδωσε τη διορία του και μόλις εξέπνευσε κήρυξε τον πόλεμο και κάλεσε τους φορτηγατζήδες στα όπλα.
Παραλογισμός; Κάθε άλλο. Ξέρουν πολύ καλά και τι κάνουν και τι πρόκειται να ακολουθήσει. Και τρέμουν τις αντιδράσεις. Τρέμουν τη μέρα που οι παχυλόμισθοι τηλεδικαστές θα κατακεραυνώνουν κάθε κινητοποίηση στο βρόντο. Τρέμουν τη μέρα που όλη η κοινωνία θα τους πάρει στο κυνήγι. Τρέμουν τη μέρα που τα ΕΚΑΜ, τα ΜΑΤ και όλες οι δυνάμεις καταστολής δεν θα προλαβαίνουν να διαλύουν τον κόσμο. Τρέμουν τη μέρα που θα αποδειχθεί ότι η εξουσία και η αλαζονεία τους δεν είναι παρά ένα παραφουσκωμένο μπαλόνι. Και προσπαθούν να προλάβουν. Δείχνουν όσα δόντια τούς έχουν απομείνει, μπας και τους φοβηθούμε. «Πουλάνε τσαμπουκά» για να κρύψουν τον πανικό τους. Σε άλλες(;) ώρες ο Μπρέχτ έγραφε:
«…
Όμως το Τρίτο Ράιχ τους μοιάζει
με το τεράστιο κάστρο που ‘χε χτίσει ο Ταρ, ο Ασσύριος
και που, καθώς λέει ο θρύλος, κανείς στρατός να το πατήσει δεν μπορούσε, αλλά
όταν μια λέξη ειπώθηκε δυνατά εντός του
εσωριάστη σκόνη»
(Οι φόβοι του καθεστώτος, 1937)
Σχόλια
