Σε δύο περιπτώσεις, μέσα σε λίγες μόνο μέρες, σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος έδειξε τέτοια συσπείρωση, σαν να ενώνεται από μια κοινή μοίρα. Όλοι παρέλασαν από το πλευρό του πληγέντα Παπαδήμου, πρώην (μη εκλεγμένου) πρωθυπουργού, τραπεζίτη της ΕΚΤ και προέδρου της Ακαδημίας (καμιά έκπληξη για την θεσμική διανόηση…) και βρέθηκαν πάλι όλοι μαζί στην Μητρόπολη πάνω από το φέρετρο του Κ. Μητσοτάκη.
Στη δεύτερη περίπτωση μάλιστα, δημοσιεύτηκε μια φωτογραφία όπου εικονίζονται όλοι όσοι κυβέρνησαν στα 7 μνημονιακά χρόνια. Πρωθυπουργοί των 2 χρόνων, αναλώσιμοι πολιτικοί χωρίς τη χάρη και τις ικανότητες του Κ. Μητσοτάκη… Διαχειριστές, που άλλα υποστηρίζουν προεκλογικά και άλλα πράττουν μόλις αναλάβουν, ευθυγραμμιζόμενοι πλήρως με τις οδηγίες του Χίλτον.
Αναλώσιμοι, που βλέπουν τα ποσοστά τους να εξανεμίζονται τάχιστα, που νοιώθουν την λαϊκή κατακραυγή σε κάθε τους βήμα, που ταπεινώνονται από τον Σόιμπλε (αλήθεια πόσοι παρέλασαν μπροστά του και πόσοι άλλαξαν γνώμη γι’ αυτόν…) και τον κάθε γραφειοκράτη των Βρυξελλών.
Μοιάζει σαν να υπογράφουν δήλωση πριν αναλάβουν: «Θα υπηρετώ τους Θεσμούς, θα τηρώ τις δεσμεύσεις των μνημονίων, θα σέβομαι την συνέχεια του κράτους, θα καταπολεμώ κάθε εκδήλωση λαϊκισμού, μέχρι να με θέσετε εκτός υπηρεσίας, όταν και εφόσον Εσείς κρίνετε αναγκαίο και πρόσφορο για το καλό της Ευρώπης». Οι αναλώσιμοι έχουν ένα μόνο πρόγραμμα: Να κερδίσουν λίγο περισσότερο χρόνο, τίποτα παραπάνω.
Γι αυτό και δεν έχουν μόνο την ιδιότητα του αναλώσιμου, αλλά και του συνένοχου. Φαρδιά και πλατιά υπογράφουν ό,τι τους σερβίρουν. Τα δίνουν όλα και άλλα τόσα. Κολυμπούν μέσα στο ψέμα και τον γενικευμένο κυνισμό. Αδιαφορούν παντελώς για τον τόπο, ακόμα και για την υστεροφημία τους. Ο εκλιπών, όσα κι αν δικαίως του καταμαρτυρηθούν, όπως και ο παλιός πολιτικός κόσμος γενικότερα, είναι σίγουρο ότι υπολείπεται των σημερινών σε κυνική αδιαφορία για «να γίνει η δουλειά». Κάποια μεγαλύτερη «εντοπιότητα» παρουσίαζαν από τους σύγχρονους διαχειριστές της αποικίας.
Τώρα που θα στριμωχθούν πάλι, τώρα που κινδυνεύει να μπει νέο «φέσι», λανσάρεται ξανά η συνταγή της «Συνάντησης Αρχηγών». Ίσως ζήσουμε κι άλλα «μεγαλεία» των ημερών του Ιουλίου του 2015. Τίποτα δεν αποκλείει να δούμε και νέα σχήματα οικουμενικών «λύσεων» με όλους ή περίπου όλους μέσα. Όχι, δεν έρχονται άλλες εποχές, απλώς βουλιάζουμε μέχρι να το καταλάβουμε. Ένα αναλώσιμο και άχρηστο πολιτικό σύστημα κάνει ότι μπορεί για να βυθιστούμε κι άλλο.
Ο κύριος Πιτσιόρλας βάζει πλώρη για υπουργός Οικονομικών, ο Στουρνάρας αναζητεί νέους ρόλους, ο Μαρινάκης αγοράζει τον ΔΟΛ, στην Νέα Φιλαδέλφεια γίνεται ένα προωθημένο πείραμα «δημοκρατίας».
Σε λίγο το ραδιόφωνο θα παίζει τα γνωστά καλοκαιρινά τραγούδια…
