«Είπα ότι πάντα είναι καλή η διαβούλευση, αλλά δεν είχαμε χρόνο γιατί τα λεφτά έπρεπε να τα ξοδέψουμε φέτος για να μην επηρεαστεί ο δημοσιονομικός στόχος του 2017 και ότι σε κάθε περίπτωση η κυβέρνηση δρα στο πνεύμα της συμφωνίας, αλλά σε κάποια θέματα πρέπει να έχει μια διακριτική ευχέρεια να κυβερνήσει».
Η δήλωση ανήκει στον υπουργό Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτο και θα μπορούσε να κερδίσει στο παραπέντε το βραβείο για τη δήλωση της χρονιάς. Βέβαια, μπορεί να ακούγεται πρωτότυπο να λέει το μέλος μιας «κυβέρνησης» ότι θέλει την «διακριτική ευχέρεια» για να κυβερνήσει «σε κάποια θέματα». Στην πραγματικότητα όμως ο «υπουργός» απλά περιγράφει την πραγματικότητα της σύγχρονης ελληνικής αποικίας.
Η δήλωση έγινε διευκρινιστικά προς τις γερμανικές πιέσεις μέσω διαμηνύσεων και δημοσιευμάτων που κατηγορούν την κυβέρνηση ότι δεν είχε ενημερώσει τα αφεντικά της για να μοιράσει μερικά εκατομμύρια ευρώ από το «πρωτογενές πλεόνασμα».
Τι ήθελε όμως η ελληνική κυβέρνηση; Να δώσει έστω εφάπαξ κάποια «ψίχουλα» σε μια κατηγορία που η ίδια θα έκρινε ακόμα και με ψηφοθηρικά κριτήρια, αφού το «πρωτογενές» πήγε καλά (δηλαδή μας αφαίμαξαν αρκετά). Το θέατρο του παραλόγου, δηλαδή, αλλά δεν είναι και η πρώτη φορά. Όπως δήλωσε άλλωστε ο έτερος υπουργός Κουρουπλής, το είχε κάνει κι ο Σαμαράς και κακώς τον κατηγορούσε τότε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η αλήθεια είναι ότι η καραμέλα «εφαρμόζουμε στο ακέραιο την συμφωνία, αλλά θέλουμε και την κοινωνία όρθια» δεν καταπίνεται. Γιατί η πρώτη μορφή κυριαρχίας μιας χώρας είναι να μην είναι εξανδραποδισμένος ο λαός. Πάνω σε αυτήν την βάση οικοδομείται η εθνική και η λαϊκή κυριαρχία.
Η κοινωνία, όμως, σήμερα διαλύεται από τις συμφωνίες που έχουν συναφθεί και τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει την ουσία. Η επιβίωση δεν είναι υπόθεση κόλπων για να βελτιωθούν δημοσκοπικά ποσοστά και παιχνίδια εξουσίας, υπόθεση «διόρθωσης» των εκλογικών ποσοστών ανάμεσα στα δυο κόμματα και τους δορυφόρους τους.
Η ουσία βρίσκεται στο τι πρέπει και πώς μπορεί να σωθεί από την συντελούμενη καταστροφή. Πώς μπορεί να οικοδομηθεί μια εναλλακτική για την πραγματική επιβίωση του λαού, της χώρας, της κοινωνίας απέναντι στις πολλαπλές απειλές. Αυτά τα ερωτήματα ζητούν απαντήσεις και δεν θα μας βοηθήσουν ούτε αυτοί που εκλιπαρούν να κυβερνήσουν λιγάκι, έστω σε κάποια θέματα, διακριτικά, ούτε βέβαια οι εντολείς τους.
