Στο κορύφωμα της Εβδομάδας των Παθών, εκείνο που περισσεύει είναι το δράμα που βιώνουν οι πολίτες της χώρας. Ένας σταυρός 9 δισεκατομμυρίων κρέμεται απειλητικά πάνω σε κάθε οικογένεια, χωρίς μάλιστα να υπολογίζονται οι ανατιμητικές επιπτώσεις της αύξησης του ΦΠΑ που θα πάει στο 24%.
Ταυτόχρονα, το σκηνικό κρίσης στο Αιγαίο και οι προκλήσεις της Άγκυρας υπενθυμίζουν ότι η Ελλάδα βυθίζεται όλο και βαθιά σε δίνη αδιεξόδων με ορατό πια το ενδεχόμενο εμπλοκής σε πολεμικές περιπέτειες.
Δυστυχώς, το δράμα της ελληνικής κοινωνίας συνοδεύεται από τη φάρσα της δήθεν σκληρής διαπραγμάτευσης. Μετά το ναυάγιο των συνομιλιών με τους Θεσμούς στην Αθήνα, ακολούθησε ταυτόχρονα ο «πάγος» από Τουσκ και Ουάσιγκτον και η αρνητική απάντηση στην επιδίωξη «πολιτικής λύσης» που πρότεινε ο Αλ. Τσίπρας. Είναι φανερή η σύμπλευση Ε.Ε. και ΔΝΤ που, σε αυτή τη φάση, στηρίζουν τη νομοθέτηση του πακέτου των 9 δισ., παραπέμποντας στις καλένδες κάθε συζήτηση για το χρέος.
Και ενώ συμβαίνουν αυτά, η ελληνική κυβέρνηση αισθάνεται ασφάλεια καθώς, στο πρόσωπο του Γιούνκερ, ανακάλυψε το «νέο φίλο της Ελλάδας». Ακόμα, διέψευσε τις φήμες για παραίτηση Τσακαλώτου πιστοποιώντας την κυβερνητική συνοχή. Οι δηλώσεις του προέδρου της Βουλής «δεν είναι ότι δεν μπορούμε να περάσουμε από τη Βουλή τα μέτρα… απλώς δεν το θέλουμε», βεβαιώνουν ότι έχει πια χαθεί ακόμα και το μέτρο της φαρσοκωμωδίας.
Η κυβέρνηση Τσίπρα αντιγράφει τη στάση όλων των μέχρι τώρα μνημονιακών κυβερνήσεων, προσθέτοντας λίγες ακόμα δόσεις «αντίστασης στις πιέσεις» της κεντροαριστερής ρητορικής, για να δικαιολογήσει το συμβιβασμό και κυρίως να παρατείνει την παραμονή στο Μέγαρο Μαξίμου, ευτελίζοντας κάθε αριστερή ιδέα.
Σωστά επισημαίνει στο άρθρο του στον Δρόμο ο Απ. Αποστολόπουλος ότι «επί έξι χρόνια οι πολιτικοί παίζουν τον Μανωλιό με νέα ενδυμασία και οι πολίτες πληρώνουν ακριβά για να δουν το ίδιο έργο». Το ίδιο σωστό και το συμπέρασμα του: «Η Ελλάδα είναι πλέον κανονικό προτεκτοράτο, με τη βούλα των μνημονίων. Καμία από τις κυβερνήσεις των τελευταίων έξι ετών, από το 2010 ώς σήμερα, ούτε η σημερινή ούτε οι προηγούμενες, δεν μπορεί να κάνει το παραμικρό, χωρίς να το εγκρίνουν οι δανειστές».
Όλα μαρτυρούν πως έρχονται πολιτικές εξελίξεις. Εκεί οδηγεί η αποφασιστικότητα των δανειστών να κλείσει οριστικά η εκκρεμότητα «Ελλάδα» χωρίς τη διαπραγμάτευση των όρων που οι ίδιοι και οι «αγορές» θέτουν. Αλλά και το γεγονός ότι το δίδυμο Τσίπρας-Μητσοτάκης έχουν αποδεχθεί πλήρως τη μετατροπή της σε αποικία χρέους. Αποτελούν την πιο φανερή απόδειξη της χρεοκοπίας του επίσημου πολιτικού κόσμου. Γνωρίζουν ότι είναι αναλώσιμοι για τους Θεσμούς, οι οποίοι αδιαφορούν ποιος θα παίρνει τις εντολές στο Χίλτον.
Είναι αυτός ο λόγος που το δίλημμα που επιχειρούν και οι δύο να στήσουν, μπροστά στις επερχόμενες εξελίξεις, ούτε συγκινεί ούτε σταθεροποιεί το πολιτικό σύστημα. Η υπόθεση θα ήταν ανιαρή, αν οι κίνδυνοι για τη χώρα δεν ήταν τόσο σοβαροί και κρίσιμοι.
