Ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, Τρύφων Αλεξιάδης, μιλώντας χτες στη Bουλή, μεταξύ άλλων, τόνισε: «Αν ήθελα να βάλω έναν τίτλο στην φορολογική ιστορία της χώρας θα ήταν: “Tέλειωσαν τα άσχημα, έρχονται τα χειρότερα”». Άθελά του, εκ παραδρομής και αυτός, ίσως λόγω φόρτου εργασίας, είπε την αλήθεια για τη γενική κατάσταση της χώρας και της κοινωνίας. Παραφράζοντας λίγο, μας λέει: «Αφήστε τις αυταπάτες, τελειώνουν τα άσχημα αλλά έπονται τα χειρότερα -σε όλους τους τομείς». Όσες διορθωτικές διευκρινίσεις κι αν κάνει ο ίδιος ή οι συνεργάτες του (οι γνωστοί «κύκλοι») το μήνυμα έχει περάσει. Το Πάσχα δεν αργεί, θα έρθει όπου να ’ναι, αλλά δεν θα δούμε το σενάριο επιστημονικής φαντασίας της κυβέρνησης Τσίπρα να επαληθεύεται. Δεν θα είναι μια άλλη Ελλάδα της ανάπτυξης και της ευημερίας, αλλά μια Ελλάδα ρημαγμένη, ταλαιπωρημένη, κατεδαφισμένη, λιγότερη.
Αυτό που βιώνουμε όλο αυτό το διάστημα είναι η προώθηση του «πειράματος» και η εξέλιξή του, σύμφωνα με τις τροποποιήσεις δεδομένων και όρων. Ξεκίνησε ως πείραμα οικονομικού στραγγαλισμού και τώρα παίρνει διαστάσεις διάλυσης μιας χώρας ως οντότητας και με βάση τα γεωπολιτικά ρεύματα: Ο συνδυασμός μνημονίου και Προσφυγικού οδηγεί σε ασφυξία τη χώρα.
Η άλλη μεγάλη αυταπάτη των δημαγωγών και ψευτών που μας κυβερνούν, ότι τάχα θα πάρουμε πρόσφυγες αλλά θα πετύχουμε μια χαλάρωση στα οικονομικά μέτρα, καταρρέει σαν χάρτινος πύργος στο πρώτο φύσημα του ανέμου. Δεν κατάλαβαν καλά, δεν διάβασαν καλά τι επιφυλάσσει το Διευθυντήριο (Ε.Ε. και ΔΝΤ) για την Ελλάδα. Η αρπαγή θα συνεχιστεί μέχρι τέλους. Δεν θα υπάρξει χαλάρωση για τα λαϊκά στρώματα. Η καταστροφή των μεσαίων θα συνεχιστεί ακάθεκτη (ως μόνη πηγή εσόδων που θα αποδειχτεί πάλι ανεπαρκέστατη). Μια ατέλειωτη φάμπρικα ευρεσιτεχνιών για να παίρνουν 1-2 ευρώ οι τράπεζες σε κάθε συναλλαγή, ατέλειωτη σειρά από «εφευρέσεις» για να κλέψουν ό,τι κινείται, αναπνέει, υπάρχει μέσα από έμμεσες και άμεσες φορολογικές αυξήσεις και ανατιμήσεις. Ρήμαγμα και ξεπούλημα της χώρας, του Αιγαίου, του Κυπριακού, μετατροπή της σε γκέτο προσφύγων και Ελλήνων άνεργων, φτωχών και διαψευσμένων.
Θυμάστε αυτό που έλεγε ο ΓΑΠ, ότι φτάνει να δουλεύει ένας σε κάθε σπίτι (οι υπόλοιποι θα είναι χωρίς δουλειά); Τώρα χιλιάδες σπίτια ζούνε από μία σύνταξη κάποιου γέροντα ή γερόντισσας. Εκεί την κατάντησαν την χώρα.
Η μόνη ελπίδα βρίσκεται στην αυτενέργεια και αυτοοργάνωση των πολιτών, έξω και σε αντίθεση με το υπάρχον διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, η δημιουργία ενός πλατιού λαϊκού μαζικού πολιτικού κινήματος διεξόδου και αναγέννησης της χώρας. Τα αναγκαία υλικά υπάρχουν. Τι λείπει; Αυτό είναι ένα ερώτημα που πρέπει να τεθεί και να απαντηθεί με όρους κατεπείγοντος. Η απάντηση οικοδομείται και δεν προϋπάρχει από μόνη της!
Η απόφαση να αποτρέψουμε τα χειρότερα, ανοίγει δρόμους και προοπτικές.
