Έρχεται κι επανέρχεται η συζήτηση σε εκείνες τις καυτές μέρες της διαπραγμάτευσης, των απειλών και του στραγγαλισμού της ελληνικής οικονομίας από τους δανειστές της. Είναι προφανές ότι για το θέμα, έχει σίγουρα ο καθένας από τους παράγοντες του δημόσιου βίου να διηγηθεί και να «αποκαλύψει» ιστορίες και ιστοριούλες.
Το πιο πρόσφατο περιστατικό ήρθε την Τρίτη το βράδυ, όταν ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος αποκάλυψε ότι είχε σε γνώση του σχέδια για παράλληλο νόμισμα και φρόντισε να οργανώσει την άμυνα της χώρας.
Ο πιο απίθανος, βέβαια, μπορεί να λέει τα πιο απίθανα. Όμως στην περίπτωση του κ. Στουρνάρα η υπόθεση παίρνει και άλλες διαστάσεις. «Ναι, είχα τέτοια πληροφόρηση. Γι’ αυτό συγκάλεσα τους νομικούς συμβούλους της τράπεζας, παράγοντες του δημοσίου βίου που είχαν χρηματίσει πρωθυπουργοί. Μίλησα με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και φτιάξαμε έτσι, να το πω, ένα τείχος, μια άμυνα για εξελίξεις τέτοιου είδους», είπε ο κεντρικός τραπεζίτης, ο άρχων ενός ιδρύματος το οποίο βεβαίως δεν ελέγχεται από τα συντεταγμένα όργανα της ελληνικής πολιτείας, αλλά δίνει λόγο μόνο στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Το απίστευτο στην περίπτωση αυτή είναι ότι η ομολογία Στουρνάρα δεν συγκίνησε κανέναν για να του ζητήσει το λόγο. Δηλαδή, πώς και γιατί ο κεντρικός τραπεζίτης και ένας κύκλος παραγόντων (μαζί και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας) προετοίμαζε ένα κανονικό πραξικόπημα για να οργανώσει την άμυνα «για εξελίξεις τέτοιου είδους». Είμαστε υπερβολικοί; Καθόλου. Πώς αλλιώς λέγεται όταν μια κλίκα συνωμοτεί για το πώς θα αντιμετωπίσει, εμπράκτως, τις κινήσεις που εικάζεται ότι κάνει η νόμιμη και δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση μιας χώρας; Πώς θα το λέγαμε, δηλαδή, αν μετά από μερικά χρόνια στα απομνημονεύματά του ο πραξικοπηματίας κ. Στουρνάρας έγραφε ότι στις συσκέψεις και τις συζητήσεις συμμετείχαν, εκτός από πρώην πρωθυπουργούς και παράγοντες του δημόσιου βίου, και παράγοντες της δημόσιας τάξης (γιατί όχι και αξιωματικοί του στρατού) για να αποφευχθούν και… άλλα ενδεχόμενα και να οργανωθεί πληρέστερα η άμυνα;
Στην περίπτωση της ομολογίας Στουρνάρα, βέβαια, κανείς δεν έθεσε τέτοια ερωτήματα. Γιατί προφανώς αυτά θεωρούνται περίπου φυσιολογικά σε μια χώρα όπου ο λαός δεν δικαιούται να έχει βούληση διαφορετική από εκείνη που έχουν τα όρνεα που ακούν στο όνομα δανειστές. Ακόμη κι αν αυτό συμβεί, ο κάθε κ. Στουρνάρας θα είναι εκεί για να προστατέψει τους φυσικούς του συμμάχους και να «οργανώσει την άμυνα για εξελίξεις τέτοιου είδους».
