Καθώς η κυβέρνηση προχωρά ακάθεκτη στην εφαρμογή των υπεσχημένων, ένας υπόκωφος βόμβος αρχίζει να καταλαμβάνει τη χώρα. Αργά αλλά σταθερά ο λαός ξυπνά από το λήθαργο. Συνειδητοποιεί την επερχόμενη καταστροφή και η οργή δυναμώνει.
Όπως οι προηγούμενες μνημονιακές πλειοψηφίες, έτσι κι αυτή, άρχισε ήδη να μετράει τη φθορά της σε νούμερα. Η Βουλή πήρε την απαιτούμενη κι αυτή την εβδομάδα δόση της από προαπαιτούμενα, είχε όμως κόστος. Το κοντέρ μετράει 153.
Όλα αυτά καλύπτονται προσώρας από μια κρούστα φαρσοκωμωδίας που αποπνέει το κυβερνητικό επιτελείο. Όμως όσοι είναι μιας κάποιας ηλικίας θα θυμούνται πως μέτρο της φθοράς της χούντας ήταν τα λαϊκά ανέκδοτα. Το ίδιο συνέβη και με τις πρώτες μνημονιακές κυβερνήσεις. Το ίδιο αρχίζει να γίνεται και τώρα.
Μια καλή γεύση της λαϊκής χλεύης πήραν τα λαϊκά στελέχη που τόλμησαν να εμφανιστούν στις εκδηλώσεις του Πολυτεχνείου. Και το έζησαν για τα καλά και τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ που πήραν μέρος στην πορεία.
Δεν γλυτώνει ούτε ο λαοπρόβλητος ως τώρα Αλέξης Τσίπρας. Μέρα με τη μέρα καταρρέει η εικόνα του ισχυρού και έντιμου νέου πολιτικού που νοιάζεται για τη χώρα του. Πρώτα ο κόσμος είδε πως αυτό που έμοιαζε με ικανότητα δεν ήταν παρά ένα είδος καπατσοσύνης. Τώρα βλέπει πως κι αυτή ακόμα είναι χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο και χωρίς ηθικό υπόβαθρο.
Κι ενώ εμφανίζονται τα πρώτα σημάδια κυβερνητικής φθοράς, τμήματα του πολιτικού συστήματος αναζητούν, το καθένα σε διαφορετική κατεύθυνση, τρόπους για να προλάβουν την επικείμενη πολιτική κατάρρευση.
Tο κλίμα της ίντριγκας εκπορεύεται κατ’ αρχάς από την ίδια την κυβέρνηση. Αξίζει να προσεχτεί η δήλωση του Γ. Σακελλαρίδη, που δεν περιορίζεται στην παραίτησή του από το κοινοβούλιο, αλλά μιλά γενικότερα για απόσυρσή του από την κεντρική πολιτική σκηνή. Γιατί χρειάστηκε να το πει αυτό; Φαίνεται πως κάποιοι «σύντροφοι» είχαν αγοράσει γραμμάτια εκβιασμού του νεαρού πολιτικού και τώρα τα εξαργύρωσαν.
Από την άλλη μεριά οι φωνές για «οικουμενική» κυβέρνηση τεχνοκρατών επιμένουν διακριτικά αλλά σταθερά. Την υποστήριξε ο Λεβέντης, ο οποίος δεν εκφράζει βέβαια την άποψη ενός απομονωμένου «γραφικού», αλλά αποτελεί τον «λαγό» κάποιων άλλων. Και το είπε το blog «Κουρδιστό Πορτοκάλι», τοποθετώντας τη για μέχρι τα Χριστούγεννα, αναφέροντας και συγκεκριμένα ονόματα (Στ. Δήμας επικεφαλής, Κ. Χρυσόγονος, Δ. Παπαδημούλης, Ι. Πανούσης, Μ. Χρυσοχοΐδης, Ν. Χριστοδουλάκης, Χ. Θεοχάρης, Κ. Καραμανλής του Αχιλλέα, κ.ά.). Ας το συγκρατήσουμε.
Και επαναλαμβάνουμε αυτό που επισημάναμε στο editorial του περασμένου φύλλου: Πως τμήματα του συστήματος αναζητούν ριζικότερες λύσεις, πέραν των ορίων της μεταπολίτευσης. Ας το συγκρατήσουμε κι αυτό.
Σκοτεινό σημείο σε όλο αυτό το σκηνικό παραμένει η αδυναμία της απομένουσας ριζοσπαστικής αριστεράς να εκφράσει πολιτικά και να προσανατολίσει θετικά την αναδυόμενη λαϊκή διαθεσιμότητα.
Αισιόδοξο αντίβαρο σ’ αυτή την αδυναμία ήταν η αγωνιστική παρουσία των αγροτών στο Σύνταγμα την Τετάρτη που μας πέρασε. Όμως την επομένη, ο νόμος για τα δάνεια πέρασε ενώ έξω από τη Βουλή ήταν ένας μικρός μόνο αριθμός διαδηλωτών.
Προφανώς ο κόσμος δεν είναι διατεθειμένος να μετάσχει σε εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, που μετά από πέντε χρόνια μνημονίων και ουσιαστικής κατάργησης της δημοκρατίας και της ανεξαρτησίας της χώρας, τις βλέπει σαν άσκοπες και ατελέσφορες.
Χρειάζεται πολιτικό σχέδιο. Και πρέπει να βρούμε νέους τρόπους αντίστασης και πολιτικής ανυπακοής. Το είπε και ο Πιτσιρίκος: «Σε συλλαλητήριο με κλαψομούνηδες διαδηλωτές – λέει – δεν ξαναπάω.
Αν σκοπεύετε να βγάλετε τον Τσίπρα από το σπίτι του, θα έρθω».
