To editorial του Δρόμου που κυκλοφορεί το Σάββατο 4 Απριλίου
Μετά από απανωτά γεγονότα, όπως οι καταλήψεις γραφείων του ΣΥΡΙΖΑ και του ραδιοφωνικού σταθμού Στο Κόκκινο και η παρέμβαση έξω από τη Βουλή, αλλά και με σχετικές νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης να βρίσκονται σε εξέλιξη, δημοσιεύτηκε το άρθρο του αναπληρωτή υπουργού Προστασίας του Πολίτη, Γιάννη Πανούση στα χθεσινά Νέα.
Δεν θυμόμαστε άρθρο άλλου υπουργού να δημοσιεύεται στην πρώτη σελίδα της καθημερινής εφημερίδας του ΔΟΛ, καταλαμβάνοντάς την. Ακόμα και σε εποχές πολύ φιλικότερων δεσμών ανάμεσα σε υπουργούς και το εκδοτικό συγκρότημα. Επειδή «το μέσον είναι το μήνυμα», το γεγονός έχει τη σημασία του και δεν μπορεί να θεωρηθεί τυχαίο ή αδιάφορο.
Δεν είναι, άλλωστε, η μοναδική παρέμβαση του συγκροτήματος στα εσωτερικά της κυβέρνησης ή του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν έχει τυπωθεί φύλλο χωρίς νουθεσίες και παροτρύνσεις με κοινό τόπο την «εξημέρωσή» τους, την πλήρη ευθυγράμμιση με το παλιό καθεστώς, την απομόνωση κάθε «ενοχλητικής» φωνής στο εσωτερικό τους.
Παράλληλα, είναι σε εξέλιξη η αντιπαράθεση με τα ΜΜΕ, για οφειλές και συχνότητες και οι βασικοί παίκτες του εκδοτικού κατεστημένου ασκούν εκβιαστικές πιέσεις απέναντι σε κάθε απόπειρα να αγγιχτούν τα «κεκτημένα» τους.
Αν, όμως, το κίνητρο είναι σαφές από τη μεριά της εφημερίδας, προκύπτουν ερωτηματικά για την άλλη πλευρά. Είναι, λοιπόν, εύλογο να τεθούν ανοιχτά ορισμένα ερωτήματα.
Ποια είναι ακριβώς η αντιπαράθεση και τι διακυβεύεται; Οι εκπρόσωποι ΣΥΡΙΖΑ και κυβέρνησης βεβαιώνουν ότι όσα καταλογίζει ο υπουργός δεν απευθύνονται σ’ αυτούς. Ταυτόχρονα, «κύκλοι» του Γ. Πανούση διαρρέουν ότι δεν εγκαλεί άλλα μέλη της κυβέρνησης, αφήνοντας έτσι ανοιχτό, ή μάλλον επιβεβαιώνοντας, ότι στο στόχαστρό του είναι τμήματα ή στελέχη του κόμματος, έστω και εκτός υπουργικών θώκων.
Τι συμβαίνει με την μεταφορά του χαρτοφυλακίου Προστασίας του Πολίτη στο υπουργείο Δικαιοσύνης; Έχει κάποια σχέση με την «έκρηξη» Πανούση, υπάρχουν διχογνωμίες για την αναγκαιότητά της και τι ακριβώς την προκάλεσε, δύο μήνες μετά την ορκωμοσία της κυβέρνησης;
Κυρίως, όμως, εγείρονται ουσιαστικά ερωτήματα για την πολιτική που έχει αποφασιστεί και σε αυτό τον τομέα. Ας προσπεράσουμε ως απλοϊκό τον διαχωρισμό ανάμεσα σε κάποιους που θέλουν τάξη και ασφάλεια και άλλους που επιθυμούν ανοχύρωτες πόλεις. Υπάρχει κατευθυντήρια γραμμή για την αντιμετώπιση του θέματος; Τι ισχύει και τι αναθεωρείται από το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και τις προγραμματικές δηλώσεις για αυτόν τον τομέα;
Παράλληλα, προβάλλεται ένα αποπροσανατολιστικό δίπολο. Μοιάζει σαν να πρέπει να επιλέξει κανείς: Ή θα μείνουν ανεπηρέαστες (ίσως με λίγες παρεμβάσεις) δομές, πρόσωπα και «συνήθειες» που επικρατούν στo πλαίσιo των κατασταλτικών μηχανισμών ή θα παραδοθούμε στο χάος και την ανομία.
Ο υπουργός κατηγορεί κάποια «Αριστερά του τίποτα» και τις ιδεοληψίες της. Υπάρχουν πολλές «Αριστερές», ας μη βιαστούμε να πούμε ότι δεν υφίσταται και μια τέτοια, με μπόλικα στερεότυπα και χωρίς πυξίδα για υπαρκτά θέματα. Υπάρχει όμως και η «Αριστερά της ευθύνης» που συγκυβέρνησε μνημονιακά. Ας μην το ξεχνάμε, γιατί το μεν κόμμα της απεβίωσε, το δε πνεύμα της ακόμα επιβιώνει, αν δεν κυριαρχεί κιόλας.
Είναι υποχρεωτικό να διαλέξει κανείς μία από αυτές τις δύο εκδοχές;
