Το editorial του Δρόμου που κυκλοφορεί
Πολιτικά, το μνημονιακό στρατόπεδο χάνει τη διακυβέρνηση την Κυριακή. Το τιμωρεί ο λαός γιατί βλέπει πως τα παλιά κόμματα, μαζί με τις κάστες των ολιγαρχών, παρέδωσαν τη χώρα στη μνημονιακή καταστροφή. Ανοίγει ο δρόμος σε μια αλλαγή ιστορικής σημασίας, φορτωμένη με τις προσδοκίες των απλών ανθρώπων αλλά και της προοδευτικής Ευρώπης.
Η Ελλάδα, ως «πειραματόζωο», παύει να υπάρχει και το μνημονιακό καθεστώς αρχίζει να γκρεμίζεται. Δυνάμει, ως ξεκίνημα, ως διαδικασία που αρχίζει και συντελείται, ως απαρχή μιας μακράς πορείας και δύσκολων προσπαθειών.
Ένα νέο πολιτικό κόμμα, ο ΣΥΡΙΖΑ, με επικεφαλής ένα πρόσωπο που δεν καταγράφεται στα φθαρμένα πολιτικά τζάκια και κυρίως ένα μεγάλο λαϊκό αντιμνημονιακό ρεύμα, ανοίγουν έναν καινούργιο δρόμο, διαμορφώνουν, φιλοδοξούν να διαμορφώσουν μια νέα πραγματικότητα.
Παραλαμβάνουν όμως μια χώρα-αποικία χρέους. Οφείλουν να τη μεταμορφώσουν σε χώρα πραγματικά κυρίαρχη με παραγωγικές βάσεις και ικανοποίηση των βασικών λαϊκών αναγκών.
Η αποικία χρέους αποδομείται από την πρώτη στιγμή. Πολιτικά, παύει αυτό το καθεστώς. Η χώρα δεν είναι πια υπό εποπτεία, δεν υπάρχει πλέον τρόικα, υπάρχει κυρίαρχη κυβέρνηση και λαϊκή εντολή για αντιμνημονιακή αλλαγή. Δεν υπάρχουν Φούχτελ, Ράιχενμπαχ και 150 τροϊκανοί που έχουν μοιραστεί και διοικούν τα υπουργεία και τις υπηρεσίες. Η χώρα αποκτά κυρίαρχη κυβέρνηση, λόγο, άλλες δυνατότητες.
Αυτή η πολιτική αλλαγή, η κατάργηση του μνημονιακού καθεστώτος αποικίας, είναι μια μεγάλη κατάκτηση και προϋπόθεση για διαφορετική πορεία. Το συστημικό στρατόπεδο θα χάσει την διακυβέρνηση, θα συνεχίσει όμως τον πόλεμο. Αλλά η κύρια αντιδραστική δύναμη συγκεντρώνεται στη διεθνή πλευρά: Στους δανειστές, τη γερμανική Ευρώπη, την τρόικα.
Επιμένουν ότι η Ελλάδα μόνο δανειζόμενη και εφαρμόζοντας τις «μεταρρυθμίσεις» μπορεί να υπάρξει. Αλλιώς, οικονομικός στραγγαλισμός. Αυτός είναι ο εκβιασμός και το φόβητρο για την συνέχιση των μνημονίων με όποια ονομασία. Αυτό θέλουν αλλά κάποιος θα τους σταματήσει. Κι όταν ο «κάποιος» είναι αποφασισμένος, τότε βρίσκονται πολλές λύσεις που μέχρι τώρα κρύβονταν πίσω από μονόδρομους και εκβιασμούς.
Ο λαός δεν ψηφίζει απλά για μια επιτροπή διαπραγμάτευσης, αλλά για μια κυρίαρχη κυβέρνηση. Όχι δοκιμαστικό θνησιγενές κυβερνητικό σχήμα διαπραγμάτευσης, σε ομηρεία από αναξιόπιστα διαπλεκόμενα στηρίγματα, ούτε όχημα συστημικής παλινόρθωσης. Αλλά κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας, εθνικής αναγέννησης, αξιοπρέπειας των Ελλήνων.
Λύσεις υπάρχουν σε όλα τα πεδία. Κλειδί είναι η κινητοποίηση παραγωγικών και πνευματικών δυνάμεων για τη διέξοδο της χώρας. Επειδή το πρόβλημα είναι η καθολική κρίση που αντιμετωπίζουμε, η λύση δεν είναι ζήτημα οικονομικό αλλά κυρίως πολιτικό και καθολικό. Δεν μπορεί να υπάρξουν προχωρήματα χωρίς λαϊκή στήριξη και έλεγχο, λαϊκό ένστικτο και κριτήριο, χωρίς ακόμα και την λαϊκή δυσπιστία που εξαναγκάζει σε πραγματικές λύσεις.
Διανοίγεται, έτσι, ένας πρωτόγνωρος δρόμος. Με την επίγνωση ότι το ιστορικό αποτύπωμα της κατάργησης του καθεστώτος αποικίας χρέους στην Ελλάδα έχει τεράστια σημασία για ολόκληρη την Ευρώπη. Αυτό φοβούνται όσοι απειλούν και εκφοβίζουν. Η Ελλάδα θα υπάρχει και μετά τις 28 Φεβρουαρίου…
