Για το δράμα των Παλαιστινίων, μου κάνει για άλλη μια φορά αλγεινή εντύπωση η αντίδραση των Ευρωπαίων της Ευρώπης και της βόρειας Αμερικής οι οποίοι απέναντι σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο διατυμπανίζουν ότι ανήκουν στο πολιτισμένο τμήμα της ανθρωπότητας. Ξεχνούν τώρα και τα του πολέμου και τα του δικαίου και τα της ηθικής και τα των «αξιών» που σαν αυτονόητα τα επικαλούνται με το παραμικρό, ενώ όποτε δοκιμάζεται η αξιοπιστία τους φαίνεται ότι τα ξεχνούν όλα, όπως και οι πολυάριθμες μη-κυβερνητικές οργανώσεις που χρηματοδοτούνται από τις κυβερνήσεις, τις κρατικές υπηρεσίες, τα παραρτήματα του Τζορτζ Σόρος και άλλα ευαγή ιδρύματα του αποικιοκρατικού μπλοκ. Έχουν πάλι χάσει την ισορροπία τους εκτός από ελάχιστους που είτε δεν είναι στο payroll του συστήματος είτε δεν έχουν πουλήσει για μερικά αργύρια την ψυχή τους στο διάβολο. Ανάμεσα σ’ αυτούς τους λίγους που διαφοροποιούνται ατομικά και συλλογικά, ξεχωρίζουν κάποιες εβραϊκές συλλογικότητες που έχουν πάρει τη σαφέστερη θέση απέναντι σ’ αυτό το μακελειό το οποίο γίνεται στη Γάζα. Όπως η Εβραϊκή Φωνή για την Ειρήνη (βλ. στον προηγούμενο Δρόμο). Καθαρά, έξω από τα δόντια, Εβραίοι που έχουν οικογένειες, συγγενείς και φίλους στο Ισραήλ, που συνομιλούν με τους συμπατριώτες τους εκεί και ξέρουν από μέσα τι συμβαίνει και είναι πολύ δύσκολο να τους αμφισβητήσει κανείς.
Η ρίζα του κακού
Ψάχνοντας αυτές τις μέρες, έπεσα στο κείμενο που δημοσίευσαν το 1948 στην εφημερίδα The New York Times 28 διακεκριμένοι Εβραίοι των ΗΠΑ με το οποίο καταγγέλλουν απερίφραστα ως φασιστικά στοιχεία τον Μεναχέμ Μπέγκιν, μετέπειτα πρωθυπουργό του Ισραήλ, και το κόμμα από το οποίο στη συνέχεια προέκυψε το Λικούντ στο οποίο επικεφαλής είναι ο σημερινός πρωθυπουργός του Ισραήλ Νετανιάχου. Με το έγγραφο αυτό αποκαλύπτεται μία πηγή του κακού, οι ακροδεξιές σοβινιστικές ρίζες του ισραηλινού κατεστημένου που πρωτοστατεί μέχρι σήμερα στους διωγμούς εναντίον των Παλαιστινίων.
Προς τους εκδότες των The New York Times
«Από τα πιο ανησυχητικά πολιτικά φαινόμενα της εποχής μας είναι η εμφάνιση στο νεοσύστατο κράτος του Ισραήλ του «Κόμματος της Ελευθερίας» (Tnuat Haherut), ενός πολιτικού κόμματος που μοιάζει πολύ στην οργάνωση, τις μεθόδους, την πολιτική φιλοσοφία και την κοινωνική του απήχηση στους Ναζί και τα Φασιστικά κόμματα. Δημιουργήθηκε από τα μέλη και τους οπαδούς του πρώην Irgun Zvai Leumi, μιας τρομοκρατικής, δεξιάς, σοβινιστικής οργάνωσης στην Παλαιστίνη.
Η τρέχουσα επίσκεψη του Μεναχέμ Μπέγκιν, αρχηγού αυτού του κόμματος, στις Ηνωμένες Πολιτείες, προφανώς αποσκοπεί να δώσει την εντύπωση της αμερικανικής υποστήριξης προς το κόμμα του στις επερχόμενες ισραηλινές εκλογές και για να εδραιώσει πολιτικούς δεσμούς με συντηρητικά σιωνιστικά στοιχεία στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αρκετοί Αμερικανοί εθνικής φήμης έχουν δανείσει τα ονόματά τους για να καλωσορίσουν την επίσκεψή του. Είναι αδιανόητο αυτοί που αντιτίθενται στον φασισμό σε όλο τον κόσμο, εάν ενημερωθούν σωστά για το πολιτικό ιστορικό και τις προοπτικές του κ. Μπέγκιν, να προσθέσουν τα ονόματα και την υποστήριξή τους στο κίνημα που εκπροσωπεί.
Προτού προκληθεί ανεπανόρθωτη ζημιά μέσω οικονομικών συνεισφορών, δημόσιων εκδηλώσεων για λογαριασμό του Μπέγκιν και τη δημιουργία στην Παλαιστίνη της εντύπωσης ότι ένα μεγάλο τμήμα της Αμερικής υποστηρίζει φασιστικά στοιχεία στο Ισραήλ, το αμερικανικό κοινό πρέπει να ενημερωθεί για το ιστορικό και τους στόχους του κύριου Μπέγκιν και του κινήματός του.
Οι δημόσιες δηλώσεις του κόμματος του Μπέγκιν δεν αποτελούν οδηγό για τον πραγματικό του χαρακτήρα. Σήμερα, μιλούν για ελευθερία, δημοκρατία και αντιιμπεριαλισμό, ενώ μέχρι πρόσφατα κήρυτταν ανοιχτά το δόγμα του φασιστικού κράτους. Είναι στις ενέργειες του που το τρομοκρατικό κόμμα προδίδει τον πραγματικό του χαρακτήρα∙ από τις προηγούμενες ενέργειες του μπορούμε να κρίνουμε τι μπορεί να κάνει στο μέλλον.
Τρανταχτό παράδειγμα ήταν η συμπεριφορά τους στο αραβικό χωριό Ντέιρ Γιασίν.
Στις 9 Απριλίου (The New York Times), τρομοκρατικές ομάδες επιτέθηκαν σ’ αυτό το ειρηνικό χωριό, που δεν ήταν στρατιωτικός στόχος στις μάχες, σκότωσαν τους περισσότερους κατοίκους του, 240 άνδρες, γυναίκες και παιδιά, και κράτησαν μερικούς από αυτούς στη ζωή για να παρελάσουν ως αιχμάλωτοι μέσα από τους δρόμους της Ιερουσαλήμ.
Το μεγαλύτερο μέρος της εβραϊκής κοινότητας ένιωσε φρίκη με την πράξη αυτή και το Εβραϊκό Πρακτορείο έστειλε απολογητικό τηλεγράφημα στον βασιλιά Αμπντάλα της Υπερ-Ιορδανίας. Αλλά οι τρομοκράτες, πολύ μακριά από το να ντρέπονται για την πράξη τους, ήταν περήφανοι για αυτή τη σφαγή, τη δημοσιοποίησαν ευρέως και κάλεσαν όλους τους ξένους ανταποκριτές που ήταν παρόντες στη χώρα να δουν τα συσσωρευμένα πτώματα και τη γενική καταστροφή στο Ντέιρ Γιασίν.
Το περιστατικό του Ντέιρ Γιασίν αποτελεί παράδειγμα του χαρακτήρα και των ενεργειών του Κόμματος της Ελευθερίας.Μέσα στην εβραϊκή κοινότητα έχουν κηρύξει ένα μείγμα υπερεθνικισμού, θρησκευτικού μυστικισμού και φυλετικής ανωτερότητας. Όπως και άλλα φασιστικά κόμματα, έχουν χρησιμοποιηθεί για να σπάσουν απεργίες και έχουν πιέσει για την καταστροφή των ελεύθερων συνδικάτων. Στη θέση τους έχουν προτείνει εταιρικά συνδικάτα σύμφωνα με το ιταλικό φασιστικό μοντέλο.
Κατά τα τελευταία χρόνια της σποραδικής αντιβρετανικής βίας, οι ομάδες IZL και Stern εγκαινίασαν μια βασιλεία τρόμου στην εβραϊκή κοινότητα της Παλαιστίνης. Δάσκαλοι ξυλοκοπήθηκαν επειδή μίλησαν εναντίον τους, ενήλικες πυροβολήθηκαν επειδή δεν άφησαν τα παιδιά τους να τους ακολουθήσουν. Με γκανγκστερικές μεθόδους, ξυλοδαρμούς, σπασίματα παραθύρων και εκτεταμένες ληστείες, οι τρομοκράτες εκφόβιζαν τον πληθυσμό και αποσπούσαν βαρύ τίμημα.
Οι άνθρωποι του Κόμματος της Ελευθερίας δεν είχαν καμία συμμετοχή στα εποικοδομητικά επιτεύγματα στην Παλαιστίνη. Δεν διεκδίκησαν γη, δεν έχτισαν οικισμούς και μόνο μείωσαν την εβραϊκή αμυντική δραστηριότητα. Οι πολυδιαφημισμένες προσπάθειές τους για τη μετανάστευση ήταν ελάχιστες και αφιερώθηκαν κυρίως στο να μεταφέρουν φασίστες συμπατριώτες τους.Οι αποκλίσεις μεταξύ των θρασέων ισχυρισμών που διατυπώνονται τώρα από τον Μπέγκιν και το κόμμα του, και το ιστορικό των προηγούμενων επιδόσεων τους στην Παλαιστίνη, δεν φέρουν το αποτύπωμα ενός κανονικού πολιτικού κόμματος. Αυτή είναι η αναμφισβήτητη σφραγίδα ενός φασιστικού κόμματος για το οποίο η τρομοκρατία (εναντίον Εβραίων, Αράβων και Βρετανών εξίσου) και η παραπλανητική περιγραφή είναι τα μέσα και ένα «Κράτος ηγέτης» είναι ο στόχος.
Είναι ακόμη πιο τραγικό το γεγονός ότι η ανώτατη ηγεσία του Αμερικανικού Σιωνισμού αρνήθηκε να εκστρατεύσει κατά των προσπαθειών του Μπέγκιν ή ακόμα και να εκθέσει στα μέλη της τους κινδύνους για το Ισραήλ από την υποστήριξη στον Μπέγκιν. Ως εκ τούτου, οι κάτωθι υπογεγραμμένοι χρησιμοποιούν αυτό το μέσο για να παρουσιάσουν δημόσια μερικά σημαντικά πραγματικά γεγονότα σχετικά με τον Μπέγκιν και το κόμμα του∙ και να παροτρύνουν όλους τους ενδιαφερόμενους να μην υποστηρίξουν αυτή την τελευταία εκδήλωση φασισμού.»
2 Δεκεμβρίου 1948
Υπογράφουν: Χάνα Άρεντ, Άλμπερτ Αϊνστάιν, ραββίνος Τσεσουρούν Καρντόσο και άλλοι 25 διακεκριμένοι Εβραίοι των ΗΠΑ.
Φασιστικές ρίζες
Ο Μεναχέμ Μπέγκιν είναι η επί παλαιστινιακού εδάφους αρχή μιας αλυσίδας φασιστικών στοιχείων που κυβερνούν μέχρι σήμερα το Ισραήλ και έχουν σκοπό την εκδίωξη και τον αφανισμό όλων των Αράβων από την Παλαιστίνη. Μπέγκιν, Σαρόν, Νετανιάχου είναι οι κορυφές μιας αλυσίδας. Ο Μπέγκιν ήταν ο επικεφαλής της πιο ακραίας παραστρατιωτικής ομάδας Ιργκούν που συνέβαλε στην αποτροπή της εφαρμογής της απόφασης του ΟΗΕ για τη δημιουργία δύο κρατών, ενός εβραϊκού και ενός αραβικού την οποία έδειχναν να ευνοούν και οι Βρετανοί θέλοντας να τα έχουν καλά και με τους Άραβες προκειμένου να μην διακυβεύονται τα πετρελαϊκά τους συμφέροντα στην περιοχή. Γι’ αυτό το λόγο, η συμμορία του Μπέγκιν δολοφονούσε ακόμα και τους Βρετανούς που χάρη σ’ αυτούς βρίσκονταν με δικαιώματα οι Εβραίοι στη Μέση Ανατολή. Οι Βρετανοί είχαν αναγκαστεί να τον επικηρύξουν ως «ηγέτη της διαβόητης τρομοκρατικής οργάνωσης» Ιργκούν. Μόνο το 1972, όταν οι Αμερικάνοι αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν την εβραϊκή Άκρα Δεξιά για να εφαρμόσουν το δικό τους σχέδιο, οι Βρετανοί έδωσαν βίζα στον Μπέγκιν για να πάει στην Αγγλία. Πέντε χρόνια μετά, το 1977, ο Μπέγκιν έγινε πρωθυπουργός του Ισραήλ.
Παράλληλα με την ανεπιφύλακτη υποστήριξη της Δύσης στην Άκρα Δεξιά είχε αρχίσει και η κατηφόρα του Εργατικού Κόμματος. Εδώ, να σημειωθεί ότι ανάμεσα στους πρώτους έποικους στην Παλαιστίνη, ήταν πολλοί προοδευτικοί Εβραίοι, «αριστεροί σιωνιστές» όπως ονομάζονταν, που έστησαν τα κιμπούτζ, δηλαδή τους συνεταιρισμούς, την κοινοκτημοσύνη, και τάσσονταν υπέρ της συνύπαρξης με τους γηγενείς Άραβες της Παλαιστίνης. Αυτό, όμως, δεν συνέβη ποτέ, καθώς επικράτησαν τα πιο ακραία ρατσιστικά και τρομοκρατικά στοιχεία, τα οποία κυβερνούν μέχρι σήμερα το Ισραήλ και οργανώνουν όλα αυτά τα πογκρόμ εμμένοντας φανατικά στην εκδίωξη των Παλαιστινίων και την αρπαγή της γης τους, με τα χειρότερα μέσα: αλλεπάλληλες σφαγές, χιλιάδες δολοφονίες, δεκάδες χιλιάδες φυλακίσεις χωρίς δίκη, εξορίες εκατομμυρίων Παλαιστινίων που ακόμα ζουν σε στρατόπεδα προσφύγων μέσα στην Παλαιστίνη και σε άλλες χώρες και κάθε τι που αποσκοπεί στην ολική γενοκτονία, στον καθολικό αφανισμό των γηγενών Παλαιστινίων.
Το Εργατικό Κόμμα εκφυλίστηκε όπως σχεδόν όλα τα λεγόμενα κεντροαριστερά κόμματα στο δυτικό μπλοκ.
Με μια ματιά στην Ευρώπη, την ίδια περίοδο, είναι σε εξέλιξη και η κατάπτωση της Αριστεράς, κομμουνιστικής, σοσιαλιστικής και σοσιαλδημοκρατικής, σχεδόν στο σύνολό της. Αλλά και στην Παλαιστίνη αποδυναμώνονται τα αριστερά κόμματα και οι οργανώσεις δημιουργώντας το κενό για τη στροφή των Παλαιστινίων στο πολιτικό Ισλάμ και τη Χαμάς. Ο καταταλαιπωρημένος λαός της Παλαιστίνης χρειάζεται ένα ισχυρό συλλογικό φορέα για να οργανώσει την άμυνά του απέναντι στη σιδερόφρακτη κατοχή των Εβραίων. Παντού συντηρητική στροφή, ελλείψει άλλης ικανοποιητικής επιλογής.
Οι Εργατικοί ακολούθησαν την άκρα Δεξιά στους πολέμους, έκαναν συνεχείς υποχωρήσεις στα πιο αντιδραστικά στοιχεία και συνέβαλαν κι αυτοί στην πλήρη στρατιωτικοποίηση του Ισραήλ, χρησιμεύοντας σαν υποστύλωμα της πλαστής δημοκρατίας του Ισραήλ, που ντε γιούρε ονομάζεται επισήμως «εβραϊκό κράτος» ενώ έχει και 1,7 Άραβες που είναι υπήκοοί του και ζουν μέσα στο Ισραήλ σαν πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Δημοκρατία που είναι στρατιωτική και είναι δύναμη κατοχής σε βάρος άλλων πέντε εκατομμυρίων ανθρώπων στη Δυτική Όχθη και τη Γάζα που δεν έχουν κανένα δικαίωμα και ζουν φυλακισμένοι μέσα στην ίδια τους την πατρίδα επί 75 χρόνια!
Χρόνια ασφυξία
Ο Νετανιάχου, υπόδικος για διαφθορά, σέρνει το Ισραήλ όλο και πιο ακροδεξιά. Τώρα, πώς τρενάρονται για χρόνια οι δίκες των ισχυρών και πλουσίων μέχρι να αθωωθούν οι κατηγορούμενοι ή να παραγραφούν οι υποθέσεις, ξέρουμε κι από τα δικά μας. Ο Νετανιάχου είναι συνεχιστής του Μπέγκιν που πολεμούσε για ένα φασιστικό κράτος, χτισμένο πάνω στα κόκκαλα των δολοφονημένων Παλαιστινίων. Εξάλλου, έτσι καταγγέλλουν τον Νετανιάχου εκατοντάδες χιλιάδες Ισραηλινοί που διαδηλώνουν εδώ και μήνες εναντίον του και εναντίον των ομοίων του στην κυβέρνηση του Ισραήλ. Δικτάτορα τον ανεβάζουν, εγκληματία τον κατεβάζουν…
Μπέγκιν, Σαρόν, Νετανιάχου υφάρπαξαν το νεοσύστατο κράτος, που οι σοσιαλιστές Εβραίοι το είχαν φανταστεί ειρηνικό και σοσιαλιστικό και το μετέτρεψαν σε προπύργιο του ιμπεριαλισμού στη Μέση Ανατολή, κάνοντας τον χωροφύλακα των συμφερόντων της Δύσης για να έχουν την αμέριστη υποστήριξη των Αμερικάνων και των Ευρωπαίων σε κάθε εγκληματική τους πολιτική. Αυτοί οργάνωσαν τις σφαγές, όπως εκείνη στο Λίβανο, το 1982, στα στρατόπεδα Σάμπρα και Σατίλα, εξοπλίζοντας και καθοδηγώντας τους Λιβανέζους φαλαγγίτες. Όπως και τις πρόσφατες σφαγές στη Γάζα, από το 2007 που ξεκίνησαν τον αποκλεισμό της Λωρίδας μέχρι την πιο αιμοσταγή επιδρομή που βρίσκεται σε εξέλιξη. Αυτή είναι μια σκοπούμενη διαδρομή που διαμορφώνεται από ένα αδιάκοπο σίριαλ εγκληματικών ενεργειών σε βάρος ενός ολόκληρου λαού.
Σ’ αυτά τα 16 χρόνια ασφυξίας, οι Εβραίοι χρησιμοποίησαν τη Γάζα σαν ανοιχτό πεδίο βολής. Κι όχι μόνο τη Γάζα. Και στη Δυτική Όχθη, κάθε πιτσιρικάς που πετάει μια πέτρα στους καταπατητές μπαίνει στο στόχαστρο των στρατιωτών και των εποίκων που δεν έχουν κανένα εμπόδιο για να του ρίξουν μια σφαίρα στο μέτωπο. Μετριούνται σε χιλιάδες οι Παλαιστίνιοι που σκοτώθηκαν με παρόμοιους τρόπους, στα χωράφια τους ή στα κρεβάτια τους. Μόνο φέτος είχαν σκοτώσει πάνω από 200 Παλαιστίνιους από την αρχή του χρόνου μέχρι τον Αύγουστο! Κι άλλους 170 είχαν σκοτώσει πέρσι! 370 δολοφονημένοι, εκ των οποίων 50 περίπου παιδιά, σύμφωνα με τα στοιχεία που έχει δώσει ο απεσταλμένος του ΟΗΕ στη Μέση Ανατολή Tor Wennesland. Γι’ αυτούς τους δολοφονημένους, κανένας δυτικός πολιτικός, διανοούμενος ή δημοσιογράφος δεν βγήκε να πει μια κουβέντα. Κι αυτή η κατάσταση είναι χρόνια. Και εξηγεί, χωρίς παρερμηνείες, γιατί φούσκωσε ο χείμαρρος και ξεχύθηκε σαρωτικός στους δρόμους του Ισραήλ.
Ο κάθε έποικος πήρε ένα σπίτι που του χάρισαν στα κατεχόμενα μαζί με ένα σύγχρονο όπλο με μακρύ βεληνεκές και σκόπευτρο με το οποίο μπορεί να πυροβολήσει κάθε Παλαιστίνιο από μεγάλη απόσταση ατιμώρητα, έτσι για πλάκα.
Στρατόπεδα θανάτου
Τα τρία τέταρτα της ιστορικής Παλαιστίνης καταλήφτηκαν από τους Ισραηλινούς με τη βία το 1948. Μόνο τότε, οι τρομοκρατικές δυνάμεις των Εβραίων ισοπέδωσαν, κατέστρεψαν ολοσχερώς μέσα σε μερικούς μήνες 531 χωριά και πόλεις των Παλαιστινίων κι ανάγκασαν το 85% του πληθυσμού της Παλαιστίνης να εξοριστεί και να εκτοπιστεί. Έγιναν σφαγές και κατέληξαν οι Παλαιστίνιοι σε 59 στρατόπεδα προσφύγων! Από τα οποία 10 στην Ιορδανία, 12 στο Λίβανο, 10 στη Συρία, 8 στη Γάζα και 19 στη Δυτική Όχθη, ενώ πολλοί διασκορπίστηκαν και σε άλλες χώρες, στην Τυνησία, την Τουρκία, την Αίγυπτο κι αλλού. Ακόμα ζουν έξω από την Παλαιστίνη και το Ισραήλ πάνω από 4 εκατομμύρια εξόριστοι Παλαιστίνιοι. Δεν έπαθαν απλώς, ρημάχτηκαν!
Και σήμερα, δέχονται συνεχείς επιθέσεις γιατί είναι φανερός ο στόχος. Ενθαρρύνουν τους Εβραίους οι Αμερικάνοι και σιγοντάρουν τα ρετάλια τους, οι Ευρωπαίοι. Θέλουν να διώξουν όλους τους Παλαιστίνιους που έμειναν στη γη τους. Να τους στείλουν στην Αίγυπτο, να τους ρίξουν στη θάλασσα, να τους στριμώξουν σε ένα ακόμα πιο μικρό κομμάτι απ’ αυτό που τους έχει απομείνει. Κι όσοι αντιστέκονται, ακόμα και με σφεντόνες, να είναι υποψήφιοι νεκροί.
Από το 2008 ως το καλοκαίρι του 2023, σκοτώθηκαν 6.407 και τραυματίστηκαν 152.560 Παλαιστίνιοι! Οι αντίστοιχοι αριθμοί για νεκρούς και τραυματίες Ισραηλινούς είναι 308 και 6.307. Οι αριθμοί είναι εύγλωττοι!
Το πώς ζουν στη Γάζα, που είναι μικρότερη από ένα μικρό ελληνικό νησί, το δείχνουν επίσης οι αριθμοί. Ο ένας πάνω στον άλλο! Γι’ αυτό χτίζουν πολυώροφα κτήρια, ελλείψει χώρου. Δεν έχουν πλατείες, δεν έχουν πάρκα, δεν έχουν έξοδο ούτε στη θάλασσα. Η πυκνότητα του πληθυσμού στη Γάζα είναι περίπου 4.000 άτομα ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο, ενώ στο Ισραήλ είναι περίπου 400 και στην Ελλάδα 80!
Έτσι στριμωγμένοι ζουν 2.300.000 άνθρωποι στη Γάζα κι αυτοί, εγκλωβισμένοι, βομβαρδίζονται ανηλεώς. Σε κάθε πολυώροφο κτήριο που γκρεμίζεται με τις αεροπορικές επιδρομές μπορεί να κατοικούν πάνω από 200 άνθρωποι. Τους κατεδαφίζουν σπίτια, σχολεία, τζαμιά, εκκλησίες, υπηρεσίες κοινής ωφέλειας, πανεπιστήμια και νοσοκομεία! Τους καταστρέφουν αρδευτικά κανάλια και δεξαμενές νερού, τσιμεντώνουν πηγάδια, έχουν ξεριζώσει 1,5 εκατομμύριο ελιές και κάθε είδους οπωροφόρα δέντρα και δηλητηριάσει χιλιάδες ζωντανά, ισοπεδώνουν ολόκληρους οικισμούς και χωριά, έχουν χτίσει τσιμεντένια τείχη ύψους οκτώ μέτρων και μήκους 770 χιλιομέτρων που χωρίζουν τη Δυτική Όχθη σε μικρά-μικρά κομμάτια που επικοινωνούν μεταξύ τους μόνο μέσα από τσεκ-πόιντς! Δεν είναι πια ένας ενιαίος χώρος. Τα γερμανικά στρατόπεδα υστερούν σε πολυπλοκότητα και επινοητικότητα σε σύγκριση με αυτό το σατανικό σχέδιο αφαίμαξης και εξόντωσης ενός ολόκληρου λαού στον τόπο του. Κι αν ο εγκλεισμός στα ναζιστικά στρατόπεδα είχε διάρκεια μερικών χρόνων, ο εγκλεισμός στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη έχει φτάσει τα 75 χρόνια!
Εάν δεν έχει κανείς υπόψη του όλα αυτά και δεν τα συνυπολογίζει στις κρίσεις του, κάθε φορά που συμβαίνει κάτι θα του φαίνεται ξεκάρφωτο και αψυχολόγητο. Ασφαλώς και δεν πρέπει οι Παλαιστίνιοι να παραφέρονται στις αντιστάσεις τους, αλλά δεν μπορούμε να αγνοούμε και τις καταστάσεις που ευθύνονται για την παραφορά. Και βασικά, δεν μπορούμε να αγνοούμε ή να εξωραΐζουμε τον κύριο παράγοντα όλης αυτής της ανωμαλίας που δεν είναι άλλος από τις κυβερνήσεις του Ισραήλ που έχουν δημιουργήσει και επιβάλλουν με βία και όλεθρο το μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης στην ιστορία της ανθρωπότητας!
