Σινεφίλ σε θέσεις… ορθίων
Λένε πως μια καλή ταινία αλλάζει τον τρόπο που αντιλαμβάνεσαι τον κόσμο, ενώ ένα καλό ντοκιμαντέρ αλλάζει αυτά που ξέρεις για τον κόσμο. Ομοίως, λοιπόν, μπορούμε να πούμε πως ένας επισκέπτης ενός φεστιβάλ αποκτά μια εμπειρία, ενώ ένας εθελοντής ζει μια εμπειρία. Και είναι δίκαιο. Ο επισκέπτης έχει καταβάλλει ένα χρηματικό ποσό, οπότε είναι λογικό να του παρέχονται αυτά τα δικαιώματα, ο εθελοντής όμως βρίσκεται σε τελείως διαφορετική θέση, ακόμα και αν βλέπει τις ίδιες ταινίες, ακόμα και αν συναντάει τους ίδιους ανθρώπους, ακόμα και αν περιφέρεται στους ίδιους χώρους, όπως η πλατεία και το λιμάνι που αυτές τις λίγες μέρες αποκτούν μια τόσο ιδιαίτερη ομορφιά και ζωντάνια. Και αυτό κυρίως λόγω της αμεσότητας που υπάρχει σε μια τέτοια εκδήλωση. Χωρίς κόκκινο χαλί ή VIP θέσεις, το σενάριο να μιλήσεις με κάποιον από τους σκηνοθέτες περιμένοντας να μπεις σε μια ταινία ή να πιεις μια μπύρα με κάποιον ηθοποιό σε κάποιο από τα πάρτι, που ουκ ολίγα είναι, σίγουρα δεν ανήκει στο σινεμά.
Αλλά εκτός από την επικοινωνία υπάρχει και ένα άλλο προτέρημα για τους εθελοντές. Δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό ή κακό αλλά οι εθελοντές αυτού του φεστιβάλ έχουν αρκετά μεγάλη ευθύνη για τη διεξαγωγή του, με αποτέλεσμα σε θέματα όπως ο χειρισμός του πλήθους σε ένα sold out ή η αντιμετώπιση προβλημάτων σε μία προβολή η συμμετοχή τους να είναι απαραίτητη.
Έχοντας προσφέρει εθελοντική εργασία και σε φεστιβάλ του εξωτερικού λοιπόν, μπορώ να πω πως ο Έλλην εθελοντής έχει να διαχειριστεί πολύ περισσότερα πράγματα από τους ξένους συναδέλφους του. Και εκεί ξεκινά η εμπειρία…
Απόστολος Μουμτζής
