Από κατραπακιά σε κατραπακιά ο πολίτης, εν μέσω κυβερνητικών πανηγυρισμών. Του Στράτου Κερσανίδη
Δεν είμαι σίγουρος περί του τι η δόσις ευφραίνει, αλλά σίγουρα δεν ζεσταίνει. Η ευφορία, λοιπόν, της κυβέρνησης, την οποία διά επικοινωνιακών τεχνασμάτων επιχείρησε να περάσει στον ελληνικό λαό, προσέκρουσε στην πραγματικότητα η οποία λέει πως περίπου το 50% των σπιτιών θα βγάλουν το χειμώνα χωρίς θέρμανση. Οπότε, αδυνατούντες οι Έλληνες να ακολουθήσουν την κυβερνητική ευφορία, καθότι πεινώντες και ως γνωστόν «νηστικό αρκούδι δε χορεύει», παραμένουν αποσβολωμένοι αναμένοντες την επόμενη κατραπακιά που τους προετοιμάζει η τρικομματική συγχορδία των μνημονίων της καταστροφής.
Σε πρωινή τηλεοπτική εκπομπή άκουσα τον πρόεδρο της ΔΕΗ να ζητά αύξηση των τιμολογίων της εταιρίας κατά 48%. Τρομαγμένος έτρεξα και έκλεισα το ηλεκτρικό σώμα που ανάβω για να σπάσει λιγάκι το κρύο, καθότι τα σώματα του καλοριφέρ έχουν μετατραπεί σε διακοσμητικά με σεμεδάκια της μαμάς και μπιμπελό να τα κοσμούν. Μετά από λίγο άκουσα και τον Χατζησωκράτη να προσπαθεί να μας πείσει πως κακές μεν οι αυξήσεις αναγκαίες δε, αλλά η ΔΗΜΑΡ θα προσπαθήσει ώστε η αύξηση να περιοριστεί όσο το δυνατό σε πιο χαμηλά επίπεδα. Ήταν η χαριστική βολή. Αποφάσισα να πάω μια βόλτα αφενός για να ηρεμήσω αφετέρου για να κάνω οικονομία στη θέρμανση.
Παγωνιά και στην ψυχή
Άρχισα να περπατάω και σε λίγο ζεστάθηκε το σώμα αλλά πάγωσε η ψυχή μου. Και η κρυάδα της ψυχής δεν αντιμετωπίζεται ούτε με μπουφάν και κασκόλ, ούτε με καλοριφέρ και αερόθερμα.
Η πόλη δεν είναι πλέον αυτή που ξέραμε. Η Θεσσαλονίκη έχει μια όψη κακομούτσουνη, όψη μιζέριας και παρακμής. Κοιτούσα τα κλειστά περίπτερα που το 70% από αυτά με κατεβασμένα τα στόρια μοιάζουν σαν όρθια κιβούρια. Κι ύστερα το μάτι μου έπεσε στα μαγαζιά που τα 3 από τα 5 έχουν κλείσει. Εικόνα θλιβερή στο κέντρο της πόλης κι ακόμη χειρότερη στη βιομηχανική ζώνη, η οποία, θύμα της αποβιομηχάνισης, κινείται σε ρυθμούς επιθανάτιους. Κι αν όλα αυτά που γράφω σας φαίνονται λιγάκι μελό, τότε μάλλον δεν έχετε αίσθηση της πραγματικότητας, όπως δεν έχουν οι κυβερνώντες οι οποίοι ομιλούν για θυσίες, θαρρείς κι αυτοί θυσιάζουν κάτι.
Όχι, δεν μου αρέσει να γίνομαι μελό, αλλά το δράμα βρίσκεται μπροστά μας. Και γίνεται ακόμη χειρότερο όταν εκτός από τα κλειστά καταστήματα και τα εργοστάσια αντικρίζεις τους ανθρώπους που ζητιανεύουν σε κάθε γωνιά. Και είναι κάτι ηλικιωμένοι που τους βλέπεις πως δεν είναι κατ’ επάγγελμα ζητιάνοι, αλλά άνθρωποι που δεν τους φτάνει η σύνταξη ή δεν έχουν σύνταξη. Και τέλος, είναι οι άστεγοι. Εκείνοι που παλεύουν καθημερινά με το κρύο και την πείνα. Κι ύστερα έρχονται κάποιοι και μου μιλούν για την ομορφιά της Θεσσαλονίκης. Ποια ομορφιά σε μια πόλη που πεθαίνει μαζί με ολόκληρη τη χώρα; Και γιατί να ευφρανθώ και να πανηγυρίσω που πήραμε την περίφημη δόση; Και πώς να ευχηθώ σε σας «καλές γιορτές» όταν η ευχή μου θα μοιάζει υποκριτική;
* Ο Στράτος Κερσανίδης είναι στο Γραφείο Τύπου Σ
ΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ Θεσσαλονίκης
