του Στάθη Χαμπίμπη*
Τα τραγικά δευτερόλεπτα της σύγκρουσης και της έκρηξης που ακολούθησε και έσπειρε το θάνατο στα Τέμπη συμπύκνωσαν μέσα τους με τον πιο μακάβριο τρόπο ολόκληρη την ιστορική περίοδο των τελευταίων 15 ετών που βιώνει ο Ελληνικός λαός.
Οι κραυγές της Φραντζέσκας και των άλλων επιβατών συμπυκνώνουν την απόγνωση και το θάνατο που έγινε καθημερινότητα για ένα ολόκληρο έθνος. Δυστυχώς οι 57 Άγγελοι των Τεμπών πλήρωσαν με την ίδια τους τη ζωή την αναλγησία, την αδιαφορία και την εχθρότητα ενός κράτους και μιας άρχουσας ελίτ που φέρεται ως τύραννος απέναντι σε δούλους.
Δεν έχω οξυγόνο! Δεν έχω οξυγόνο! Μια κοινωνία σε πλήρη κατάρρευση. Μια κοινωνία που δεν έχει πια άλλο οξυγόνο! Δεν έχει πια άλλο οξυγόνο στα πανάκριβα σπίτια που νοικιάζει. Δεν έχει πια άλλο οξυγόνο μέσα στα διαλυμένα σχολειά και στα υποστελεχωμένα νοσοκομεία που προστρέχει για να βρει γιατρειά. Δεν έχει πια άλλο οξυγόνο δουλεύοντας τις διπλάσιες ώρες από έναν Γερμανό αμειβόμενος με τα μισά λεφτά και εξαναγκασμένος να αγοράζει τα είδη πρώτης ανάγκης μια και δυο και τρεις φορές επάνω από το μέσο Ευρωπαίο.
Δεν έχει πια άλλο οξυγόνο ένα ολόκληρο έθνος γιατί κάποιοι του το έκλεψαν. Το αφαίρεσαν βίαια από το παρόν των γονιών και από το μέλλον των παιδιών. Σε αυτή τη σύγχρονη πορεία προς το θάνατο ο Ελληνικός Λαός οδηγήθηκε υποχθόνια από τους νέους Εφιάλτες! Από το διάγγελμα του Καστελόριζου ως την προδοσία του δημοψηφίσματος και τα ατιμωτικά papiere (χαρτιά) που έπρεπε να υπογράφεις για να μετακινηθείς στην ίδια σου τη γειτονιά, ως την πλήρη απαξίωση του μόχθου σου και της αξιοπρέπειάς σου μέσω του εξοντωτικού οικονομικού στραγγαλισμού, η αριστεροδεξιά ολιγαρχία προελαύνει και πλουτίζει πατώντας πάνω στα ζωντανά πτώματά μας.
Μια βαριά πληγωμένη κοινωνία. Μια βαριά προδομένη κοινωνία που δεν μπορεί να βρει ένα στήριγμα να σταθεί στα πόδια της και να παλέψει για ένα δίκαιο και δημοκρατικό μέλλον όπου η ισότητα και η ευδαιμονία δεν θα προορίζεται μονάχα για τους λίγους.
Μια κοινωνία που τα σύννεφα της βίας και της αποσύνθεσης δηλητηριάζουν κάθε μέρα μέσα από τους τηλεοπτικούς δείκτες της χαζομάρας και της συγκάλυψης όλο και πιο πολύ ό,τι ανθρώπινο έχει απομείνει στις καρδιές των ανθρώπων.
Μέσα σε αυτό το σκοτάδι οι κραυγές των Αγγέλων των Τεμπών σαν αστραπή που σκίζει την αιώνια νύχτα της υποταγής φωνάζει μέσα στις καρδιές μας: «Ξυπνήστε! Ξυπνήστε! Θέλουμε Δικαίωση!»
Κι αν τούτος είναι ο σκοπός των αρχόντων και των δικαστών αυτού του τόπου, άλλο τίποτα πέρα από αυτό δεν έχουν να κάνουν. Να προστρέξουν στον ίδιο το λαό και να ζητήσουν τη βοήθειά του. Όχι ένα, όχι δύο, όχι τρία αλλά πολλά Λαϊκά Δικαστήρια πρέπει να στήσουν! Οργανωμένα, συντεταγμένα, με θεσμική προσήλωση στα ιδεώδη του ανθρωπισμού, της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης που πηγάζουν μέσα από την ισότητα και την αγάπη προς ό,τι είναι ανθρώπινο.
Άμεσα να θεσπιστεί κληρωτό Δικαστικό Σώμα από χίλιους Έλληνες πολίτες που με τη βοήθεια του καθαρά συμβουλευτικού ρόλου των επαγγελματιών δικαστών θα είναι υπεύθυνο για τις ενέργειες που πρέπει να γίνουν για να αποδοθεί Δικαιοσύνη. Με τη σειρά τους όλοι οι βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου να προχωρήσουν στην οικειοθελή άρση της βουλευτικής τους ασυλίας και να πειθαρχήσουν στην εκάστοτε κλήση των Λαϊκών Κληρωτών Δικαστηρίων για να λογοδοτήσουν σε οποιοδήποτε θέμα το Δικαστήριο κρίνει αναγκαίο.
Περαιτέρω, αν οι βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου θέλουν να προχωρήσουν σε ριζικό βάθεμα της Δημοκρατίας μας, πρέπει να δώσουν εγγυήσεις στον ελληνικό λαό ότι πέρα από μια τετραετία δεν θα μπορούν να επανεκλέγονται βουλευτές, ωσότου θεσμικά μέσα από μια Αναθεώρηση του Συντάγματος οι δημοκρατικές αρχές και θεσμοί να ενδυναμωθούν σε ολόκληρη την πολιτεία.
Ας μην ξεχνάμε πως Δημοκρατία σημαίνει διαρκής έλεγχος και απόδοση των εξουσιών από τους ίδιους τους πολίτες. Δημοκρατία είναι το πολίτευμα όπου οι πολίτες συμμετέχουν ενεργά στη Νομοθετική, στην Εκτελεστική και προπάντων στη Δικαστική εξουσία, με τα αξιώματα να είναι ανακλητά, μικρής διάρκειας και μη επαναλήψιμα. Ο εκδημοκρατισμός όμως της ελληνικής κοινωνίας δεν πρέπει να σταματήσει μόνο εκεί, αλλά πρέπει να επεκταθεί σε όλους τους τομείς της, από τις αριστερές και δεξιές γκρούπες ως τα συνδικάτα, τα δεκαπενταμελή μαθητικά συμβούλια, τους συνεταιρισμούς, τα κόμματα, τους Δήμους…
Αν κινηθούμε όπως κινηθήκαμε τα προηγούμενα χρόνια, με διχαστικό λόγο και βίαιες εξάρσεις, είναι βέβαιο ότι θα ηττηθούμε και όλοι θα γυρίσουμε στα σπίτια μας ακόμα πιο απογοητευμένοι, χτίζοντας ίσως και ένα χειρότερο μέλλον από αυτό το παρόν που ζούμε τώρα.
Ας γίνει η Θυσία των Αγγέλων των Τεμπών το χώμα που πάνω του θα φυτρώσει μια Νέα Ελλάδα πραγματικής Δημοκρατίας, Δικαιοσύνης, Αλληλεγγύης, όπου θα χωράνε όλοι οι άνθρωποι που θέλουν να συμβιώσουν με Αξιοπρέπεια, Ελευθερία και Αγάπη!
* Ο Στάθης Χαμπίμπης εργάζεται ως αναπληρωτής καθηγητής στη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση και είναι συγγραφέας ποιητικών συλλογών και του μυθιστορήματος «Πολέμου Κάμπος».
