Αναδημοσιεύουμε την απάντηση που έδωσε πρόσφατα, μιλώντας στο Κόκκινο, ο Δημήτρης Πουλικάκος, στο πλαίσιο στήλης, όπου άνθρωποι από το χώρο των τεχνών μιλούν στο ραδιοφωνικό σταθμό για το πώς αισθάνονται στη νέα εποχή.
Καταρχήν, ποια νέα εποχή; Τι νέα εποχή; Νέα εποχή είναι αυτή; Πώς αισθάνεσαι στη νέα εποχή; Πώς να αισθάνομαι; Να αρπάξω κάποιο λαμπαδόξυλο, ας πούμε, και ξέρω ’γω; Όποιον βρω από δαύτους, τον πετύχω, να τον λιανίσω τον πούστη. Τι ’ναι αυτό; Έχουνε κατακλέψει τον κόσμο και δεν θα μπει ούτε ένας φυλακή. Δηλαδή, άμα κλέψεις ένα κουλούρι, είσαι κλέφτης, κι όλοι αυτοί που έχουν κατακλέψει τον κόσμο ή είναι κύριοι, επιχειρηματίες, και τους βγάζουμε το καπέλο ή παριστάνουνε τους Ρομπέν των δασών των τραπεζιτών; Άσε που οι κατεξοχήν υπεύθυνοι βρίσκονται άμα πάμε πιο πίσω, ο Σημίτης, ας πούμε, με το χρηματιστήριο, και κυρίως αυτός ο ανεκδιήγητος, ο Καραμανλής.
Ο Καραμανλής κανονικά έπρεπε να κάτσει στο σκαμνί επί εσχάτη προδοσία. Καταστρέφεις μια χώρα; Τι είναι; Δηλαδή, κανονικά είμαστε εν καιρώ πολέμου. Επί εσχάτη προδοσία, κύριε, κι εσύ και το επιτελείο σου. Όλα τ’ άλλα είναι τίποτα, προφάσεις εν αμαρτίαις. Αν υπάρχουν περιθώρια αντίδρασης; Πάντα υπάρχουν περιθώρια αντίδρασης. Όσο ζεις, ελπίζεις. «Τι τους κοιτάτε, ρε;» Αυτό πρέπει να ’ναι το σύνθημα.
Το προτείνω κι από αλλού. Παρακαλώ τους κυρίους αυτούς, που γράφουνε τα γκράφιτι στους τοίχους, εάν συμφωνούνε, για μια βδομάδα, ένα μήνα, να μη γράφουμε τίποτε άλλο εκτός απ’ αυτό. «Τι τους κοιτάτε, ρε;» Διότι το πρώτο που φοβούνται όλοι αυτοί καταρχήν είναι το κράξιμο. Κράξτε τους, λοιπόν, τουλάχιστον! Εφόσον, ούτως ή άλλως, ξέρετε ότι μάλλον δεν υπάρχει περίπτωση να μπει κανένας απ’ αυτούς τους πούστηδες φυλακή. Ή, κι αν μπει, θα μπει κανένας παρακατιανός. Αυτά, προς το παρόν.
