Την Πέμπτη 24 Μαΐου πραγματοποιούνται δύο σημαντικές δίκες, σε ένα περιβάλλον διαρκούς καταπάτησης των πλέον βασικών συνταγματικών εγγυήσεων των πολιτών, και απόπειρας τρομοκράτησης όσων αντιστάθηκαν και αντιστέκονται:
– Στο Εφετείο Αθηνών (Κυρ. Λουκάρεως 14) συνεχίζεται η εκδίκαση της υπόθεσης της Ηριάννας, που έχει καταδικαστεί εκδικητικά σε κάθειρξη 13 ετών χωρίς κανένα πραγματικό στοιχείο, πέραν της προσωπικής σχέσης της με έναν άνθρωπο που είχε κι αυτός κατηγορηθεί ως «τρομοκράτης» – και στο μεταξύ αθωώθηκε!
– Στο Πλημμελειοδικείο Λαμίας κάθονται εκ νέου στο εδώλιο έξι αγωνιστές του κινήματος κατά των διοδίων, που κατηγορούνται ότι το 2012 σε μεγάλη κινητοποίηση των κατοίκων της Τραγάνας προξένησαν δήθεν φθορά στις μπάρες (ενδεικτικό της δήθεν φθοράς: πέραν της ποινικής καταδίκης τους, η «Νέα Οδός» ζητά αποζημίωση 44 ευρώ από τον καθένα τους…).
Ο Δρόμος έχει αναφερθεί επανειλημμένα τόσο στον παραλογισμό της καταδίκης της Ηριάννας όσο και στο τεράστιο σκάνδαλο της ιδιωτικοποίησης των αυτοκινητόδρομων και της μετατροπής τους σε μέθοδο καταλήστευσης των πολιτών και πλουτισμού μιας χούφτας διαπλεκόμενων, καθώς και των διώξεων εναντίον εκατοντάδων πολιτών που συμμετείχαν σε ένα από τα μεγαλύτερα κινήματα κοινωνικής διαμαρτυρίας και ανυπακοής των τελευταίων χρόνων. Σε δήλωσή του ο πρώην βουλευτής Βασίλης Κυριακάκης, ένας εκ των έξι κατηγορούμενων της αυριανής δίκης στη Λαμία, μεταξύ άλλων επισημαίνει:
«Ειδικότερα στο θέμα των διοδίων οι κυβερνήσεις Τσίπρα-Καμμένου συνέχισαν την πολιτική των προηγούμενων, διατηρώντας τις συμβάσεις παραχώρησης του 2013, παρά τις παλαιότερες διακηρύξεις και τις κατά καιρούς ψευτοϋποσχέσεις για μείωση των τιμών των διοδίων. Ως αποτέλεσμα είχαμε την τρομακτική αύξηση των σταθμών διοδίων σε όλη σχεδόν τη χώρα και την αντίστοιχη εκτίναξη των τελών διέλευσης, κάνοντας απαγορευτική πλέον τη μετακίνηση για χιλιάδες πολίτες, “φυλακίζοντας” τους κατοίκους ολόκληρων χωριών και πόλεων, που για να πάνε στην εργασία τους είναι υποχρεωμένοι να καταβάλλουν δυο ή και τρία μηνιάτικα ετησίως (παγκόσμια πρωτοτυπία!) ή να διακινδυνεύουν τη ζωή τους στους επικίνδυνους παράδρομους, όπου υπάρχουν. Την ίδια στιγμή οι εταιρείες αυξάνουν τα κέρδη τους, ενώ ο ελληνικός λαός, που εδώ και δεκαετίες έχει χιλιοπληρώσει τους δρόμους μέσα από την άμεση και έμμεση φορολογία (τέλη κυκλοφορίας, καύσιμα, ασφάλιστρα αυτοκινήτων), στερείται του δημόσιου κοινωνικού αγαθού της ελεύθερης μετακίνησης στους εθνικούς δρόμους (κάτι που ούτε ο “πατέρας” του νεοφιλελευθερισμού Μίλτον Φρίντμαν δεν είχε φανταστεί!). Παράλληλα, στέλνουν και σήμερα στη δικαιοσύνη αγωνιστές του κινήματος που συμμετείχαν σε ειρηνικές κινητοποιήσεις, καθώς και βουλευτές που σπεύδουν για συμπαράσταση σε αυτές.»
