Το αδιέξοδο των φιλομνημονιακών
Οι εμπλοκές στην αποδοχή των μέτρων δείχνουν το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκονται οι μνημονιακοί παράγοντες. Η πολιτική κρίση στο εσωτερικό και οι αντιπαραθέσεις στο εξωτερικό δημιουργούν εκρηκτικό κλίμα και οι φωνές για σταθερότητα και πυγμή είναι περισσότερο για να τονωθούν αυτοί που φωνάζουν.
Ο Σαμαράς μιλάει για «Βαϊμάρη», οι εκβιασμοί για εκτροπή εντείνονται. Όχι μόνο δεν ξεχνάμε ότι οι ίδιοι είναι οι φορείς μιας μεγάλης εκτροπής στη χώρα. Αλλά και αν σκοπεύουν να προχωρήσουν πιο πέρα, ξέρουμε ότι οι κάθε είδους εκτροπές τσακίζονται με το λαό στους δρόμους και όχι με την υποταγή στην «τάξη» του νεκροταφείου.
Μόνη λύση η όσο το δυνατόν πιο μαζική, αποφασιστική, μαχητική, ενωτική κινητοποίηση του λαού. Οι τελευταίες μέρες έφεραν στο προσκήνιο μια σειρά αγωνιζόμενους χώρους. Παντού είναι κοινή συνείδηση ότι μόνο ενωμένοι και μόνο αν τους διώξουμε, μόνο δηλαδή με μεγάλη πολιτική ανατροπή, μπορούμε να αλλάξουμε την καταστροφική πορεία.
Στο λαό ο πρώτος λόγος
Για να μην περάσουν τα μέτρα και να διώξουμε τρόικα εσωτερικού και εξωτερικού, ο λόγος πρέπει να δοθεί στη βάση, μαζικά και ενωτικά. Αυτό που φοβούνται είναι η κινητοποίηση των εκατοντάδων χιλιάδων, ακόμα και εκατομμυρίων ανθρώπων που σήμερα πλήττονται. Ο γενικός συντονισμός κομμάτων, συνδικάτων, οργανώσεων, φορέων, κάθε είδους συλλογικοτήτων, όλων όσων θέλουν την απαλλαγή από τα μνημόνια και την τρόικα, μπορεί να συμβάλει σε αυτή την κατεύθυνση.
Τη στιγμή που το σύστημα καταρρέει και ο Σαμαράς εκλιπαρεί τους πιστωτές για «πολιτική λύση», η επίσκεψη Μέρκελ έρχεται να του προσφέρει στήριγμα, με κάθε αντάλλαγμα φυσικά, μετατρέποντάς τον έτσι σε σύγχρονο Τσολάκογλου. Η ΔΗΜΑΡ χαιρέτησε χτες την επίσκεψη ως πολύ θετικό γεγονός. Το ίδιο και εμείς. Η λαϊκή υποδοχή της Γερμανίδας καγκελαρίου μπορεί, κάλλιστα, να γράψει μια νέα αγωνιστική σελίδα του μαζικού λαϊκού κινήματος.
Ο λαός θα εκπλήξει και πάλι τα επιτελεία. Όπως το έκανε στις 5 Μάη 2010, στις 25 Μάη, στις 19 Οκτώβρη και στις 28 Οκτώβρη 2011, στις 12 Φλεβάρη 2012. Θα περικυκλώσει και πάλι τους περικυκλωτές του. Η συμβολή κάθε πολιτικής δύναμης στην οργάνωση, το συντονισμό, την κινητοποίησή του, μακριά από παιχνίδια και μικρο-υπολογισμούς, είναι σημαντική προσφορά.
Η Αριστερά και κυρίως η βασική της έκφραση, ο ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί, κηρύσσοντας και διεξάγοντας αποφασιστικό, ανένδοτο αγώνα κατά της κυβέρνησης, να συμβάλει στην ανατροπή που έχει ανάγκη η χώρα και ο λαός. Αυτή είναι απάντηση τόσο στη συνεχή εκτροπή της μνημονιακής κλίκας, όσο και στις απειλές περί εκτροπής.
Ο φιλόσοφος Eric Hobsbawm, που έφυγε αυτή τη βδομάδα, γράφει: «Οι πιο φοβερές εξεγέρσεις είναι εκείνες που συνδυάζουν εθνικά και κοινωνικά στοιχεία. Ένας λαός που θέλει ψωμί και ανεξαρτησία δεν μπορεί να συμβιβαστεί με μια πιο γενναιόδωρη μερίδα ψωμιού».
Μπροστά σε τέτοιες εξελίξεις βρισκόμαστε. Γι’ αυτό και το μόνο σενάριο που δεν υπάρχει είναι κάποια «επιστροφή στο 2008». Απαραίτητη, λοιπόν, η προετοιμασία σε κάθε επίπεδο, για πραγματικούς αγώνες, για το μαζικό ξεσηκωμό.
