Έρευνα στον σερβικό Tύπο: Μάριος Μαθιός Ιωσηφίδης
Ο κύκλος πιέσεων προς τη Σερβία για να περάσει με τη μία ή την άλλη πλευρά είναι ατελείωτος. Και οι πιέσεις (διαφορετικής προέλευσης) σε διάφορα πεδία μάλλον δεν θα σταματήσουν. Ο πρόεδρος Βούτσιτς διέψευσε κατηγορηματικά την «είδηση» ότι τροφοδότησε με όπλα την Ουκρανία. Άραγε από ποια πλευρά πιέζεται προκειμένου να κάνει δηλώσεις; «Έχουμε πολλά εργοστάσια αμυντικής βιομηχανίας στη χώρα. Όταν παράγεις πυρομαχικά, πάντα αυτά καταλήγουν σε ένα πεδίο μάχης ή σε μια περιοχή που αποτελεί ζώνη διαμάχης στον κόσμο. Δεν έχουμε στείλει το παραμικρό όπλο ή πυρομαχικά στην Ουκρανία ή τη Ρωσία. Γνωρίζοντας πως υπήρχε πιθανότητα να σταλούν κάποια όπλα σε μία από τις δύο πλευρές, φροντίσαμε να είναι αδύνατον να εξαχθούν πυρομαχικά που στείλαμε στην Τουρκία. Όλα τα άλλα είναι ψέματα», δήλωσε.
Άμεσα όμως χτυπήματα δέχτηκε η Σερβία και από τους ηγέτες κομμάτων των αλβανικών μειονοτήτων στη Σερβία και στα Σκόπια, που προαπαιτούν δικαιώματα όπως της Ένωσης Σερβικών Δήμων στο Κόσοβο (η οποία πάντως δεν υφίσταται, διότι η κοσοβάρικη κυβέρνηση αρνείται την εφαρμογή της σχετικής συμφωνίας). Χαρακτηριστικές είναι οι δηλώσεις του Ιζέτ Ματζίτι, αντιπροέδρου του DUI (ενός εκ των κομμάτων της αλβανικής μειονότητας στα Σκόπια): «Αν οι Σέρβοι με 4% μπορούν να έχουν κοινότητα στο Κόσοβο και να έχουν ορατά δικαιώματα, τότε είναι προφανές ότι αυτό θα έχει αντίκτυπο και στους Αλβανούς, που είναι τουλάχιστον 30% στη Βόρεια Μακεδονία». Παρομοίως, ο Σαΐπ Καμπέρι, αλβανικής καταγωγής βουλευτής του σερβικού κοινοβουλίου, δήλωσε: «Αυτό που ζητούν οι Σέρβοι στο Κόσοβο πρέπει να δοθεί και σε εμάς τους Αλβανούς στη Σερβία»…
Τέλος, ο πρώην απεσταλμένος των ΗΠΑ στο Κόσοβο και στα Μετόχια, Ρίτσαρντ Γκρένελ, απηύθυνε κατηγορίες εναντίον του Τζακ Σμιθ, του πρώην επικεφαλής της Ειδικής Εισαγγελίας για εγκλήματα του UCK με έδρα τη Χάγη, ο οποίος –με βάση την έκθεση Ντικ Μάρτι– παρέπεμψε τους ηγέτες του UCK Χασίμ Θάτσι, Ρετζέπ Σελίμι, Κάντρι Βεσέλι και Γιάκουπ Κρασνίτσι για εγκλήματα πολέμου (η δίκη τους ξεκινά στις 3 Απριλίου στη Χάγη).
…και μια απρόσμενη υποστήριξη
Από την άλλη, ανέλπιστη υποστήριξη βρήκε η Σερβία από την Φινλανδή Πίρκο Τουρπέινεν, πρώην βουλευτίνα της μαχόμενης αριστεράς και διακεκριμένη ψυχίατρο. Η οποία έγραψε: «Υπάρχουν πιθανότητες ο Σολτς και ο Μακρόν να θελήσουν να παίξουν τους δημοκράτες και τους δίκαιους, όπως έκαναν με τη συμφωνία του Μινσκ “για να φέρουν την ειρήνη στην Ουκρανία”. Αυτοί οι ηγέτες εξακολουθούν να λένε και να διαδίδουν ψέματα για τη Σερβία και το Κόσοβο. Δυστυχώς, η φινλαδική κυβέρνηση είναι συνένοχη σε αυτό. Είναι ενάντια στα συμφέροντα των Φινλανδών, που δεν μπορούν να εκφράσουν την γνώμη τους σε δημοψήφισμα. Ο κόσμος δυστυχώς σήμερα κυβερνάται από υποτιθέμενους δημοκράτες, κι αυτό σημαίνει εκβιασμούς, απειλές κυρώσεων, φόβο, τρομοκρατία και αδικία».
Η Τουρπέινεν κατηγόρησε επίσης τους Σάουλι Νιινίστε, πρώην πρόεδρο και αντιπρόεδρο της κυβέρνησης της χώρας της το 1999, και Πέκα Χαάβιστο, σημερινό υπουργό Εξωτερικών της Φινλανδίας (και επικεφαλής των ερευνητικών ομάδων του Προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών στο Κοσσυφοπέδιο το 1999), ότι ήταν αυτοί που έδωσαν όλα τα ψεύτικα στοιχεία για την προβοκάτσια του Ρατσάκ στον επικεφαλής του ΟΑΣΕ Γουίλιαμ Γουόκερ. Όπως έγραψε η Φινλανδή πρώην βουλευτίνα, «πήραν τα πτώματα από το πεδίο της μάχης και τα παρουσίασαν στους δημοσιογράφους σαν εκτελεσμένους (από τους Σέρβους)»! Όμως η φινλανδική ιατροδικαστική ομάδα, με επικεφαλής τον Άντι Πεντίγια, απέδωσε τους θανάτους τους στη μάχη, και διαβεβαίωσε πως κανείς τους δεν είχε πυροβοληθεί από κοντινή απόσταση. Τελικά, οι αμερικανικές και φινλανδικές αρχές έκρυψαν τα αποτελέσματα, και «αυτό έδωσε στον πρόεδρο Κλίντον την αφορμή να επιτεθεί στη Γιουγκοσλαβία», κατέληξε η Τουρπέινεν…
