Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα συνεχιστεί η ίδια πολιτική
Η παλιά γνωστή διαπίστωση «με παλιά υλικά δεν κτίζεται νέο σπίτι», επιβεβαιώνεται στην ανιαρή εκστρατεία για την ηγεσία του νέου εγχειρήματος της Κεντροαριστεράς.
Τη στιγμή που τα ΜΜΕ γεμίζουν τις σελίδες με ό,τι ασήμαντο και αναμενόμενο δηλώνουν οι εννιά υποψήφιοι αρχηγοί, και ενώ οι ίδιοι εκδράμουν στις πόλεις και τις γειτονιές της χώρας για να εξασφαλίσουν συμμετοχή στις κάλπες της επόμενης βδομάδας, τα αποτελέσματα είναι πενιχρά. Τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων μαρτυρούν υποχώρηση των ποσοστών του νέου φορέα ενώ οι τηλεμαχίες τους αντιμετωπίζονται με πλήρη αδιαφορία.
Δεν είναι τυχαίο. Ο χώρος του ΠΑΣΟΚ είναι αυτός που δέχθηκε το πιο ισχυρό και μόνιμο χτύπημα από την κατάρρευση του δικομματισμού στα πρώτα χρόνια της μνημονιακής κρίσης. Ο χώρος αυτός χρεώθηκε την είσοδο της χώρας στα μνημόνια και στον έλεγχο του ΔΝΤ και, συγκυβερνώντας με την Ν.Δ., πρωταγωνίστησε στην εφαρμογή της βαρβαρότητας. Η εκλογική κατάρρευση τους και η μαζική μετακίνηση ψηφοφόρων προς τον ΣΥΡΙΖΑ ανέδειξε τον τελευταίο σε πρωταγωνιστική κυβερνώσα δύναμη του χώρου. Η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ σε μνημονιακή δύναμη καταλάγιασε τους «φόβους» του πολιτικού συστήματος και διέψευσε τις αυταπάτες μιας ανώδυνης εξόδου από τον ζουρλομανδύα, που είχε καλλιεργήσει η ηγεσία του ποδηγετώντας την λαϊκή διαθεσιμότητα.
Αυτές οι, μεγάλης κλίμακας, διαψεύσεις οδηγούν σήμερα στην υποστροφή των συνειδήσεων και την υποχώρηση της διαθεσιμότητας των πολιτών, αλλά δεν οδηγούν στην λήθη του παρελθόντος, πρόσφατου ή παλαιότερου. Δίπλα στον χώρο του ΠΑΣΟΚ είναι πια και ο ΣΥΡΙΖΑ που εξοργίζει τους πολίτες και αναμφισβήτητα εισπράττει μετρήσιμη φθορά.
Οι σημερινοί επώνυμοι μνηστήρες της ηγεσίας της ΔΗ.ΣΥ. συνεχίζουν να υποστηρίζουν, σα να μην έγινε τίποτα, τις ίδιες πολιτικές, να συνδιαλέγονται με τα ίδια πρόσωπα. Όσο και αν σφύριξαν με ανακούφιση με τη μη υποβολή υποψηφιότητας από το ΓΑΠ, συνεχίζουν να συνδιαλέγονται με τον Σημιτισμό, τον Βενιζέλο και όλους τους πρωταγωνιστές του μαύρου παρελθόντος. Το δήθεν νέο αίμα (Ποτάμι) φέρνει ανεξίτηλη τη σφραγίδα της «κατασκευής» του από τη διαπλοκή, αλλά και τη στήριξη του από τους πιο σκοτεινούς κύκλους της ευρωκρατίας. Άλλοι (Καμίνης) κουβαλούν τα βάρη, της μιας από τα ίδια πολιτικής στον Δήμο Αθήνας, ενώ οι νεώτερες φυσιογνωμίες «ηγετών» με καταβολές από τη ΔΗΜ.ΑΡ. δεν έχουν να προσθέσουν το παραμικρό νέο στοιχείο.
Ο χώρος της Κεντροαριστεράς δεν συγκινεί και βρίσκεται σε υποχώρηση σε ολόκληρη την Ευρώπη. Τα χρέη του παρελθόντος και η έλλειψη κάθε εναλλακτικού σχεδίου για το σήμερα και το αύριο πληρώνονται σήμερα, με εξαφάνιση από τα πολιτικά δρώμενα σε όλες τις μεγάλες χώρες της Ευρώπης. Ο χώρος της Κεντροαριστεράς σε ολόκληρη την Ευρώπη βρίσκεται σε σοκ, σε αδυναμία χάραξης πολιτικής και λειτουργεί ως συμπληρωματική δύναμη μιας προδιαγεγραμμένης συντηρητικής πορείας.
Στην Ελλάδα η κεντροαριστερή διαχείριση παραμένει «χρήσιμη» στο κυρίαρχο σύστημα καθώς αποδεικνύεται πιο αποτελεσματική από την παραδοσιακή Δεξιά. Με την προϋπόθεση, βέβαια, να είναι ή να προβάλει ως πιθανή κυβερνητική δύναμη.
Το προνόμιο προσωρινά βρίσκεται στα χέρια του ΣΥΡΙΖΑ. Η κεντροαριστερά της Φώφης, του Σταύρου και των άλλων παιδιών έχει πολύ δρόμο να διανύσει για να καλύψει το κενό. Οι πιο επικίνδυνες στροφές θα ξεκινήσουν μετά το κλείσιμο της κάλπης. Τότε θα αναδειχθούν πιο καθαρά οι αντιφάσεις και θα παραμένει ανοικτή η πρόκληση συνεργασίας με τον Κούλη, ως ο συντομότερος δρόμος επιστροφής στην «κουτάλα με το μέλι».
Μην ξεχνάτε. «Ευφυής» ο Λαλιώτης αλλά και ο Βαγγέλης δεν είναι κανένας «δεύτερος»…
Σ.Π.
