Το πλήθος και το δράμα των προσφύγων από τη Συρία είναι δύσκολο να περιγραφεί.
Ανάμεσά τους οι Παλαιστίνιοι αποτελούν ένα μεγάλο μέρος. Από τους περίπου 500.000 Παλαιστίνιους που ζούσαν σε προσφυγικούς καταυλισμούς στη Συρία, έχει εκτοπιστεί πάνω από το 60%. Στον Λίβανο έχουν καταφύγει περίπου 92.000, σύμφωνα με την ιστοσελίδα του ΟΗΕ για ανθρωπιστικά θέματα IRIN. Δεύτερη φορά πρόσφυγες, παλεύουν μαζί με τους Σύριους πρόσφυγες να βρουν καταφύγιο, κυρίως γύρω και μέσα από τους ήδη υπάρχοντες καταυλισμούς του υπερπληθυσμού και των άθλιων υποδομών. Η ευάλωτη θέση των Παλαιστίνιων στον Λίβανο και τα άλυτα ζητήματα του παρελθόντος κάνουν το δράμα των προσφύγων να επανέρχεται και να γίνεται παράγοντας πολιτικής εκμετάλλευσης. Την ίδια στιγμή, οι φτωχοί που ζουν γύρω από τους καταυλισμούς νιώθουν να πιέζονται περισσότερο από τον εξαθλιωμένο πληθυσμό. Από τη μια πλευρά η αλληλεγγύη και από την άλλη ο ρατσισμός υπάρχουν και ξαναγεννιούνται κάθε μέρα.
Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, οικειοθελώς ή αναγκαστικά, με βοήθεια της Ε.Ε. ή χωρίς, οι γειτονικές στη Συρία χώρες έχουν δεχτεί μεγάλο αριθμό προσφύγων. Λίβανος, Ιορδανία, Τουρκία (ακόμα και το Ιράκ), όλοι εκτός από το Ισραήλ έχουν δεχτεί πρόσφυγες, παρατηρεί το Δίκτυο Μondoweiss. Αυτή η παρατήρηση δεν στοχεύει να δώσει εύσημα στις χώρες υποδοχής ούτε για τις συνθήκες που βρίσκουν εκεί οι πρόσφυγες, ούτε για τη συνολική παρέμβασή τους στον συριακό πόλεμο. Αλλά στην κατεχόμενη Παλαιστίνη απαγορεύεται να επιστρέψει ούτε ένας, γιατί ακριβώς από εκεί προέρχονται οι Παλαιστίνιοι πρόσφυγες. Επίσης, κανένας Σύριος δεν μπορεί να επιστρέψει στα κατεχόμενα Υψίπεδα του Γκολάν . Είναι λογικό να θεωρούμε δεδομένο ότι η γειτονική χώρα, το Ισραήλ, που κατέχει και ελέγχει και τα σύνορα όλων των παλαιστινιακών εδαφών και τα Υψίπεδα του Γκολάν, δεν έχει δεχτεί ούτε έναν πρόσφυγα;
Το ερώτημα μπορεί να φαίνεται ρητορικό, και βέβαια ακόμα και αν κάποιοι επέστρεφαν το δράμα δεν θα λυνόταν. Ωστόσο, η παράνοια αυτή μας οδηγεί να αναλογιστούμε πώς δημιουργούνται και ξαναδημιουργούνται ανεπούλωτα τραύματα. Και η ιστορία συνεχίζεται – business as usual. Στο τέλος Σεπτέμβρη η Ε.Ε. παρείχε 8 εκ. ευρώ στην UNRWA, στον Λίβανο. Το ποσό αφορά επείγουσα βοήθεια για στέγαση και εκπαίδευση των παιδιών Παλαιστίνιων προσφύγων από τη Συρία. Η βοήθεια είναι σίγουρα πολύτιμη, αλλά ήρθε λίγο μετά την άρνηση του Λιβάνου να δεχτεί περισσότερους πρόσφυγες από τη Συρία. Ένας Παλαιστίνιος πρόσφυγας περιγράφει στο Δίκτυο Irin την απόγνωσή του, καθώς έστειλε αρχικά τον προηγούμενο Αύγουστο την οικογένειά του στον Λίβανο και εκείνος μετά από λίγο καιρό κακοποιήθηκε στα σύνορα, καθώς προσπαθούσε να εισέλθει: «Θα προτιμούσα να γυρίσουν εδώ, να πεθάνουμε με αξιοπρέπεια», λέει αυτός που ούτε δεύτερη φορά πρόσφυγας δεν μπορεί να γίνει, γιατί είναι δεύτερη φορά θύμα υψηλών συμφερόντων.
Σύλλογος Ιντιφάντα
https://intifadagr.wordpress.com/
