Δύση και Τουρκία κάνουν πλάτες στους Αλβανούς
του Γιώργου Τζαφέρη
Η προσωρινή ηρεμία μερικών ημερών στη γειτονική Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (ΠΓΔΜ), μετά τις συγκρούσεις εντός του κοινοβουλίου, δεν μπορεί να εκληφθεί ούτε στο ελάχιστο ως εκτόνωση της κρίσης. Τα στρατόπεδα διαβουλεύονται, κυρίως με τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και κάθε λογής παράγοντα που παρεμβαίνει στο γεωπολιτικό παιχνίδι της περιοχής, και ετοιμάζονται να επανέλθουν. Ποιος θα κάνει την πρώτη κίνηση, δεν είναι προβλέψιμο. Ο νεοεκλεγείς πρόεδρος του κοινοβουλίου, ο Αλβανός Τζαφέρι, συναντήθηκε με τους πρέσβεις των ΗΠΑ και της Γαλλίας στα Σκόπια, οι οποίοι με τις δηλώσεις τους όχι μόνο τον αναγνώρισαν αλλά τον θεωρούν και «σημαντικό παράγοντα σταθερότητας».
Κατόπιν αυτού, και μετά την τοποθέτηση της αλβανικής σημαίας στο γραφείο του δίπλα σε αυτές της ΠΓΔΜ και της Ε.Ε., ο Τζαφέρι ανακοίνωσε ότι επισημοποιείται η χρήση της αλβανικής γλώσσας στο κοινοβούλιο. Και απέστειλε επιστολή στον πρόεδρο της χώρας και στέλεχος του VMRO Ιβάνοφ, όπου τον ενημερώνει για την ύπαρξη κυβερνητικής πλειοψηφίας στο κοινοβούλιο (την αποτελούν μεταξύ άλλων η Σοσιαλδημοκρατική Ένωση του Ζάεφ και το μεγαλύτερο αλβανικό κόμμα DUI), ζητώντας του να δώσει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Ζάεφ, εκλεκτό της Δύσης. Από την πλευρά του ο Ιβανόφ (αν και σε χαμηλότερους τόνους μετά τις πιέσεις της λεγόμενης διεθνούς κοινότητας) εξακολουθεί να αρνείται, ζητώντας από τον Ζάεφ να δώσει δημόσια εγγυήσεις για τη διατήρηση του σημερινού στάτους κβο της χώρας – δηλαδή τη μη εφαρμογή της αλβανικής πλατφόρμας για ομοσπονδιοποίηση και ενισχυμένο ρόλο του αλβανικού πληθυσμού.
Κι ενώ ο επικεφαλής του DUI Αχμέτι προσπαθεί να καθησυχάσει το σλαβικό στοιχείο και τον πρόεδρο της χώρας, δηλώνοντας ότι σέβεται το Σύνταγμα και θεωρεί την ΠΓΔΜ πατρίδα του, άλλοι βουλευτές του τον αδειάζουν. Ο βουλευτής του DUI Οσμάν και ο επικεφαλής ενός μικρότερου αλβανικού κόμματος Σέλα απορρίπτουν ανοιχτά τον εθνικό ύμνο και τη σημαίας της χώρας, αφού «οι Αλβανοί δεν αναγνωρίζουν σε αυτά την προσωπικότητά τους».
Επιστρέφουν και οι βρικόλακες
Από κοντά και κάθε λογής λομπίστας, νυν ή πρώην διπλωμάτης, φερόμενος ως «απεσταλμένος» της Δύσης που συμβάλει σε μια νέα ανάφλεξη στα Βαλκάνια με εντολές των μεγάλων δυνάμεων. Τελευταίος που παρέλασε από διάφορες πρωτεύουσες είναι ο πρώην επικεφαλής του ΟΑΣΕ στο Κόσοβο την περίοδο του πολέμου 1998-99, με τις αναφορές του οποίου δικαιολογήθηκε ο βομβαρδισμός τότε της Σερβίας: ο περιβόητος Γ. Γουόκερ επέστρεψε λοιπόν 17 χρόνια μετά, καλεσμένος στους εορτασμούς της «Συμμαχίας για το Μέλλον του Κόσοβο», του κόμματος των πρώην οπλαρχηγών του UCK. Η δήλωση του ήταν αφοπλιστική: «Δουλεύω σε ένα κοινό σχέδιο για την ενοποίηση όλων των Αλβανών: του Κόσοβο, της Διασποράς και της Αλβανίας. Οι Αλβανοί παγκόσμια ενώθηκαν τη δεκαετία του ’90 με μοναδικό σκοπό την απελευθέρωση του Κόσοβο. Ήμουν μαζί τους όταν ανακήρυξαν την ανεξαρτησία. Οι Αλβανοί νίκησαν και ήρθαν όλοι μαζί για να γιορτάσουν. Τώρα είναι η ώρα για το τελευταίο βήμα, να είναι όλοι οι Αλβανοί μαζί».
Κι όσο κι αν προσπάθησε να τον διαψεύσει ο πρέσβης των ΗΠΑ στο Βελιγράδι, ήρθε το δημοσίευμα του New York Observer (ανήκει στον γαμπρό και ανώτερο σύμβουλο του Τραμπ) με άρθρο του που μιλάει για την ανάγκη να αποδεχθεί η Δύση τα λάθη της στα Βαλκάνια, δηλαδή τη διατήρηση των συνόρων των τότε δημοκρατιών της Γιουγκοσλαβίας, και «να προχωρήσει στην επαναχάραξή τους πριν να είναι αργά», δηλαδή πριν το κάνει το Κρεμλίνο!
Ορόσημο όμως για τις εξελίξεις φαίνεται να είναι οι προγραμματισμένες εκλογές στην Αλβανία στις 18 του Ιούνη. Εκλογές που θα γίνουν χωρίς την αντιπολίτευση, η οποία τις μποϊκοτάρει καταγγέλλοντας τον πρωθυπουργό ως πολιτικό προστάτη του υπόκοσμου του λαθρεμπορίου όπλων και ναρκωτικών, έχοντας όμως αποτύχει να αντιγράψει μια πορτοκαλί επανάσταση. Ο Έντι Ράμα φαίνεται πως, αφού ξεπέρασε και τον σκόπελο της εκλογής νέου προέδρου της χώρας, του Ιλίρ Μέτα από το σύμμαχο κόμμα Σοσιαλιστικό Κίνημα Ένταξης, και χάρη στην πλήρη υποστήριξη του από τη Δύση και την Τουρκία, θα επικυρώσει την παντοδυναμία του στη γείτονα χώρα – η οποία οικοδομήθηκε μέχρι τώρα κυρίως πάνω στη ρητορική της ιδέας της Μεγάλης Αλβανίας…
