Το προηγούμενο Σάββατο γράφαμε εδώ για την απόπειρα δολοφονίας του Σλοβάκου πρωθυπουργού Ρόμπερτ Φίτσο. Μία μέρα μετά ήρθε η είδηση της συντριβής του ιρανικού ελικοπτέρου που μετέφερε τον πρόεδρο του Ιράν Εμπραχίμ Ραϊσί, τον υπουργό Εξωτερικών Χουσεΐν Αμιραμπντολαχιάν και άλλους 6 πολιτικούς και θρησκευτικούς ηγέτες σε μια ορεινή περιοχή του Ανατολικού Αζερμπαϊτζάν. Τις ίδιες πάνω κάτω μέρες, όπως ενημερωνόμαστε, γίνονται απόπειρες πραξικοπήματος σε διάφορες χώρες, και άλλα γεγονότα που οδηγούν σε μεγαλύτερη αποσταθεροποίηση και χαοτική κατάσταση. Σαν να υπάρχει ένας «συντονισμός». Θα μιλήσουμε παρακάτω γι’ αυτόν.
Το ίδιο διάστημα, πιο κοντά, στη γειτονιά μας, είχαμε ένα μπαράζ ανθελληνικών κινήσεων και δηλώσεων που ρίχνουν λάδι στη φωτιά και στοχεύουν στη δημιουργία τετελεσμένων και υποθηκών για περαιτέρω μεθοδεύσεις: μετατροπή της Μονής της Χώρας σε τζαμί 3 μέρες πριν την επίσκεψη Μητσοτάκη στην Άγκυρα· «ιδιωτικό» ταξίδι Ράμα στην Αθήνα, με εμπρηστικές δηλώσεις στο Γαλάτσι· δηλώσεις της προέδρου και του πρωθυπουργού των Σκοπίων περί «Μακεδονίας» (με συμπλήρωση «τα παράπονά σας στο Δήμαρχο» όπως λέγανε παλιότερα, τώρα το λένε και Χάγη)· δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων ότι «η ατζέντα των συνομιλιών έχει διευρυνθεί»· προκλητικές δηλώσεις αυτόκλητων εκπροσώπων του ψευδοκράτους στην Κύπρο, που ακόμα αναφέρεται με συντεταγμένες και όχι με το επίσημο όνομά της (Δημοκρατία της Κύπρου) σε όλα τα έγγραφα του ΝΑΤΟ.
Υπάρχει ενός βαθμού συντονισμός. Δεν πρόκειται για «συμπτώσεις». Για παράδειγμα η «συλλογική Δύση» με τα όργανά της (ΝΑΤΟ, Κομισιόν και λοιπά υποκαταστήματα) προχωρά σε πραγματικό συντονισμό ενεργειών, προπαγάνδας, στρατιωτικών ενισχύσεων και κινήσεων κ.λπ. Βραχίονες αυτού του οικοδομήματος (μυστικές υπηρεσίες, ειδικά σώματα που δρουν πίσω από τις γραμμές των εμπόλεμων, σαμποτέρ, πληροφοριοδότες κ.ά.) δεν κάνουν απλώς τη «δουλειά» τους, αλλά βρίσκονται σε παροξυσμική φάση. Στην περίπτωση του κ. Φίτσο είναι παραπάνω από προφανές ότι έδρασαν τέτοιοι μηχανισμοί. Αλλά και για τη συντριβή του ελικοπτέρου το μυαλό όλων πήγε εκεί που πήγε: περισσότερο ότι το έριξαν, δευτερευόντως σε εσκεμμένη δολιοφθορά. Τελευταία εκδοχή η «επίσημη» (πολύ κακές καιρικές συνθήκες, αναγκαστική προσγείωση, και όλα τέλειωσαν εκεί…).
Στην περίπτωση της «γειτονιάς μας» δεν μπορεί να διαφύγει της προσοχής ότι όλες οι πλευρές που «τυχαία» έθεσαν ζητήματα ενάντια στην Ελλάδα (ακόμα και η σύμπραξη του κόμματος ΚΙΕΦ – της μουσουλμανικής μειονότητας Θράκης, που συμπεριέλαβε στο ψηφοδέλτιο και εκπροσώπους μιας δήθεν «μακεδονικής» μειονότητας) λειτουργούν υπό την μπαγκέτα της επεκτατικής πολιτικής της Τουρκίας. Νοιώθουν ότι έχουν «πλάτες», και γι’ αυτό λεονταρίζουν. Οι εθνικιστές εκπρόσωποί τους ξέρουν επίσης ότι ΗΠΑ και Ε.Ε. στέκουν δίπλα τους και δίπλα στην Τουρκία (γιατί αυτή είναι περιφερειακό μέγεθος). Ξέρουν επίσης ότι στην περιοχή σχεδιάζεται να γίνει ένας γεωπολιτικός αναδασμός. Η έλλειψη σοβαρής αντίδρασης σε όλα αυτά από τις ελληνικές πολιτικές ελίτ και την κυβέρνηση φανερώνει ότι έχουν λάβει κι αυτές το μήνυμα, και ευθυγραμμίζονται σε μια μειοδοτική πολιτική, αφού αυτό θέλουν η Ουάσιγκτον, το Βερολίνο και η Άγκυρα.
Συνοψίζοντας, η μετάβαση στην οποία βρισκόμαστε θα συντελείται με «σπασμούς» και ενέργειες όπως δολοφονίες, πτώσεις αεροπλάνων, «ατυχήματα» κ.ο.κ. Αυτά είναι στο πρόγραμμα, είναι στην ίδια τη λογική των πραγμάτων, όπως άλλωστε και η τάση προς τον πόλεμο. Προθάλαμος λοιπόν κι αυτές οι ενέργειες. Σιγά-σιγά διαμορφώνεται ένα «τοπίο» που έχει αρκετές ομοιότητες με τον κόσμο στα χρόνια από το 1935 έως το 1939. Άρα έχουμε διαφόρων ειδών «συντονισμούς» και δεν βρισκόμαστε μπροστά σε ανεξήγητη σωρεία «συμπτώσεων». Είναι η φάση στην οποία έχουμε ήδη εισέλθει…
Α, να μην το ξεχάσουμε: σε λίγες μέρες έχουμε ευρωεκλογές! Η Ν.Δ. και ο Μητσοτάκης υπόσχονται ότι θα μας «φέρουν πιο κοντά στην Ευρώπη», ο ΣΥΡΙΖΑ ήδη οικοδομεί το κασσελάκειο «ελληνικό όνειρο», το ΠΑΣΟΚ νομίζει ότι έχει ρεύμα και αξιόπιστο λόγο, ο κ. Κουτσούμπας θέλει ένα πολύ πιο δυνατό ΚΚΕ, και πάει λέγοντας. Η ομάδα των 21 που θα στείλουμε στην ευρωβουλή (δηλαδή στο μοναδικό κοινοβούλιο στον κόσμο που… δεν νομοθετεί), αυτή η dream team που θα μετακομίσει στην κοιτίδα της οργάνωσης της λιτότητας και του ντυσίματος της Ευρώπης στο χακί, αλλά και του λομπισμού, δεν έχει καμία σχέση με το τι χρειάζεται η χώρα και η κοινωνία. Έχουν όμως εξειδικευτεί να κατηγορούν όλοι μαζί την «άτιμη κενωνία» που δεν τους καταλαβαίνει. Υπάρχει και εδώ ένας μικρότερος συντονισμός «υπευθυνότητας» από πολλά ψηφοδέλτια…
