Δεκάδες αγώνες σε όλη τη χώρα

Τα ρυάκια αντίστασης μπορούν και πρέπει να ενοποιηθούν σε ένα παλλαϊκό μέτωπο. Του Γιώργου Κατερίνη

Μαζικές συνελεύσεις σε χώρους εργασίας θέτουν σε αμφισβήτηση το δίκιο των εργοδοτών. Τα σχέδια της Χ.Κ. Τεγόπουλος για το μέλλον της Ελευθεροτυπίας, καταψηφίζονται και στο δίλημμα «ή απλήρωτοι ή κλείνω», οι εργαζόμενοι απαντούν με απεργίες και ασφαλιστικά μέτρα.
Στην Γερολυμάτος Cosmetics πριν από λίγο καιρό οι εργαζόμενοι κάλεσαν την αστυνομία και συνέλαβε τον φερόμενο ως εκπρόσωπο της εργοδοσίας, που τους ανακοίνωνε, λίγο-πολύ, ότι χάνουν τη δουλειά τους και τα δεδουλευμένα τους. Συνεχίζουν τον αγώνα τους περιφρουρώντας τον εξοπλισμό της εταιρίας.
Στα καταστήματα Alex Pak η δράση του συνδικαλιστικού κινήματος απέτρεψε την εκ περιτροπής εργασία. Για τον ίδιο λόγο απήργησαν οι εργαζόμενοι στα πολυκαταστήματα Notos.com.
Οι απλήρωτοι εργαζόμενοι στο Νοσοκομείο Ερρίκος Ντυνάν κατέλαβαν τα γραφεία της διοίκησης και απαιτούν τα δεδουλευμένα τους. Καταγγέλλουν την απαξίωση του νοσοκομείου, ενός από τα πιο σύγχρονα, που εξυπηρετεί χιλιάδες ασφαλισμένους. Αντίστοιχη κατάσταση αντιμετωπίζουν και οι εργαζόμενοι σε ένα άλλο νοσοκομείο που λειτουργεί με τη μορφή του Ιδρύματος, το Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο.
Σε μια σειρά μικρότερες επιχειρήσεις εργαζόμενοι με μακροχρόνιους αγώνες δοκιμάζουν μορφές, όπως καταλήψεις εργασιακών χώρων, μπλοκάρισμα εργασιών, οργάνωση ενημέρωσης της κοινωνίας και διεκδίκησης διαφόρων αιτημάτων. Οι εργάτες της μεταλλοκατασκευαστικής επιχείρησης Λουκίσας στο Περιστέρι και της 3Ε Εκτυπωτικής στον Κηφισό για δεύτερο μήνα εξακολουθούν τον αγώνα τους, συγκεντρώνοντας γύρω τους δεκάδες άλλους εργαζόμενους από την περιοχή, που κι αυτοί νιώθουν απειλητικά τα σύννεφα της εκμετάλλευσης, της ανεργίας, της ασύδοτης δράσης των εργοδοτών. Η εμβληματική πλέον λειτουργία του τηλεοπτικού σταθμού Alter, ως ένα άτυπο κέντρο αγώνα, μεταδίδει μνήματα αντίστασης και δίκαιης οργής κατά όλων των εργοδοτών, που περικόπτουν μισθούς, απολύουν, δεν πληρώνουν. Οι εργαζόμενοι του σταθμού συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον όλων των υπόλοιπων εργαζομένων, που δοκιμάζουν, τις περισσότερες φορές χωρίς ανάλογες εμπειρίες και συνδικαλιστικές εντάξεις, να ορθώσουν ένα τείχος αντίστασης σε αυτή την πρωτόγνωρη εμπειρία που ζει όλη η κοινωνία.
Αυτά τα αγωνιστικά σημάδια που πληθαίνουν στον σκληρό ιδιωτικό τομέα, κόντρα σε παραλυτικές λογικές και εκφοβιστικά διλήμματα, συναντιούνται με αγώνες που έχουν την αφετηρία τους μήνες πριν στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, ενάντια στα μέτρα αποδιάρθρωσης και διάλυσης. Οι επίμονοι αγώνες στο ΙΓΜΕ ενάντια στην εφαρμογή της εφεδρείας, είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Κορυφαίος αγώνας όλων, η πολυήμερη απεργία των χαλυβουργών του Ασπροπύργου, που έχει διαλύσει όλους τους μύθους περί έλλειψης διαθέσεων και παθητικής αποδοχής των πάντων, κατόρθωσε αργά και βασανιστικά να ρίξει τους τοίχους της περιχαράκωσης και να ανατρέψει δεδομένα και στερεότυπα που ταλανίζουν το συνδικαλιστικό κίνημα. Το αγωνιστικό παράδειγμα των χαλυβουργών αποτελεί σημείο αναφοράς για ολόκληρο το λαό και βρίσκει μιμητές σε μικρούς και μεγάλους χώρους δουλειάς. Είναι σίγουρο ότι, τουλάχιστον στην ευρύτερη περιοχή του Θριάσιου, αντίστοιχα σχέδια αναδιαρθρώσεων με μειώσεις μισθών και απολύσεις άλλων επιχειρήσεων, δεν αποτολμούνται, όσο διαρκεί ο αγώνας των χαλυβουργών.

Αναγκαία η συνάντηση των αγώνων
Η απεργία στις 17 Γενάρη, που προέκυψε από τη συντονισμένη παρέμβαση όλης της Αριστεράς στα Εργατικά Κέντρα της Αττικής, είναι ακριβώς η προσπάθεια να εκφραστεί αυτό το αγωνιστικό κλίμα που δείχνει να διαμορφώνεται. Με δειλά βήματα, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες αντιλαμβάνονται ότι έχουν καθήκον να οργανώσουν και να στηρίξουν τους επιμέρους αγώνες. Πολύ περισσότερο πιέζονται από τις ίδιες τις διαθέσεις που εκφράζονται σε αυτούς τους αγώνες. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η απόφαση για την απεργία ψηφίστηκε από την ΠΑΣΟΚική πλειοψηφία στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας, ενώ για παράδειγμα στον Βόλο η ηγεσία του τοπικού Εργατικού Κέντρου (ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ), όχι μόνο αρνείται πεισματικά να προκηρύξει απεργία, αλλά και στηρίζει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο την ανοιχτά απεργοσπαστική τακτική του επιχειρησιακού σωματείου στα εργοστάσια της Χαλυβουργίας Ελλάδος, που έχει αναλάβει να στηρίξει την εργοδοσία στον «αγώνα» της ενάντια στους απεργούς του Ασπροπύργου.
Σήμερα που επιχειρείται άλλη μια μετωπική επίθεση, στην ίδια την καρδιά του εργατικού μισθού και της κοινωνικής ασφάλισης, η ανάγκη να ξεπηδήσει ένα νέο εργατικό ξέσπασμα, πιο δυνατό, παρατεταμένο και αποφασιστικό από τις μεγάλες κινητοποιήσεις της προηγούμενης περιόδου, γίνεται πλέον επιτακτικό καθήκον. Ένα κίνημα με σαφέστερους στόχους ενάντια στην κυβέρνηση Παπαδήμου και τους τρεις κυβερνητικούς εταίρους που κρύβονται πίσω του, ενάντια στην τρόικα και το ΔΝΤ, ενάντια στις επιταγές των βιομηχάνων, των μεγαλοξενοδόχων, των βαρόνων του Τύπου και των λογής-λογής επιχειρηματικών συμφερόντων. Ένα κίνημα που θα συναντηθεί με τα κινήματα πολιτών ενάντια στα χαράτσια, με τις λαϊκές επιτροπές αγώνα, τις λαϊκές συνελεύσεις.
Η επανεμφάνιση του λαϊκού παράγοντα στο προσκήνιο δεν είναι θεωρητικό σχήμα, είναι η καθημερινή αντίσταση που ξεπηδά σε γειτονιές και χώρους δουλειάς. Και τα καθήκοντα της Αριστεράς, σήμερα, είναι να αφουγκραστεί αυτά τα αγωνιστικά σημάδια, να αναμειχθεί στους αγώνες, να ακούσει την κοινωνία, να μάθει και για να είναι, τελικά, χρήσιμη, να πρωτοστατήσει ώστε να ενοποιηθούν σε ένα μέτωπο παλλαϊκής αντίστασης.

Όλοι στην απεργιακή συγκέντρωση της 17ης Γενάρη
Τα αιτήματα που προβάλλει το Δίκτυο Συνδικαλιστών Ριζοσπαστικής Αριστεράς για την απεργία στις 17 Γενάρη:
– Κάτω τα χέρια από τις Συλλογικές Συμβάσεις, τους μισθούς και τις συντάξεις. Αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις. Πλήρη, ασφαλισμένη και σταθερή εργασία για όλους.
– Απαγόρευση των απολύσεων. Όχι στις εφεδρείες. Επίδομα για τους ανέργους ίσο με το 80% του μισθού τους (πριν από την απόλυση) και πλήρη συνταξιοδοτική και ιατροφαρμακευτική τους κάλυψη.
– Κατάργηση του άρθρου 99 – Εφαρμογή των ποινικών κυρώσεων που προβλέπονται για τους εργοδότες, σε περίπτωση μη καταβολής δεδουλευμένων.
– Κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη λαϊκής κατανάλωσης και διαγραφή των χρεών των λαϊκών νοικοκυριών προς τις τράπεζες. Όχι στην πληρωμή των νέων χαρατσιών.

Σχόλια