Η ίδια η κυβέρνηση και πολλοί έγκριτοι «δημοσιολόγοι» δεν κρύβουν τον ενθουσιασμό τους, ούτε αφήνουν περιθώριο για αμφιβολία: «Η επίσκεψη Μητσοτάκη στην Ουάσιγκτον ήταν ιστορική επιτυχία». Το κυβερνητικό επιτελείο έβγαλε και το πόρισμα σχετικά με την παρουσία του Κ. Μητσοτάκη: «Σηματοδοτεί την επιστροφή της Ελλάδας στο διεθνές γίγνεσθαι και την ηγετική της θέση στα Βαλκάνια και τη Νοτιοανατολική Ευρώπη, ως μία χώρα που είναι παράγοντας σταθερότητας και ασφάλειας».
Το βασανιστικό ερώτημα για κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο δεν είναι βέβαια το τι σημαίνουν, αν βέβαια σημαίνουν κάτι, οι αμοιβαίες φιλοφρονήσεις που ανταλλάχθηκαν και από τις δύο πλευρές. Γιατί τέτοιες υπήρξαν.
Το αναπάντητο ερώτημα είναι αν έχουν νόημα οι φιλοφρονήσεις και τα «κτυπήματα στην πλάτη» για έναν πρωθυπουργό που θεωρεί επιτυχία του να αξιολογείται ως «δεδομένος», δηλαδή απόλυτα προβλεπτός από φίλους και εχθρούς, και να παρουσιάζει ως διαπραγματευτικό του όπλο και απόδειξη αξιοπιστίας την πρόθεση του να παραδώσει «γη και ύδωρ».
Με άλλα λόγια, το κρίσιμο ερώτημα είναι αν το ταξίδι αυτό τροποποίησε στο ελάχιστο τα επεκτατικά σχέδια της Άγκυρας ή αν, τουλάχιστον, ο αμερικανικός παράγοντας κατανόησε την αποφασιστικότητα της χώρας να προασπίσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα, και έδειξε να συνυπολογίζει τη στάση αυτή στις μελλοντικές του αποφάσεις.
Και εδώ, πέρα από κάθε αμφισβήτηση, ο Κ. Μητσοτάκης εισέπραξε την απόλυτη σιωπή.
Όλη η έγνοια για τη νοτιοανατολική πτέρυγα…
Είναι αλήθεια ότι, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, ο Έλληνας πρωθυπουργός τόσο στη συνάντησή του με τον Τζο Μπάιντεν όσο και στην ομιλία του στο Κογκρέσο αναφέρθηκε στην τουρκική επιθετικότητα τόσο στο Αιγαίο όσο και στη Κύπρο.
Σε κάθε σχετική αναφορά εστίασε την προσοχή των συνομιλητών στους κινδύνους που κρύβει η παραβατική συμπεριφορά της Τουρκίας στη συνοχή της Ν.Α. πτέρυγας του ΝΑΤΟ. «Η Ελλάδα πάντα τείνει χείρα φιλίας στους γείτονές της, όμως μόνο ένα πλαίσιο υπάρχει για την επίλυση των διαφορών μας με τους γείτονες, αυτό του διεθνούς δικαίου. Δεν θα ανεχθούμε παραβιάσεις της κυριαρχίας μας και τις υπερπτήσεις πάνω από τα κατοικημένα νησιά, οι οποίες πρέπει να πάψουν άμεσα. Σας ζητώ να λάβετε υπόψη σας τον κίνδυνο αστάθειας στη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ όταν λαμβάνετε αποφάσεις για την προμήθεια στρατιωτικού εξοπλισμού στην περιοχή», δήλωσε ο Κ. Μητσοτάκης.
Με τον τρόπο αυτό έδειξε να ανησυχεί περισσότερο για τα ΝΑΤΟϊκά συμφέροντα στην περιοχή και τη σταθερότητα της Ν.Α. πτέρυγας, παρά για τις ευθείες απειλές ενάντια στην εδαφική ακεραιότητα της χώρας και τη συστηματική έμπρακτη αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων σε στεριά, θάλασσα και αέρα.
Ο Κ. Μητσοτάκης έδειξε να ανησυχεί περισσότερο για τα ΝΑΤΟϊκά συμφέροντα στην περιοχή και τη σταθερότητα της Ν.Α. πτέρυγας, παρά για τις ευθείες απειλές ενάντια στην εδαφική ακεραιότητα της χώρας και τη συστηματική αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της
Εκκωφαντικές σιωπές
Ταυτόχρονα υποσημειώθηκε με έμφαση η πρόθεση της χώρας για συνομιλίες με την Άγκυρα, ως απόδειξη πειθαρχίας προς τις υποδείξεις. Χωρίς να δηλώνεται με ευθύτητα ότι δεν μπορεί να συζητηθεί τίποτα σχετικά με την αποστρατιωτικοποίηση των νήσων (όσο αυτές απειλούνται), τη Θράκη, την ΑΟΖ των νησιών, τον νέο αποικισμό της Αμμοχώστου ή τις συνεχείς προσπάθειες νομιμοποίησης της διχοτόμησης της Κύπρου.
Όλα αυτά αποσιωπήθηκαν και από την ελληνική και, βέβαια, από την αμερικανική πλευρά. Οι δηλώσεις άλλωστε της Β. Νούλαντ ήταν τόσο αποκαλυπτικές των προθέσεων των ΗΠΑ που δεν θα μπορούσαν να ανατραπούν από την «ιστορική ομιλία» στο Κογκρέσο.
Το επίσημο ελληνικό πολιτικό προσωπικό έχει αποδεχθεί ως ανυπέρβλητο δόγμα της εξωτερικής πολιτικής την επίδειξη υποταγής στους «συμμάχους», με μεγάλες δόσεις υποχωρητικότητας και κατευνασμού προς την Τουρκία.
Μετέτρεψαν τη χώρα σε απέραντο στρατόπεδο των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και διέρρηξαν κάθε σχέση με τη Ρωσία παίζοντας ενεργό ρόλο στην ουκρανική κρίση. Τώρα πανηγυρίζουν για την επίσκεψη στην Ουάσιγκτον όταν, από όλα αυτά, δέχονται αποκλειστικά και μόνο εκκωφαντική σιωπή, με επίμονη επωδό το «συμβιβαστείτε και βρείτε τε για το καλό της συμμαχίας». Της ίδιας για την οποία αγωνιά ο Κ. Μητσοτάκης. Τόσο καλά…
Μια στο καρφί και μια στο πέταλο
Την ίδια στιγμή, το καθεστώς της Άγκυρας (που κατέχει στρατιωτικά εδάφη τριών χωρών, χωρίς να ενοχλείται κανείς…) με θράσος ζητά και τα ρέστα. Ο Τσαβούσογλου, στην επίσκεψή του στις ΗΠΑ, «ενθάρρυνε» τον Αμερικανό ομόλογό του Μπλίνκεν «να ξαναβρούν οι ΗΠΑ την ισορροπία στις πολιτικές τους όσον αφορά το Κυπριακό, την Ελλάδα και την Τουρκία». Ο δε Μπλίνκεν του απάντησε ότι θα το πράξουν… Επιπλέον, διαβεβαίωσε τον Τσαβούσογλου ότι οι ΗΠΑ «θα στείλουν τα κατάλληλα μηνύματα για να εξαλείψουν τις ανησυχίες της Τουρκίας» όσον αφορά την ένταξη Φινλανδίας-Σουηδίας στο ΝΑΤΟ (αντίστοιχες διαβεβαιώσεις έδωσαν στην Άγκυρα τόσο ο Στόλτενμπεργκ όσο και ο Βρετανός υπουργός Άμυνας), και άφησε να εννοηθεί ότι είναι «σε καλό δρόμο» και το έτερο τουρκικό αίτημα, για την αγορά F-16.
Κι ενώ ο Τσαβούσογλου συναντιόταν με τον Μπλίνκεν και δήλωναν από κοινού ότι «Τουρκία και ΗΠΑ είναι αποφασισμένες να εργαστούν μαζί και στενά απέναντι στις τρέχουσες γεωπολιτικές προκλήσεις», το υπουργείο του κατακεραύνωνε τη «διαστρέβλωση της ιστορικής πραγματικότητας» όσον αφορά τη Γενοκτονία των Ποντίων, οι δε κατοχικές αρχές στη βόρεια Κύπρο ξεκινούσαν την περαιτέρω «αξιοποίηση» της Αμμοχώστου και των Βαρωσίων. Κι ο Ερντογάν δήλωνε ότι «η Τουρκία ακολουθεί ισορροπημένη πολιτική στις σχέσεις της τόσο με τη Ρωσία όσο και με την Ουκρανία, και δεν σκοπεύει να την αλλάξει». Όχι και τόσο δεδομένος, δηλαδή…
