Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ έχει συγκεκριμένες προτάσεις για έξοδο από την κρίση.
Του Χρήστου Ξεφτέρη, υποψήφιου του ΣΥΡΙΖΑ στην Α’ Θεσσαλονίκης.
Τα τελευταία δύο χρόνια βλέπουμε να γίνεται μία οριζόντια ισοπέδωση των πάντων. Ζούμε όλες τις συνέπειες του καταστροφικού καπιταλισμού. Τα παιδιά της «σχολής του Σικάγο», αφού πρώτα διέλυσαν και καταλήστεψαν την Λατινική Αμερική, αφού μετά λεηλάτησαν και πέσανε σαν τα κοράκια ν’ αρπάξουν τον πλούτο όλων των κρατών του πρώην ανατολικού μπλοκ, μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, άνοιξε η όρεξή τους για την υπόλοιπη Ευρώπη.
Αποφάσισαν να υφαρπάξουν τον πλούτο των κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης χέρι-χέρι με τους πολιτικούς τους υπηρέτες, τις ίδιες τις κυβερνήσεις της Ευρώπης. Ξεκίνησαν πρώτα από τα φτωχότερα κράτη της περιφέρειας της Ευρωζώνης και εμείς είμαστε τα πρώτα πειραματόζωα. Με μέτρα λιτότητας και τρομοκρατίας προσπάθησαν και προσπαθούν ακόμη να μας επιβληθούν. Ο κόσμος όμως αντέδρασε, βγήκε στους δρόμους, κατέλαβε τις πλατείες και δέχτηκε τόνους δακρυγόνων και μεγάλη καταστολή. Και η αυθόρμητη παρέλαση του κόσμου την 28η Οκτωβρίου στην παραλία της Θεσσαλονίκης και σε άλλες πόλεις έριξε την κυβέρνηση του Γ.Α.Π.
Αλλά και πάλι η πίεση του κόσμου ήταν που ανάγκασε την τρικομματική και μετέπειτα δικομματική κυβέρνηση του τραπεζίτη Παπαδήμου να πάει σε εκλογές. Αυτές οι εκλογές στις 6 του Μάη πραγματικά θα είναι οι πιο αμφίρροπες εκλογές μετά την μεταπολίτευση. Και εδώ είναι το δικό μας μεγάλο στοίχημα. Γιατί όντως υπάρχει ένα θετικό κλίμα προς τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και γενικότερα προς την Αριστερά.
Ο κόσμος μας ακούει και ελπίζει σε μας. Είναι η πρώτη φορά που ένα κόμμα της Αριστεράς δεν μένει μόνο στον καταγγελτικό λόγο, αλλά κατεβαίνει με συγκεκριμένες προτάσεις και δίνει συγκεκριμένες λύσεις για να βγούμε από την κρίση, χωρίς να περιμένει τη… Δευτέρα Παρουσία.
Υπάρχουν συγκεκριμένες προτάσεις για το πώς θα αντιμετωπίσουμε τη φτώχεια των ανθρώπων, πώς θα υπερασπίσουμε τη Δημόσια Παιδεία, πώς δεν θ’ αφήσουμε να διαλυθεί η Δημόσια Υγεία και τα νοσοκομεία, για να έχουν πρόσβαση σ’ αυτά όλοι όσοι ζουν σ’ αυτόν τον τόπο. Πώς θα ξαναδώσουμε ζωή και ελπίδα στην κοινωνία μας και κυρίως στους νέους ανθρώπους που τους σκοτώνει η ανεργία και που τους έχουν διαλύσει το μέλλον. Και πώς θα ξανακερδίσουμε τη χαμένη μας αξιοπρέπεια.
Χρειάζεται να κρατήσουμε την ενότητα και τον πλουραλισμό μας, και, γιατί όχι, να τον διευρύνουμε κιόλας. Να δουλέψουμε σαν σύνολο αφήνοντας πίσω το εγώ μας και τις προσωπικές μας φιλοδοξίες. Γιατί σίγουρα δεν σταματάει τίποτα με τις εκλογές, ίσα-ίσα τότε αρχίζουν όλα. Οι άρχοντες δεν θα παραδώσουν εύκολα τα κλειδιά της «πόλης», γι’ αυτό άλλωστε ετοιμάζουν να βάλουν στο κοινοβούλιο τους δολοφόνους και τους νοσταλγούς του ναζισμού. Θέλουν να έχουν ανά πάσα στιγμή τις εφεδρείες τους έτοιμες, για να υπερασπίσουν τα συμφέροντά τους.
Καλό αγώνα.
Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας.
