Με τη συμμετοχή ενός πολύ ενεργού κοινού που έθεσε πλήθος ερωτημάτων, έγινε η συζήτηση για το δημόσιο χρέος, το ευρώ και το ρόλο της Αριστεράς, το Σάββατο 8 Μαΐου, στην ΑΣΟΕΕ, την οποία διοργάνωσε το Μέτωπο Ανατροπής και Αλληλεγγύης και συντόνισε ο Γιάννης Θεωνάς.
Οι οικονομολόγοι Δημήτρης Καζάκης, Κώστας Λαπαβίτσας, Κώστας Μελάς και ο ιστορικός Σπύρος Μαρκέτος, συνέβαλαν στο να αποσαφηνιστούν πολλά ζητήματα που συζητιούνται σήμερα στην Αριστερά, αλλά και ευρύτερα στην κοινωνία. Τη συζήτηση παρακολούθησε και παρενέβη η ακαδημαϊκός κ. Δελιβάνη, καθώς και ο κ. Πετραλιάς. Λόγω αλλαγής της ημέρας της εκδήλωσης δεν συμμετείχε ο καθηγητής Κώστας Βεργόπουλος.
Ο Γ. Θεωνάς, στο άνοιγμα της συζήτησης, τόνισε ότι «το Μέτωπο Ανατροπής και Αλληλεγγύης, δυνάμεις της Αριστεράς που δρουν και μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά έχουν και το βλέμμα τους γενικότερα στην προοπτική συσπείρωσης ολόκληρης της Αριστεράς, θεώρησε αναγκαίο να γίνει σήμερα μια συζήτηση με επιστήμονες, με οικονομολόγους, γύρω από τη διαχείριση του δημόσιου χρέους, διότι εκτιμούμε πως η κυβέρνηση, αξιοποιώντας την έκταση του δημόσιου χρέους, προωθεί εδώ και πολύ καιρό μια επιχείρηση κατατρομοκράτησης του λαού. Πρέπει να απομυθοποιήσουμε αυτή την τρομοκρατική λειτουργία του δημόσιου χρέους, να συζητήσουμε τις λύσεις διαχείρισής του που προτείνουν ειδικοί επιστήμονες. Θέλουμε να δώσουμε το λόγο κυρίως στους επιστήμονες, για να μας αναλύσουν την επιστημονική προσέγγιση στο πρόβλημα του χρέους, ώστε στη συνέχεια να αξιολογήσουμε πολιτικά, σεβόμενοι βεβαίως όλες αυτές τοποθετήσεις, ως πολιτικός σχηματισμός, και στα πλαίσια του ΣΥΡΙΖΑ και γενικότερα, και να εφοδιαστούμε με ιδέες και απόψεις που θα μας επιτρέψουν να διαμορφώσουμε μια αποφασιστική στάση στο γενικότερο πρόβλημα της κρίσης που αντιμετωπίζει η χώρα».
Από τις τοποθετήσεις αλλά και από τις ερωτήσεις αναδείχθηκαν, εκτός των οικονομικών, καίρια πολιτικά ζητήματα, τα οποία βοηθούν την Αριστερά να προσανατολίσει την πολιτική της δράση, κάτι που είναι και το κυρίως ζητούμενο. Θα μπορούσε κανείς να υπογραμμίσει την άποψη περί πλήρους αποτυχίας της αστικής τάξης και του κράτους της, του ιμπεριαλιστικού οικονομικού και πολιτικού ρόλου της Ε.Ε., περί κρίσης του συνολικού τρόπου ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας, κατάργησης της δημοκρατίας και επιδίωξης να «αφρικανοποιηθεί» η Ελλάδα, ως συνέπειες του προγράμματος του ΔΝΤ.
Επίσης, ιδιαίτερη σημασία έχει η θέση ότι η νομιμότητα του χρέους είναι αμφίβολη και δεν υπάρχει κανένας λόγος να το δεχτεί ο λαός, και η επισήμανση ότι το πρόβλημα είναι πλέον πολιτικό και ότι η Αριστερά δεν μπορεί να αρκείται απλώς στους επιμέρους αγώνες ή στις θεωρητικές αναλύσεις, και καλείται να παίξει πολιτικό ρόλο για την αντιμετώπιση της κρίσης. Ρόλο που ούτως ή άλλως δεν μπορούν να παίξουν τα κόμματα του αστισμού, τα οποία οδηγούν στην επανάληψη ενός φαύλου κύκλου υπερχρέωσης, εξυπηρέτησης χρηματοπιστωτικών συμφερόντων, υποτέλειας και εξόντωσης των εργαζομένων. Δυστυχώς, ο χώρος δεν επέτρεψε να παραθέσουμε αποσπάσματα του εκτεταμένου διαλόγου που ακολούθησε και οποίος έδωσε τη δυνατότητα να διευκρινιστούν ακόμη περισσότερο όσα αναλύθηκαν στις αρχικές τοποθετήσεις.
Ν.Τ.
