Μια χώρα γυμνή, είναι αυτή που χάνει, με άλματα ή σταδιακά, την κυριαρχία της σε όλα τα επίπεδα. Είναι μια χώρα που αδειάζει από στοιχεία που τη συγκροτούν σε ιδιαίτερη οντότητα. Η ίδια έχει παραχωρήσει κυριαρχικά δικαιώματα σε τρίτους ή της τα έχουν αρπάξει μέσα από εκβιαστικά διλήμματα και απειλές στραγγαλισμού. Μια χώρα γυμνή, είναι αυτή που έχει παραχωρήσει τα κλειδιά στους δανειστές και μαζί όλη τη δημόσια περιουσία για 99 χρόνια! Μια χώρα γυμνή, είναι αυτή που δεν έχει καθόλου σημάδια δραστηριότητας και σχεδιασμών για να μπορεί να βρει μια θέση σε έναν ταραγμένο κόσμο και ιδιαίτερα σε μια ταραγμένη γωνιά του. Μια χώρα γυμνή, είναι αυτή που δεν διαθέτει ούτε πνευματική ούτε πολιτική ζωή και ηγεσία που να ανταποκρίνεται στις στοιχειώδης ανάγκες και καημούς του τόπου. Μια χώρα γυμνή, είναι αυτή που δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό της απέναντι σε επιβουλές και ανοικτές απειλές για την ίδια της την υπόσταση. Μια χώρα γυμνή, είναι αυτή που είναι ξέφραγο αμπέλι στη δράση μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων (Novartis και όχι μόνο) και διεθνών τοκογλύφων Ε.Ε., ΔΝΤ κ.λπ.
Ένας λαός μόνος, είναι αυτός που δεν έχει πνευματική και πολιτική ηγεσία, που εμποδίζεται να συγκροτηθεί και να επανιδρυθεί. Ένας λαός μόνος, είναι αυτός που του διαστρεβλώνουν την ιστορία και του παρουσιάζουν την ΤΙΝΑ ως παράθυρο ευκαιρίας. Ένας λαός μόνος, είναι αυτός που τον τρέφουν με ψέματα, με συσσίτια και επιδόματα ενώ τον κατακλέβουν διαρκώς και συνεχώς. Ένας λαός μόνος, είναι αυτός που τον εχθρεύεται το πολιτικό σύστημα και όλοι οι θεσμοί ενός νοσηρού συστήματος (κράτος, ΜΜΕ κ.λπ.). Ένας λαός μόνος, είναι αυτός που πολλές φορές πίστεψε με αφέλεια και προδόθηκε από όσους εμπιστεύτηκε. Ένας λαός μόνος, είναι αυτός που έχει κουραστεί, καθηλωθεί και εξουθενωθεί από αλλεπάλληλες ήττες και υποβαθμίσεις της ζωής του. Ένας λαός μόνος, είναι αυτός που βλέπει την πιο παραγωγική γενιά, να ξενιτεύεται χωρίς να μπορεί να στέλνει εμβάσματα στις οικογένειες ή που δεν σχεδιάζει να επιστρέψει. Μια αιμορραγία οικονομική, κοινωνική, πολιτιστική, δημογραφική. Ένας λαός μόνος, είναι αυτός που βλέπει να έχουν φθαρεί σύμβολα, πρόσωπα, κόμματα, έννοιες, νοήματα. Ένας λαός μόνος, είναι αυτός που έφαγε πολλές «πόρτες» και διαψεύσεις από τις «αναθέσεις» που έκαμε απλόχερα ή και καιροσκοπικά. Ένας λαός μόνος, είναι αυτός που δεν έχει ελπίδα, δεν βλέπει μέλλον, και πρέπει να βιώσει ένα μεγάλο σκοτάδι. Ένας λαός μόνος, είναι αυτός που μαθαίνει, πληρώνοντας ακριβά, τους βαρναλικούς στίχους: «Κι αν είναι ο λάκκος σου πολύ βαθύς, χρέος με τα χέρια σου να σηκωθείς».
Το μάθημα
Τα συλλαλητήρια έδειξαν ότι υπάρχει απόθεμα καρτερίας και πατριωτισμού στον λαό. Έδειξαν επίσης πως όταν υπάρχει ένας σοβαρός λόγος, κάτι που ο μόνος λαός το νοιώθει, αυτός βρίσκει τρόπους να το εκφράσει. Έστω στις εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες και μέσα από τον συνδυασμένο πόλεμο που του έκαναν, κατέβηκε στα συλλαλητήρια για να κάνει αυτό που ένοιωθε και του αναλογεί. Να έχει μια παρουσία και να πει ένα «Όχι» στην, προετοιμαζόμενη από ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και κυβέρνηση, «λύση» στο Μακεδονικό.
Κατέβηκε χωρίς να υπάρχουν κομματικά καλέσματα, αψηφώντας φήμες για αίμα και σφαίρες, αποδεικνύοντας πως δεν έχει σχέση με την Χρυσή Αυγή ή την ακροδεξιά και πάντως χωρίς να εκφράζει αλυτρωτικά και εθνικιστικά αισθήματα απέναντι σε γειτονικές χώρες και λαούς. Υπερασπίστηκε μια ταυτότητα, αμυνόμενος σε επιβουλές και μεθοδεύσεις που διαισθάνεται ότι είναι επικίνδυνες. Με άλλα λόγια, όρθωσε όπως μπορούσε το ανάστημά του απέναντι στις φωνές και τις πολιτικές που παρουσίαζαν την επιβαλλόμενη λύση ως «παράθυρο ευκαιρίας» ισοδύναμο με την άλλη «επιτυχία» της «καθαρής εξόδου» στις αγορές.
Η παρουσία του λαού στα συλλαλητήρια ήταν απρόσμενη και αιφνιδίασε την κυβέρνηση που αλαζονικά νόμιζε ότι τίποτα δεν θα κουνηθεί. Η παρουσία αυτή δυσκολεύει πολύ τους παραπέρα χειρισμούς στο ζήτημα και διασπά τον πολιτικό κόσμο. Η παρουσία του λαού κάνει πιο ηχηρό το αίτημα για δημοψήφισμα πριν από οποιαδήποτε συμφωνία. Η παρουσία του λαού δυσκολεύει τα σχέδια του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ σε μα κρίσιμη γι’ αυτούς επιλογή και μεθόδευση.
Η παρουσία του λαού στα συλλαλητήρια ήταν απρόσμενη και αιφνιδίασε την κυβέρνηση που αλαζονικά νόμιζε ότι τίποτα δεν θα κουνηθεί. Η παρουσία αυτή δυσκολεύει πολύ τους παραπέρα χειρισμούς στο ζήτημα και διασπά τον πολιτικό κόσμο. Η παρουσία του λαού κάνει πιο ηχηρό το αίτημα για δημοψήφισμα πριν από οποιαδήποτε συμφωνία. Η παρουσία του λαού δυσκολεύει τα σχέδια του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ σε μα κρίσιμη γι’ αυτούς επιλογή και μεθόδευση
Η επίθεση που εξαπέλυσε σχεδόν ολόκληρη η Αριστερά (από την κυβερνώσα μέχρι την εξωκοινοβουλευτική αλλά και τις ποικίλες εκδοχές αναρχισμού) απέναντι στα συλλαλητήρια ζητά μια ουσιαστική ερμηνεία. Η συντριπτική πλειοψηφία των δυνάμεων αυτών συντάσσεται με την πλευρά της παγκοσμιοποίησης και πλειοδοτεί στην κύρια στόχευση δηλαδή ενάντια στον «εθνολαϊκισμό». Μια άλλη πλευρά κρύβεται πίσω από έναν γενικόλογο αντιιμπεριαλισμό καταγγέλλοντας το ΝΑΤΟ σε όλα τα Βαλκάνια, ονειρευόμενη βαλκανικά αντινατοϊκά μέτωπα, και άλλοι, περιφρονώντας τον απλό κόσμο που τον θεωρούν και ηλίθιο, χάσκουν φιλοσυριζικά, δηλώνοντας πως η Μακεδονία ανήκει στις αρκούδες της. Τέτοια αφασία. Η αριστερά μπορούσε να έχει παρουσία στα συλλαλητήρια, αν σεβόταν τον ακηδεμόνευτο χαρακτήρα τους, και θα μάθαινε από αυτά. Αντί να συμπτύσσει ένα εχθρικό «αριστερό μπετονάρισμα» για να δυσκολέψει την παρουσία απλών αριστερών στα συλλαλητήρια, θα μπορούσε να πάει να δει και να αντιληφθεί τι γίνονταν εκεί, αν δεν ήθελε να παρέμβει. Το ρήγμα όμως ανάμεσα στις δυνάμεις που υποστηρίζουν την παγκοσμιοποίηση και αυτές που την αντιπαλεύουν θα βαθύνει. Και το δείχνει περίτρανα το μένος της επίθεσης που πραγματοποιούν στον Μίκη.
Μεγάλο στρίμωγμα της κυβέρνησης
Υπάρχουν κι ορισμένοι που, παρά το τράνταγμα που ένοιωσε η κυβέρνηση, διατείνονται πως από τα συλλαλητήρια ενισχύθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν βλέπουν με πόση σπουδή, από το βράδυ της Κυριακής, η κυβέρνηση ανοίγει γενικό μέτωπο με τα συλλαλητήρια και διευθύνει με τους μηχανισμούς της τον πόλεμο σε αυτά, ενώ παράλληλα, την ίδια στιγμή, ανοίγει το θέμα Novartis σαν μεγάλο αντιπερισπασμό και αλλαγή της πολιτικής ατζέντας. Η φωνή του λαού που συμμετείχε στα συλλαλητήρια προκαλεί ρωγμές στο πολιτικό σύστημα, αλλαγές τακτικής, και φυσικά φόβο στα επιτελεία γιατί βρισκόμαστε σε μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο. Έτσι, η επιχείρηση Novartis επιστρατεύεται όπως-όπως για να κατευνάσει κάπως τα πράγματα, να πολώσει σε άγονα δίπολα την αντιπαράθεση. Η επιχείρηση αυτή όμως δεν έχει μόνο αυτόν το σκοπό: α) αποκαλύπτει μια ευθεία συνεργασία της κυβέρνησης με τις ΗΠΑ που προχωρούν σε αυτό το «ρεγάλο» προς τον Τσίπρα για τις υπηρεσίες που θα τους δώσει ή τους δίνει στο ζήτημα της FYROM και του ΝΑΤΟ β) γίνεται με τρόπο που καίει κάθε δυνατότητα να φωτιστεί το ζήτημα ή να τιμωρηθούν οι ένοχοι, και στο ζήτημα αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ φέρεται σαν καλός συστημικός μαθητής.
Γενικό απαύγασμα
Σε συνθήκες που τα σύννεφα σκοτεινιάζουν, με μίνι ή κανονικό κραχ στα διεθνή χρηματιστήρια, με πολέμους στη γειτονιά μας και μεγάλες απειλές, είναι αναγκαίο να επανεκτιμηθεί η σοβαρότητα της κατάστασης και να οριστεί μια θέση που να βλέπει στρατηγικά τα ζητήματα και να ορίσει μια οπτική από τίνος τα συμφέροντα και με ποιες δυνάμεις μπορεί κανείς να αγωνιστεί για καλύτερες μέρες και για να περισωθούν όσα πρέπει και μπορούν να περισωθούν. Ο λαϊκός παράγοντας αποτελεί καθοριστικό μέγεθος και ποιότητα που πρέπει να ενεργοποιηθεί σε μια προοδευτική, δημοκρατική, πατριωτική κατεύθυνση. Η ζωή θα επιβάλλει τα δικαιώματά της ενάντια στους σύγχρονους τυράννους όλων των ειδών και τους αριστερόστροφους τυραννίσκους.
