Δυο μέρες παρακολουθώ στα παγκόσμιας εμβέλειας τηλεοπτικά κανάλια BBC World και Deutsche Welle την εκτενή κάλυψη του θανάτου του Ντιέγκο Μαραντόνα, με τις εκδηλώσεις λατρείας των ανθρώπων από την Αργεντινή μέχρι την Ιταλία, αλλά και τις δηλώσεις παικτών διεθνούς φήμης, παραγόντων του ποδοσφαίρου, ειδικών περί τα αθλητικά και δημοσιογράφων των κεντρικών δελτίων ειδήσεων που μιλούν για το αξεπέραστο ταλέντο και την εκρηκτική προσωπικότητά του.
Πουθενά και κανένας, όμως, δημοσιογράφος δεν είχε να πει λέξη για τη στενή σχέση του Μαραντόνα με τον Φιντέλ Κάστρο και τον Ούγκο Τσάβες, καθώς και για τη στήριξή του στα λαϊκά και προοδευτικά ρεύματα της Νότιας και Κεντρικής Αμερικής. Ούτε οι τοιχογραφίες που φαίνονται στο βάθος των πλάνων σε δρόμους του Μπουένος Άιρες με τον Μαραντόνα δίπλα στο Τσε, ούτε η πληθώρα των αναρτήσεων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αντίστοιχων εικόνων δεν συγκίνησε τους ιθύνοντες των μεγάλων δικτύων ώστε να αναφερθούν και σ’ αυτήν την πτυχή, την καθαρά πολιτική, της προσωπικότητας του Ντιέγκο.
Όχι! Πιο σημαντικό για τα μεγάλα ΜΜΕ είναι να τονίζουν ότι είχε πρόβλημα με ναρκωτικές ουσίες, αποκρύβοντας ταυτόχρονα τις πολιτικές του επιλογές κόντρα στους ξένους «προστάτες». Έτσι τον εκθειάζουν ενώ του έχουν πετσοκόψει τον χαρακτήρα στα μέτρα τους. Ξέρουν αυτοί από τέτοια…
Ιωάννα Κλ.
