Mε όχημα την ποίηση: Φρίντριχ Κλόπστοκ (1724-1803)
Θερινή Νύχτα
Τώρα που η λάμψη της Σελήνης
στα δάση κρέμεται κι αρώματα
με της φιλύρας την ευωδιά πνέουν
στον πνέοντα άνεμον,
η σκέψη του τάφου των αγαπημένων
ρίχνει τη...
Mε όχημα την ποίηση: Γεώργιος Τερτσέτης (1800-1874)
Ο Ιμπραήμ και ο Κιουταχής
(Ιστορικό)
Ο Ιμπραΐμης κίνησε να πάει στο Μεσολόγγι,
έστησε τα τσαντήρια του αγνάντια από το κάστρο,
τον Κιουταχή εκάλεσε δια να συνομιλήσουν•
«Κακά σε...
Mε όχημα την ποίηση: Μπέρτολτ Μπρεχτ (1898-1956)
Ερωτήσεις ενός εργάτη που διαβάζει
Ποιος έχτισε τη Θήβα την εφτάπυλη;
Στα βιβλία δε βρίσκεις παρά των βασιλιάδων τα ονόματα.
Οι βασιλιάδες κουβάλησαν τ’αγκωνάρια;
Και τη χιλιοκαταστραμμένη Βαβυλώνα...
Mε όχημα την ποίηση: Πάμπλο Νερούδα (1904-1973)
Έτσι είναι βαρέθηκα να είμαι άνθρωπος
έτσι είναι μπαίνοντας σε γραφεία και κινηματογράφους
μαραίνομαι γίνομαι αδιάβροχος σαν κύκνος από καουτσούκ
κολυμπόντας πάνω σε νερά γεμάτα αρχές και...
Mε όχημα την ποίηση: Του Φου (712-770)
Πόλεμος
Χτες βράδι η Κυβέρνηση διάταξε να καταταχτούνε
στο στρατόν όλα τα δεκαοχτάχρονά μας παλληκάρια:
πρέπει να υπερασπιστούνε την πρωτεύουσα. Ω μητέρες!
Ω παιδιά! Μην κλαίτε έτσι! Κλαίοντας...
Mε όχημα την ποίηση: Γκαμπριέλα Μιστράλ (1889-1957)
Abandonada
Τώρα πια θα γνωρίσω
Τη χώρα της λύπης,
Θα ξεμάθω την αγάπη σου
Που υπήρξε η μοναδική μου ομιλία,
Σαν ένας ποταμός που ξεχνάει
Τις βαθειές όχθες του, το...
Mε όχημα την ποίηση: Μπέρτολτ Μπρεχτ (1898-1956)
Για τον φτωχό Μπ.Μπ.
1
Εγώ, ο Μπέρτολτ Μπρεχτ είμ’ απ’ το Μέλανα Δρυμό.
Μ’ έφερε η μητέρα μου στην πολιτεία, σαν ήμουν
Μες στην κοιλιά της. Των...
Mε όχημα την ποίηση: Φρειδερίκος Σίλλερ (1759-1805)
Η Ελπίδα
1
Όλοι μιλούν αδιάκοπα για ευτυχισμένα χρόνια
και πλάθουν όνειρα χρυσά• και με γοργά φτερά
τους βλέπεις όλους να πετούν κι’ αποζητούν αιώνια
σε κόσμους άλλους...
Mε όχημα την ποίηση: Ναζίμ Χικμέτ (1902-1963)
Κυριακή
Είναι Κυριακή σήμερα.
Για πρώτη φορά, σήμερα,
μ’ αφήσανε να βγω στον ήλιο,
κ’ εγώ
για πρώτη φορά στη ζωή μου
τον ουρανό κοίταξα ακίνητος
απορώντας πως είναι τόσο μακρυά...
Με όχημα την ποίηση: Ζωή Καρέλλη (1901-1998)
Το Σώμα μου
Το σώμα μου είναι μια λύπη
γύρω απ’ την ψυχή μου
Γύρω απ’ την ψυχή μου την εμποδίζει.
Είναι μια σφιχτή αγκαλιά το σώμα
κι’ είναι...