ΕπιΚοινωνία: Ελλιπής και λίγη
Είναι μερικά πράγματα που άμα στα μάθουν λάθος από το σχολείο μετά φτύνεις αίμα να τα δεις αλλιώς και να πάρει στροφές το μυαλό. Είναι που σε βρίσκουν σε τρυφερή ηλικία και δεν υπάρχει κανείς, συνήθως, να σου ανατρέψει αυτά που λέει το βιβλίο: Οι Τούρκοι είναι κακοί, ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν «εκπολιτιστής» των λαών, το «Όχι» το είπε ο Μεταξάς και η κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι το καλύτερο πολίτευμα που υπάρχει.
Για τα τρία πρώτα ρώτησα κι έμαθα την αλήθεια, για το τέταρτο αλλάζω γνώμη διά ζώσης. Δυστυχώς.
Για τα τρία πρώτα ρώτησα κι έμαθα την αλήθεια, για το τέταρτο αλλάζω γνώμη διά ζώσης. Δυστυχώς.
ΕπιΚοινωνία: Στόλος δημοκρατίας
Ο επικείμενος απόπλους του Στόλου της Ελευθερίας ΙΙ για το λιμάνι της Γάζας, εκτός από τη μεγάλη ιδέα που κουβαλά, με βάζει σε σκέψεις περί δημοκρατίας και εκπροσώπησης.
Στον ένα χρόνο που πέρασε από τη δολοφονία εννέα ακτιβιστών στο MAVI MARMARA, ο Βαγγέλης Πισσίας, και η πρωτοβουλία Ένα καράβι για τη Γάζα ετοίμαζαν την επόμενη αποστολή. Στο ίδιο διάστημα όμως, η Ελλάδα «μετακινήθηκε» με πολύ μεγάλα βήματα πιο κοντά στο Ισραήλ.
Σκέφτομαι τι μαθαίνει για την Ελλάδα και το Παλαιστινιακό ο υπόλοιπος κόσμος:
Στον ένα χρόνο που πέρασε από τη δολοφονία εννέα ακτιβιστών στο MAVI MARMARA, ο Βαγγέλης Πισσίας, και η πρωτοβουλία Ένα καράβι για τη Γάζα ετοίμαζαν την επόμενη αποστολή. Στο ίδιο διάστημα όμως, η Ελλάδα «μετακινήθηκε» με πολύ μεγάλα βήματα πιο κοντά στο Ισραήλ.
Σκέφτομαι τι μαθαίνει για την Ελλάδα και το Παλαιστινιακό ο υπόλοιπος κόσμος:
ΕΠΙκοινωνία: Χρόνια χαμένα
Του Μάριου Διονέλλη
Απορώ ώρες ώρες...
Είναι δυνατόν να είμαστε ακόμα εδώ; Συζητάμε ακόμα για το κίνημα αμφισβήτησης της ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ; Με τον κόσμο να βράζει, συζητάμε ακόμα για τις βαριές κουβέντες που είπε η Βάσω στον πρόεδρο; Είμαστε ακόμα στο 1995. Σαν να μην πέρασε ούτε μια μέρα από τότε που η κ. Παπανδρέου σε μια αντίστοιχη συνεδρίαση άφηνε στα χέρια του Ανδρέα το σημείωμα «θέλουμε να μιλήσουμε κι εμείς…».
Απορώ ώρες ώρες...
Είναι δυνατόν να είμαστε ακόμα εδώ; Συζητάμε ακόμα για το κίνημα αμφισβήτησης της ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ; Με τον κόσμο να βράζει, συζητάμε ακόμα για τις βαριές κουβέντες που είπε η Βάσω στον πρόεδρο; Είμαστε ακόμα στο 1995. Σαν να μην πέρασε ούτε μια μέρα από τότε που η κ. Παπανδρέου σε μια αντίστοιχη συνεδρίαση άφηνε στα χέρια του Ανδρέα το σημείωμα «θέλουμε να μιλήσουμε κι εμείς…».
ΕπιΚοινωνία: Έκτακτη εισφορά
Χρειαζότανε ως έννοια η έκτακτη εισφορά και πολύ χαίρομαι που την έβαλε με τόσο σθένος ο πρωθυπουργός. Ένα κάτιτι παραπάνω από όλους μας, χρειαζόταν και χρειάζεται, πρέπει να το παραδεχτείτε.
ΕΠΙκοινωνία: Θέλουν να «τραμπουκιστούν»
Του Μάριου Διονέλλη.
Θα τα παίξει όλα για όλα αυτή η κυβέρνηση με τα πρωτοπαλίκαρά της. Θα το φτάσει μέχρι το τέλος με οποιοδήποτε κόστος και στην πρώτη γραμμή θα έχει τα σκυλιά που γαβγίζουν.
Θα τα παίξει όλα για όλα αυτή η κυβέρνηση με τα πρωτοπαλίκαρά της. Θα το φτάσει μέχρι το τέλος με οποιοδήποτε κόστος και στην πρώτη γραμμή θα έχει τα σκυλιά που γαβγίζουν.
ΕπιΚοινωνία: Συγνώμη από τους «Ταχρείους»
Και τώρα που οι πλατείες άρχισαν να γεμίζουν, τώρα που το πλήθος έγινε τόσο που να ξεπερνά τη δική μας κακομοιριά, τώρα που διαδήλωσαν οι «δεκάδες χιλιάδες διψασμένοι για πραγματική δημοκρατία», όπως έγραφε η Αυγή την Πέμπτη, ε, τώρα νομίζω ήρθε η ώρα να ζητηθεί μια μεγάλη συγγνώμη απ’ αυτούς που ονομάστηκαν «ταχρείοι».
Κόφτε το
Του Μάριου Διονέλλη.
Είναι εξόχως δελεαστική η υπόθεση Στρος Καν για να γεμίσεις μια στήλη. Ένας καταπιεστής των λαών και μια καμαριέρα φτάνουν για να φύγει και πάλι η συζήτηση από αυτά που καίνε και από αυτά που έτσι κι αλλιώς, με αυτόν ή χωρίς, έχει επιβάλει και θα επιβάλει το ΔΝΤ στις ζωές μας.
Είναι εξόχως δελεαστική η υπόθεση Στρος Καν για να γεμίσεις μια στήλη. Ένας καταπιεστής των λαών και μια καμαριέρα φτάνουν για να φύγει και πάλι η συζήτηση από αυτά που καίνε και από αυτά που έτσι κι αλλιώς, με αυτόν ή χωρίς, έχει επιβάλει και θα επιβάλει το ΔΝΤ στις ζωές μας.
Και τώρα;
Του Μάριου Διονέλλη.
Βία και ξύλο και παραλίγο -ή σχεδόν- δολοφονίες. Αυτή θα είναι η μοιραία κατάληξη μιας πολιτικής που, έτσι κι αλλιώς, δεν είχε μέλλον, που ήταν προαποφασισμένη πολύ πριν τις εκλογές, που δεν βγάζει πουθενά και που, ούτως η άλλως, περιμένει ένα «τσακ», ένα νεκρό ίσως, για να σκάσει στα χέρια τους.
Βία και ξύλο και παραλίγο -ή σχεδόν- δολοφονίες. Αυτή θα είναι η μοιραία κατάληξη μιας πολιτικής που, έτσι κι αλλιώς, δεν είχε μέλλον, που ήταν προαποφασισμένη πολύ πριν τις εκλογές, που δεν βγάζει πουθενά και που, ούτως η άλλως, περιμένει ένα «τσακ», ένα νεκρό ίσως, για να σκάσει στα χέρια τους.
Στα μαύρα
Του Μάριου Διονέλλη.
Σα να βάλθηκαν να μας αφήσουν όλοι μαζί τούτες τις μέρες που ο άνεμος μας κυνηγά. Και ο Λάκης Σάντας και ο Θανάσης Βέγγος και ο Νίκος Παπάζογλου και ο Μανώλης Ρασούλης. Και ο αγωνιστής Μιχάλης Περιστεράκης και ο Ιάκωβος Καμπανέλης λίγο πριν.
Σα να βάλθηκαν να μας αφήσουν όλοι μαζί τούτες τις μέρες που ο άνεμος μας κυνηγά. Και ο Λάκης Σάντας και ο Θανάσης Βέγγος και ο Νίκος Παπάζογλου και ο Μανώλης Ρασούλης. Και ο αγωνιστής Μιχάλης Περιστεράκης και ο Ιάκωβος Καμπανέλης λίγο πριν.
Φύγε όσο είναι νωρίς
Του Μάριου Διονέλλη.
Μερικές φορές είναι σαν να μην το βλέπεις. Είναι εκεί αλλά εσύ δεν το βλέπεις. Όταν θα μιλάς για αυτό σε εκδηλώσεις ένα ή δύο χρόνια μετά, θα λες «έπρεπε να το είχα δει» ή «τώρα που το σκέφτομαι ήταν αναπόφευκτο». Κι όμως, είναι από τώρα εκεί και περιμένει. Αλλά εσύ δεν το βλέπεις.
