στήλες

Το Red Notebook (RNB) είναι ένα πόρταλ ενημέρωσης, καθημερινού πολιτικού σχολιασμού και ανάλυσης για όσα αφορούν την πολιτκή, την κοινωνία και τον πολιτισμό - είτε αυτά συμβαίνουν στην Ελλάδα, είτε όχι.

Διαβάζοντας κείμενα των τελευταίων ημερών, τρία αποσπάσματα απ’ αυτά μου φάνηκαν περιβλημένα με χαρακτήρα motto – σε ό,τι διακυβεύεται σήμερα.
Το πρώτο ανήκει στον Ιταλό φιλόσοφο Νορμπέρτο Μπόμπιο, από ομιλία του 1955: Σε φοιτητές που, υποστηρίζοντας την ευρωπαϊκή Αντίσταση, αμφισβητούσαν την αναγκαιότητα της («αδελφοκτόνας») ιταλικής.
Το δεύτερο είναι από άρθρο του Ταρίκ Αλί με τίτλο «Γιατί δεν ξεσηκωνόμαστε σαν τους Γάλλους;» (Guardian, 19/10/2010). Το άρθρο κλείνει με αναφορά στο ποίημα «Η μάσκα της αναρχίας» (1832) του Σέλεϊ, γραμμένο για τη «σφαγή του Πέτερλου» (1819).

Ζωή μιας μέρας, ελπίδα μιας μέρας, όνειρα μιας μέρας κι αυτά όχι κάθε μέρα, μεροδούλι-μεροφάι και ποιος ξέρει. μπορεί και κάποιος να μας βολέψει.
Νέοι με μέλλον μιας μέρας και αιχμαλωσία μιας ζωής.
Κάθε μέρα στο δίλημμα: μεροκάματο ή ανεργία;

1. Ο μισθωτός μοιράζεται επί ίσοις όροις με τον εργοδότη του (κράτος ή ιδιώτη) τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματα στον χώρο εργασίας του. Στον εργοδότη εκχωρούνται τα δικαιώματα και στο μισθωτό οι υποχρεώσεις.
2. Ο μισθωτός μοχθεί για τα συμφέροντα του εργοδότη του. Ο εργοδότης επίσης.
3. Εκ φύσεως αλτρουϊστής, ο μισθωτός αδιαφορεί για το ύψος των αποδοχών, τις συνθήκες -και πιθανότητες απώλειας- της εργασίας του και τη δυνατότητα αξιοπρεπούς ασφάλισης και συνταξιοδότησής του. Ο εργοδότης επίσης.

Καλημέρα συντρόφια (πελάτες) του Δρόμου. Βρε καλό μπελά που έβαλα στο κεφάλι μου… Να είναι αργία, να μου λείπει ύπνος και ’γω να σκέφτομαι την πένα και τη Σοφία στην Πειραϊκή! Όχι του μπουζουκιού, την άλλη με το μελάνι. Πετάγομαι πάνω, πιάνω το στυλό και πάμε!

Του Νίκου Μπελαβίλα.

Τέλειωσαν τα πανηγύρια και οι φιέστες στο ορυχείο του San Jose, όταν ανασύρθηκε και ο τελευταίος μεταλλωρύχος.
Τα ΜΜΕ ψάχνουν, τώρα, για άλλο θύμα-θέαμα. Tα σχολεία που είχαν κλείσει, ώστε τα παιδιά να παρακολουθήσουν την απευθείας μετάδοση από την τηλεόραση, λειτούργησαν πάλι, η κυβερνητική προπαγάνδα άκρως ευχαριστημένη, οι ιδιοκτήτες ορυχείων ξανά στην ανθρωποφάγο κερδοσκοπία τους και οι μεταλλωρύχοι ξαναγύρισαν εκεί απ’ όπου ξεκίνησαν:  στην εξαθλιωμένη ζωή τους, στον καθημερινό αγώνα για επιβίωση και στις παραγκουπόλεις.