Με όχημα την ποίηση: Οδυσσέας Ελύτης (1911 – 1996)
Άσμα ηρωικό και πένθιμο
για τον χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας
ΣΤ΄
Ήταν ωραίο παιδί. Την πρώτη μέρα που γεννήθηκε
Σκύψανε τα βουνά της Θράκης να φανεί
Στους ώμους της...
Με όχημα την ποίηση: Κάρλος Πελισέρ (1899-1977)
Πόθοι
Τροπικέ, γιατί μου ’δωσες
τα χέρια γεμάτα από χρώμα.
Το καθετί που αγγίζω
θα γεμίσει με ήλιο.
Στ’ απαλά δειλινά σε χώρες άλλες
θα γυρνώ με τους ήχους μου...
Mε όχημα την ποίηση: Μελισσάνθη (1907-1990)
Τα Σάνδαλά μας
Τα σάνδαλά μας στου βουνού τους πρόποδες
ξεχνούσαμε. Και στους φτωχούς σπουργίτες
το σάκκο μας αφήναμε με το ψωμί.
Σαν σε ναό ανεβαίναμε γυμνόποδες
κι ως...
Με όχημα την ποίηση: Σεσάρ Βαλιέχο (1893-1938)
Μάζα
Τελειώνοντας η μάχη,
κι ο μαχητής νεκρός, ήρθ’ ένας άντρας
και του’πε: «Μην πεθάνεις, σ’ αγαπώ πολύ».
Μα, αχ! πέθαινε το λείψανο ολοένα.
Πλησίασαν δυo και του επανάλαβαν!
«Μη...
Με όχημα την ποίηση: Νίκος Εγγονόπουλος (1910-1985)
Ύμνος δοξαστικός για τις γυναίκες π’ αγαπούμε
είν’ οι γυναίκες π ’αγαπούμε δάση
το κάθε δέντρο τους είν’ κι’ ένα μήνυμα του πάθους
σαν μεσ’ σ’ αυτά...
Με όχημα την ποίηση: Μιγκέλ Οτέρο Σίλβα (1908-1985)
Σπορά
Όταν δε θα ’χω μείνει παρά δέντρο,
με σκόρπια εδώ κι εκεί τα κόκαλά μου,
κάτω απ’ τη μάνα γη•
όταν δε θα ’χεις μείνει παρά ένα...
Με όχημα την ποίηση: Νικηφόρος Βρεττάκος (1912-1991)
Ο ήλιος κι η κόρη του
Βαδίζει στο μέσο του δρόμου, πηγαίνει.
Λιανίζει το σώμα της. Δείχνει παράξενα.
Πηγαίνει -γυρίζει, χάνεται - φαίνεται.
μην της μιλάτε. Δουλεύει στην...
Με όχημα την ποίηση: Βισέντε Ουίντομπρο (1893-1948)
Ποιητική Τέχνη
Ας ειν’ ο στίχος όπως το κλειδί
Που ανοίγει χίλιες πόρτες.
Πέφτει ένα φύλλο• κάτι περνάει πετώντας•
Ό,τι τα μάτια ιδούν ας γίνει πλάσμα
Κι ασ’ την...
Με όχημα την ποίηση: Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι (1893-1930)
Στον εαυτό του τον αγαπημένο αφιερώνει ο ποιητής τούτες τις γραμμές…
Χτύπησε τέσσερις
βαριές σαν βαριά.
«Του θεού τω θεώ-τα του Καίσαρος Καίσαρι».
Όμως ένας
όπως εγώ
σε ποια ν’...
Με όχημα την ποίηση: Γιώργος Σεφέρεης (1900-1971)
Τελευταίος Σταθμός
Λίγες οι νύχτες με φεγγάρι που μ’ αρέσαν.
Τ’ αλφαβητάρι των άστρων που συλλαβίζεις
όπως το φέρει ο κόπος της τελειωμένης μέρας
και βγάζεις άλλα νοήματα...
