Με όχημα την ποίηση: Νίκος Καρούζος (1926-1990)
Απ’ τα «Μικρά Ποιήματα»
Όταν παιδέψεις τώρα δα μια πεταλούδα δεν το βλέπεις
αλλ’ αργότερα κάπου θα πονέσει ο πολιτισμός.
Όταν τα δέντρα μεσ’ στους κήπους
πλέκουν το...
Με όχημα την ποίηση: Αλέξανδρος Παναγούλης (1939-1976)
Στην Ελλάδα σήμερα
Σβησμένη φλόγα
που πάντα καίει
Σκέπασμα τάφου
χωρίς νεκρούς
Μάτια κλαμένα
που σε κυτάνε
Σκέψεις κρυμένες
σε προσκαλούν Πίστη κι Ελπίδα
χαροπαλεύουν
Πνέμα κι’ Αλήθεια
στις φυλακές
Άγιες προσπάθειες
ναυαγισμένες
Φωνές ανθρώπων
σε προσκαλούν Σπόρος οργής
πέφτει στο χώμα
Μήνυμα...
Με όχημα την ποίηση: Αρσένι Ταρκόφσκι (1907-1989)
Στου φθινοπώρου το μήνα το στερνό,
Και στα στερνά
Της πικραμένης μου ζωής,
Γιομάτος θλίψη,
Σε δάσος
Μπήκε ανώνυμο κι αειθαλές:
Απ’ άκρη σ’ άκρη έχει νιφτεί
Στου γάλατος το χρώμα
Μιας...
Με όχημα την ποίηση: Άννα Αχμάτοβα (1889-1966)
Στον Αλεξάντρ Μπλοκ
Πήγα στον ποιητή για επίσκεψη.
Ήτανε μεσημέρι. Κι ήτανε Κυριακή.
Ήρεμα που ήταν στου δωματίου την απλωσιά
Κι έξω απ’ το παράθυρο βασίλευε η παγωνιά Κι...
Με όχημα την ποίηση: Οδυσσέας Ελύτης (1911-1996)
Μικρή πράσινη θάλασσα
Μικρή πράσινη θάλασσα δεκατριώ χρονώ
Που θα ’θελα να σε υιοθετήσω
Να σε στείλω σχολείο στην Ιωνία
Να μάθεις μανταρίνι και άψινθο
Μικρή πράσινη θάλασσα δεκατριώ...
Με όχημα την ποίηση: Πωλ Ελυάρ (1895-1952)
Γέρικη Νιότη
Στη βρύση της έδωσε φιλί, κάτω από τον λεύτερο ουρανό
Της έδωσε τα μάτια του, των δυο χεριών τα δέκα δάχτυλα
Με τον καιρό της...
Με όχημα την ποίηση: Νικα Τουρμπινα (1974-2002)
Ανθολόγος: Λουκάς Αξελός
Κωδωνοκρούστης
Πάνω απ’ τον πλανήτη ηχεί και
θα ηχεί της καμπάνας η φωνή
από τους κάποτε καιρούς,
έως τους κάποτε καιρούς.
Και το ηλιοβασίλεμα το ματωμένο
κρέμεται πάνω...
Με όχημα την ποίηση: Γιάννης Ρίτσος (1909-1990)
Με όχημα την ποίηση: Γιάννης Ρίτσος (1909-1990) Πρώτη Ηδονή Περήφανα βουνά, Καλλίδρομον, Οίτη, Όθρυς,
κυρίαρχα βράχια, αμπέλια, στάχυα κι ελαιώνες.
εδώ έχουν στήσει λατομεία, η θάλασσα τραβήχτηκε.
δυνατό μύρο...
Με όχημα την ποίηση: Αλεξάντρ Πούσκιν (1799-1837)
Θυμούμαι τη στιγμή τής τόσης ευτυχίας!
Μπροστά μου τότε πρόβαλες εσύ,
Σαν όραμα και οπτασία περαστική,
Κι ωσάν το όργιο πλούσιας φαντασίας. Μια καλλονή ασύγκριτης μαγείας.
Στον ποιητή
Ποιητή! Η...
Με όχημα την ποίηση: Νικόλα Βαπτσαροφ (1909-1942)
Ο αγώνας είναι άσπλαχνα σκληρός.
Ο αγώνας, όπως λένε, είναι επικός.
Έπεσα εγώ. Άλλος στη θέση μου θα ‘ρθει
και τίποτα παραπέρα.
Τι σημασία να ’χει μια προσωπικότης...
