Mε όχημα την ποίηση: Γκαμπριέλα Μιστράλ (1889-1957)
Abandonada
Τώρα πια θα γνωρίσω
Τη χώρα της λύπης,
Θα ξεμάθω την αγάπη σου
Που υπήρξε η μοναδική μου ομιλία,
Σαν ένας ποταμός που ξεχνάει
Τις βαθειές όχθες του, το...
Mε όχημα την ποίηση: Μπέρτολτ Μπρεχτ (1898-1956)
Για τον φτωχό Μπ.Μπ.
1 Εγώ, ο Μπέρτολτ Μπρεχτ είμ’ απ’ το Μέλανα Δρυμό.
Μ’ έφερε η μητέρα μου στην πολιτεία, σαν ήμουν
Μες στην κοιλιά της. Των...
Mε όχημα την ποίηση: Φρειδερίκος Σίλλερ (1759-1805)
Η Ελπίδα
1 Όλοι μιλούν αδιάκοπα για ευτυχισμένα χρόνια
και πλάθουν όνειρα χρυσά• και με γοργά φτερά
τους βλέπεις όλους να πετούν κι’ αποζητούν αιώνια
σε κόσμους άλλους...
Mε όχημα την ποίηση: Ναζίμ Χικμέτ (1902-1963)
Κυριακή
Είναι Κυριακή σήμερα.
Για πρώτη φορά, σήμερα,
μ’ αφήσανε να βγω στον ήλιο,
κ’ εγώ
για πρώτη φορά στη ζωή μου
τον ουρανό κοίταξα ακίνητος
απορώντας πως είναι τόσο μακρυά...
Με όχημα την ποίηση: Ζωή Καρέλλη (1901-1998)
Το Σώμα μου
Το σώμα μου είναι μια λύπη
γύρω απ’ την ψυχή μου
Γύρω απ’ την ψυχή μου την εμποδίζει.
Είναι μια σφιχτή αγκαλιά το σώμα
κι’ είναι...
Με όχημα την ποίηση: Σαρλ Μπωντλαίρ (1821-1867)
Μεθάτε
Πρέπει να είμαστε όλο μεθυσμένοι.
Είναι το παν: η μόνη λύσις.
Για να μη μας βαραίνη το φριχτό φορτίο του Χρόνου,
που μας τσακίζει και μας σπρώχνει...
Με όχημα την ποίηση: Νικόλαος Εγγονόπουλος (1907-1985)
Ένα όνειρο: Η ζωή
γύρω από τον κορμό
του ωραίου δέντρου
ελίσσεται
και χορεύει
η ωραία
μιγάς το δέντρο ειν’ ολάνθιστο
αλλά και το κορμί
της ωραίας μιγάδος
ωσαύτως:
απ’ τα λουλούδια – τις ρώγες...
Με όχημα την ποίηση: Μαρία Πολυδούρη (1902-1930)
«Σωτηρία»
Ας περάσει πια η μέρα με το φως της.
Η νύχτα γιατί τόσο αργοπορεί;
Στων πεύκων τις σκιές μια πολυθρόνα
με καρτερεί. Των θαλάμων θα σβήσουνε τα φώτα
κι...
Με όχημα την ποίηση: Μπέρτολτ Μπρεχτ (1898-1956)
Το Φλεγόμενο Δένδρο
Μέσ’ απ’ του βραδιού την κόκκινη και όλο ατμούς ομίχλη
τις όρθιες είδαμε κατακόκκινες φλόγες
να ’ν’ μες στον καπνό φλομωμένες
και τον μαύρο συνέχεια...
Με όχημα την ποίηση: Γιώργος Γεραλής (1917-1996)
Ο Νεκρός
Η συλλογή και η λύπη της βραδιάς τον φέρνει
και η ανεμοριπή που πάει αλαφρωμένη.
Σκυμμένος κάθεται κι ουδέ παραπονιέται
κι ούτε θυμάται αν κάποιος τον...
