fbpx

Με όχημα την ποίηση: Μιχάλης Γκανάς (1944-2024)

Προσωπικό Επειδή η ζωή μας μοιάζει να φυραίνει μέρα τη μέρα, δε θα πει πως η ζωή δεν αξίζει τον κόπο. Επειδή σ' αγάπησα και σ' αγαπώ ακόμη κι...

Με όχημα την ποίηση: Πάμπλο Νερούδα (1904-1973)

Ωδή στα τσουράπια Μου’φερε η Μάρου Μόρι ένα ζευγάρι τσουράπια που τα ’πλεξε με τα δυο της χέρια τα χωριάτικα, δυο μαλακά τσουράπια σαν κουνέλια. Μέσα σε δαύτα έχωσα τα ποδάρια μου καθώς μέσα σε...

Με όχημα την ποίηση: Τίμος Μωραϊτνίνης (1875-1952)

Ο Άλλος Κανείς δεν ξέρει κι ούτε θα με μάθη Και ας διαβαίνω με τον κόσμο όλο μαζί, Βαθιά, μεσ’ της ψυχής μου έχω τα βάθη Τον άλλον...

Με όχημα την ποίηση: Κλείτος Κύρου (1921-2006)

Όταν στους δρόμους Όταν στους δρόμους βροντούσαν τα τύμπανα Οι επιστροφές σκοτώναν τις ελπίδες Κρατώ το χέρι σου μες στο σκοτάδι Και προχωρώ Εσύ και δυo άστρα που επιζήσαν Οι...

Με όχημα την ποίηση: Αλέξανδρος Μπάρας (1906-1990)

Μετάθεση Κίτρινο καίει το φεγγάρι, σα λάμπα πετρελαίου, στον καπνισμένο κακορίζικο ουρανό. Όλα τα καθυστερημένα εκεί στον ουρανό μετατοπίστηκαν, κ’ η αλματώδης πρόοδος απόμεινε στη γη να μας ρημάζει. Μας ρήμαξεν η...

Με όχημα την ποίηση: LI TAΪ-PO (701-762)

Tαξιδεύοντας Το καλό κρασί του Λαν-Λιγκ, αρωματισμένο με βότανα λάμπει σαν κεχριμπάρι στις σμαραγδένιες κούπες. Αν καταφέρει ο νοικοκύρης να μεθύσει τους συνδαιτυμώνες ίσως μπορέσουν να ξεχάσουν τον...

Mε όχημα την ποίηση: Οδυσσέας Ελύτης (1911-1996)

Με τι πέτρες τι αίμα και τι σίδερο Με τι πέτρες τι αίμα και τι σίδερο Και τι φωτιά είμαστε καμωμένοι Ενώ φαινόμαστε από σκέτο σύννεφο Και μας...

Με όχημα την ποίηση: Γιώργος Ξ. Στογιαννίδης (1912-1994)

Η Αγάπη «Απάνω απ’ όλα είναι ο ήλιος την Ημέρα και τη νύχτα είναι είτε τ’άστρα είτε το φεγγάρι…» λέει σ’ ένα ποίημά του ο Παπατσώνης. Σκέπτομαι πόσο σκοτεινά...

Με όχημα την ποίηση: Παντελής Μηχανικός (1926-1979)

Τα παράθυρα Εδώ που μας περίφραξαν βλοσυρά κι αδέκαστα ζιζάνια εδώ που οι αποπνικτικοί θάμνοι μεγάλωσαν πιο πάνω απ’ το κορμί μας εδώ που τα σχοίνα μας φυλάκισαν...

Με όχημα την ποίηση: Νίκος Παππάς (1906-1997)

Γιώργος Σαραντάρης Από τον ιερό λόγο του Κάλβου ανεχώρησες προς τη λευκή κοιλάδα της πικρίας πρώτος ποιητής, στρατιώτης θαυμάσιος, κομίζοντας μια τρυφερή από στίχους πανοπλία για να σε προστατεύσει...