Με όχημα την ποίηση: Μπέρτολτ Μπρεχτ (1898-1956)
Το Φλεγόμενο Δένδρο
Μέσ’απ’ του βραδιού την κόκκινη και όλο ατμούς ομίχλη
τις όρθιες είδαμε κατακόκκινες φλόγες
να ’ν’ μες στον καπνό φλομωμένες
και τον μαύρο συνέχεια να...
Με όχημα την ποίηση: Οκτάβιο Πας (1914-1998)
Εδώ
Τα βήματά μου αυτού του δρόμου
Αντιλαλούνε
Σ’ άλλο δρόμο
Όπου
Αγροικώ τα βήματά μου
Καθώς περνάν σ’ αυτό το δρόμο
Όπου
Πραγματική ειν’ η ομίχλη μόνο.
Βεβαιότητα
Αν ειν’ αλήθεια τ’ άσπρο...
Mε όχημα την ποίηση: Τάκης Παπατσώνης (1895-1976)
Η Εθνεγερσία
Δεν πρόκειται για τη Δόξα,
αυτή οπωσδήποτε έχει καταμερισθεί•
δεν πρόκειται ούτε για τη Μέρα,
γιατί συχνά κι’ αυτή αμφισβητείται•
δεν πρόκειται για τον τόπο,
γιατί πολλοί τόποι...
Με όχημα την ποίηση: Άγγελος Σικελιανός (1884-1951)
Στο έρμο χωράφι εκεί στη Σαλαμίνα
Στο έρμο χωράφι, εκεί στη Σαλαμίνα,
π’ ανάμεσα απ’ αγκάθια και χαλίκια
μια κοίτη καθαρή είχα διαλέξει,
τα δειλινά για να πλαγιάζω,...
Με όχημα την ποίηση: LI TAΪ-PO (701-762)
Αποχαιρετισμός ΙΙ
Βουλιάζει ο ήλιος πίσω απ’ τα βουνά
το σκιερό δείλι πέφτει στις κοιλάδες
γεμάτο δροσερή φρεσκάδα. Δες το φεγγάρι, κολυμπά σαν ασημένιο πλοίο
πάνω στις γαλανές θάλασσες...
Με όχημα την ποίηση: Μιγκέλ Οτέρο Σίλβα: (1908-1985)
Τρεις παραλλαγές γύρω απ’ το θάνατο
«Ειν’ η ζωή μας ποταμοί
που το πέλαο του θανάτου
καταπίνει».
Χόρχε Μανρίκε 1 Δεν το μπορώ να ζω σαν τα ποτάμια
που τραγουδούν ανάμεσα...
LI TAΪ-PO (701-762)
Φέρτε το κρασί
Κοίτα το Κίτρινο Ποτάμι πώς κυλά περ’ απ’ τον ουρανό.
Σμίγει με τον Ωκεανό και δεν ξαναγυρίζει.
Κοίταξε τα μαλλιά που κυματίζουνε
μπρος στους αστραφτερούς...
Με όχημα την ποίηση: Αναστάζιους Γκρυν (1806-1876)
Οι νόμοι της φιλοξενίας
Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης αποκαμωμένος
πέφτει στο πεδίο της μάχης,
εκεί όπου η ελευθερία έχυσε τις τελευταίες σταγόνες
του αίματός της,
εκεί όπου κέρδισε μια μεγάλη...
Με όχημα την ποίηση: Ρόμπερτ Βέμπερ (1824-1896)
Ο θάνατος του Μάρκου Μπότσαρη
Τέταρτο άσμα Με βαρύ βήμα φεύγουν από το πεδίο των νεκρών
στης ροδαυγής το νέο χάραμα
κουρασμένοι από τον αγώνα οι γενναίοι Σουλιώτες
βαδίζουν...
Με όχημα την ποίηση: LI TAΪ-PO (701-762)
Ο θαλασσινός ταξιδιώτης
Ο θαλασσινός ταξιδιώτης καβαλάει τον άνεμο
που φέρνει το καράβι του σε τόπους μακρινούς
και δεν αφήνει πίσω του μηδέ τ ’αχνάρι
π’ αφήνει το...
