Με όχημα την ποίηση: Νίκος Εγγονόπουλος (1907-1985)
Ενοικιάζεται
μέσα σ’ αυτό το δωμάτιο
παρέδωσε το πνεύμα
η ωραία αθηναία κόρη
ξαπλωμένη στα μεταξωτά χιράμια
– τα ξανθά μαλλιά ξέπλεκα γύρω στην κερένια κεφαλή –
ενώ απ’ τ’...
Με όχημα την ποίηση: Πάμπλο Νερούδα (1904-1973)
Εξορία
Ανάμεσα σε κάστρα από κατάκοπη πέτρα,
σε δρόμους της όμορφης Πράγας,
σε χαμόγελα και σιβηριανές σημύδες,
στο Κάπρι, φωτιά στη θάλασσα, άρωμα
πικρό δεντρολίβανου,
ο έρωτας, ο τελευταίος
και ουσιαστικός...
Με όχημα την ποίηση: Κωνσταντίνος Καβάφης (1863-1933)
Δημητρίου Σωτήρος (162-150 π.Χ.)
Κάθε του προσδοκία βγήκε λανθασμένη!
Φαντάζονταν έργα να κάμει ξακουστά,
να παύσει την ταπείνωσι που απ’ τον καιρό της μάχης
της Μαγνησίας την πατρίδα...
Με όχημα την ποίηση: Τάσος Λειβαδίτης (1922-1988)
Οι Ορτανσίες
Το κουδούνι της εξώπορτας χτυπούσε επίμονα, εγώ αργοπορούσα ν’ανοίξω, απολαμβάνοντας όπως πάντα την αγωνία μου. Όταν άνοιξα ένας νέος στεκόταν έξω. «Είσαι ο...
Με όχημα την ποίηση: Νίκος Εγγονόπουλος (1907-1985)
Εις Κωνσταντίνον Μπακέαν
που ενδιαφέρθηκε για «πρόσφατα» ποιήματά μου
πράγματι η
«ποιητική» παραγωγή μου
τώρα τελευταία
είναι ουσιαστικά
ανύπαρκτη
όχι βέβαια πως έχω πια πάψει
και ποιήματα
και στίχους
και παραμύθια
ν’ αραδιάζω
και να κρυφολέω...
Με όχημα την ποίηση: Γιάννης Ρίτσος (1909-1990)
Ο τόπος μας
Ανεβήκαμε πάνω στο λόφο να δούμε τον τόπο μας –
φτωχικά, μετρημένα χωράφια, πέτρες, λιόδεντρα.
Αμπέλια τραβάν κατά τη θάλασσα. Δίπλα στ’ αλέτρι
καπνίζει μια...
Με όχημα την ποίηση: Πάμπλο Νερουδα (1904-1973)
Αυτό αναφέρεται σε ό,τι δεχόμαστε χωρίς να το θέλουμε
Αχ, τι πόθο για το όχι
για το όχι όχι όχι
πόση ζωή
χαλάσαμε
ή χάσαμε με όλο
ναι ναι
ναι ναι
ναι...
Με όχημα την ποίηση: Νίκος Εγγονόπουλος (1907-1985)
Ένα όνειρο: Η ζωή
γύρω από τον κορμό
του ωραίου δέντρου
ελίσσεται
και χορεύει
η ωραία
μιγάς
το δέντρο είν’ολάνθιστο
αλλά και το κορμί
της ωραίας μιγάδος
ωσαύτως:
απ’ τα λουλούδια – τις ρώγες –...
Με όχημα την ποίηση: Κωνσταντίνος Καβάφης (1863-1933)
Από την σχολήν του περιωνύμου φιλοσόφου
Έμεινε μαθητής του Αμμωνίου Σακκά δυο χρόνια·
αλλά βαρέθηκε και την φιλοσοφία και τον Σακκά.
Κατόπι μπήκε στα πολιτικά.
Μα τα παραίτησεν....
Με όχημα την ποίηση: Πάμπλο Νερούδα (1904-1973)
Στο τέλος-τέλος κανείς δεν υπάρχει
Στο τέλος-τέλος κανείς δεν υπάρχει, όχι, όχι,
ούτε στόμα υπάρχει ούτε φωνή,
ούτε μάτια, ούτε χέρια, ούτε πόδια: όλα τους χάθηκαν•
μ’ένα τσέρκι...
