Θεόδωρος Ντόρρος, ένας μυστηριώδης υπερρεαλιστής
Στο δρόμο αρχίζουν όλα.
Ανάμεσα στους περιπατητές.
Του Κώστα Στοφόρου
Με κόντρα τον καιρό: 32 διανοούμενοι, συνιστούν… Μνημόνιο
Μπέλα Ταρ: «Δεν υπάρχει κανένας λόγος για συμβιβασμούς, μη φοβόσαστε τίποτα…»
Της Ιφιγένειας Καλαντζή*
«Άρχισα να κάνω ταινίες, γιατί οι λέξεις δεν ήταν αρκετές!», δήλωσε με την αφοπλιστική του απλότητα ο Ούγγρος σκηνοθέτης Μπέλα Ταρ, που βρέθηκε για τρίτη φορά στην Αθήνα, προσκεκλημένος της New Star. Προσιτός και ειλικρινής, όπως και οι ταινίες του, στις τρεις διαλέξεις που έδωσε στις αρχές της βδομάδας, ανέπτυξε με απλές αλλά ουσιαστικές λέξεις την κοσμοθεωρία του και τις θέσεις του για όλες τις συνιστώσες της δουλειάς του.
Δημήτρης Σεβαστάκης: Η τέχνη οδηγεί σε μια οδυνηρή ευεξία
Συνέντευξη στον Σταμάτη Μαυροειδή. Οι αναγνώστες του Δρόμου γνωρίζουν τον Δημήτρη Σεβαστάκη μέσα από τις συχνές του παρεμβάσεις στις σελίδες της εφημερίδας. Εκείνο που δεν γνωρίζουν -ή έστω γνωρίζουν λιγότερο- είναι το ζωγραφικό του έργο. Μια καλή ευκαιρία, λοιπόν, άλλης ανάγνωσης του κόσμου, εξίσου πυκνής και ενεργητικής με τα γραπτά του κείμενα μας προσφέρει η έκθεση του ζωγράφου Σεβαστάκη, Νύχτα: ζωγραφική πάνω σε σκοτεινές σκέψεις που εγκαινιάζεται την Τετάρτη, 8 Ιουνίου, στο χώρο τέχνης William James (Υμηττού 64- Χολαργός). Αυτή η έκθεση ήταν και η αφορμή για τις παρακάτω σκέψεις που διατυπώθηκαν υπό μορφή ερωταποκρίσεων…
Ηλεκτρικές αναγνώσεις φ. 68
Μαχμούντ Νταργουίς: Ποίηση για όσους χαμογελούν στο… θάνατο
Ο Μαχμούντ Νταργουίς γεννήθηκε το 1942 στο Αλ Μπέρουιχ, ένα χωριό της Άνω Γαλιλαίας που στον πόλεμο του 1948 ισοπεδώθηκε από τον ισραηλινό στρατό. Μαζί με την οικογένειά του δραπέτευσε στο Λίβανο και έζησε ένα χρόνο σε προσφυγικό καταυλισμό. Κατάφερε να επιστρέψει κρυφά στο Ισραήλ ως πρόσφυγας πάλι, σε άλλη περιοχή, αφού εκεί όπου βρισκόταν το σπίτι του είχε κτιστεί εβραϊκός οικισμός.
Χρήστος Ρουμελιωτάκης: «Η κουλτούρα μου είναι η κουλτούρα της Αριστεράς»
Μέρες του 1437 μ.Χ.
Κάθιδροι φτάναν οι μαντατοφόροι
απ’ την Ασία
και φέρναν τα μηνύματα.
Και καταλάβαινε.
Έβλεπε τα μικρά πουλιά
που φέρνουν τη βροχή
να ανεβαίνουν και να κατεβαίνουν σύστοιχα.
Και καταλάβαινε.
Δεν την φοβότανε την καταιγίδα
ο Αυτοκράτορας
ούτε τον κεραυνό,
τους Ενετούς φοβότανε, τους Γενουάτες
και την έρπουσα βροχή,
που είχε σαπίσει τα χωράφια από χρόνια
και τον κλειστό περίκλειστο Κεράτιο Κόλπο
και την αλυσίδα του.
Από τη συλλογή ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΑ, εκδ. Τυπωθήτω, Αθήνα 2009
Με κόντρα τον καιρό: Για τον ορισμό της παράνοιας
for free τ. 67
