πολιτισμός

Του Σταύρου Γεωργά.

Παρασκευή 5 – Κυριακή 7/8 Άγ. Γεώργιος Νηλείας, Πήλιο.

Διαδηλωτές της αραβικής άνοιξης συνειδητοποιούν τη δύναμη της μουσικής και ανακαλύπτουν την έκφρασή τους με στυλ που ξεκινά από το παραδοσιακό και φτάνει μέχρι το χιπ-χοπ. Του Μαρκ Λέβιν.

- Απουσιάζοντος του ταξιτζή του Δρόμου, σας μεταφέρω εγώ την ιστορική ρήση του τουρίστα υπουργού Παύλου Γερουλάνου: «Ο τρόπος διαμαρτυρίας των οδηγών ταξί είναι κακός. Βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη στιγμή για τον τουρισμό και πρέπει να κάνουμε οτιδήποτε για να μην αμαυρωθεί η προσπάθεια που γίνεται».
Περιμένουμε από τον υπουργό να μας εξηγήσει ποιος θα ήταν, κατά τη γνώμη του, ένας «καλός» τρόπος διαμαρτυρίας για τους οδηγούς ταξί, που έζησαν τον εμπαιγμό και οδηγούνται στην απόγνωση με την περίφημη «απελευθέρωση». Που ωμά και στην πράξη σημαίνει πως μεγάλες εταιρίες θα έχουν στόλους με ταξί, όπου οι οδηγοί θα δουλεύουν με μισθούς πείνας και φυσικά θα εξαφανίσουν κάθε «ελεύθερο επαγγελματία», επιβάλλοντας αυτοί τους όρους του παιχνιδιού…

Τον τελευταίο καιρό τα πράγματα που συμβαίνουν γύρω μου με ξαφνιάζουν, κάθε μέρα και πιο πολύ. Όλο και πιο δυσάρεστα. Φτάσαμε στον Ιούλιο του 2011 και τίποτε στον ορίζοντα δεν μου φαίνεται φωτεινό - νιώθω σαν να οδεύουμε προς το τέλος του κόσμου. Το καλοκαίρι μου αγκομαχά. Η χώρα μου ψυχορραγεί, το μέλλον με βαραίνει σαν μαύρο σύννεφο ή σαν διπλός πέλεκυς που κρέμεται πάνω από το ζαλισμένο μου κεφάλι. Το αύριο μοιάζει με αγχόνη που περιμένει να μου στρίψει το λαιμό. Απελπισία.

Όταν ο κ. Γερουλάνος αναλάμβανε το υπουργείο Πολιτισμού είχαμε σχολιάσει την εμφάνιση και το «άνετο» στυλ του, καθώς παρέπεμπαν περισσότερο σε μάνατζερ μεγάλων επιχειρήσεων και λιγότερο σε υπουργό, σχετικό με τα γράμματα και την κουλτούρα. Αυτό δεν ήταν παράδοξο, όμως, αφού τα προσόντα του επιχειρηματία και του πολιτικού συμπλησιάζουν στους καιρούς μας.

Του Σταύρου Γεωργά. Διερωτώμαι αν για την έντονη επιθετικότητα την οποία μετά δυσκολίας συγκρατώ, τις τελευταίες ημέρες, ευθύνεται πρωτίστως η ατμόσφαιρα χρεοκοπίας, που γίνεται ολοένα βαρύτερη ή ο αφόρητος καύσωνας. Κανένα απ’ τα δυο δεν είναι φυσικό φαινόμενο ούτως ή άλλως και η διαφορά τους έγκειται στην άδεια που δίνω στον εαυτό μου ν’ αγανακτεί.

Συνέντευξη στον Κώστα Στοφόρο.