οικονομία

Του Γιώργου Τοζίδη

Η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, που, στην παρούσα φάση της, εκδηλώνεται στη χώρα μας με την κρίση του δημόσιου χρέους, δίνει την ευκαιρία για τη διαμόρφωση εναλλακτικών σχεδίων, ανταγωνιστικών στις επιδιώξεις του κεφαλαίου και των ντόπιων και ξένων εκπροσώπων του. Δεν είναι τυχαίο ότι από την πρώτη στιγμή παρουσιάστηκε ως μονόδρομος η προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης Ε.Ε., ΕΚΤ και ΔΝΤ και απορρίφθηκαν οι όποιες άλλες προτάσεις. Ιδιαίτερα τα πυρά τους συγκεντρώνει το σχέδιο για την παύση πληρωμών και την αναδιαπραγμάτευση του δημόσιου χρέους.

Οι ξεκάθαρα ταξικές επιλογές, οι κοινωνίες και ο μύθος του ευρωπαϊσμού. Του  Γιάννη Κιμπουρόπουλου.

Συσπειρώνονται στη διάσωση του ευρώ, ρισκάρουν τραπεζικές αναδιαθρώσεις και οραματίζονται να γίνουν Κίνα… της Ευρώπης. Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου.

Σαπίζει το χρέος; Βεβαιότατα! Όπως, ακριβώς, τα φρούτα και τα λαχανικά, που έχετε στο ψυγείο σας. Ιδιαίτερα, αν είναι κακή η «σπορά» τους. Και το κρατικό χρέος, στο μεγαλύτερο μέρος του, είναι κακής «σποράς», αν δούμε ποιοι είναι οι δανειστές-ολετήρες των χωρών.

Σε χαοτικό κλίμα η Ευρωζώνη διολισθαίνει προς το δημοσιονομικό ολοκληρωτισμό - Το φαινόμενο «Chermany» και η αμερικανική δυσφορία.

Εκατομμύρια έλληνες μικροκαταθέτες, που διατηρούν τις αποταμιεύσεις τους, κόπους μιας ζωής, στις τράπεζες με ουσιαστικά μηδενικά επιτόκια, πέρα από τις αγωνίες για την ασφαλιστική ή την εργασιακή τους επιβίωση, έχουν αποκτήσει άλλη μία: τι να κάνουν τις οικονομίες τους;

Γκρίζες ζώνες, παραπλανήσεις και… δίχως κέρδος κέρατα στην επιχείρηση προσέλκυσης ξένων επενδυτών και στο γενικό «πωλητήριο» της δημόσιας περιουσίας

Μπορεί τελικά το σύστημα να διαχειριστεί την κρίση που απλώνεται σε όλα τα επίπεδα; Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου.