fbpx

Φθαρτός και τίμιος λόγος

Μια ερώτηση πρέπει να απευθύνει η Αριστερά στο λαό. Του Φώτη Νεκτάριου Σαγώνα*

Πρόκληση δημοκρατίας

Το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και η ενοποίηση των προοδευτικών δυνάμεων. Του Στάυρου Καράμπελα*

Με ποιους και για ποιους…

Αριστερίστικες κορώνες ή συστηματική δουλειά για αλλαγή του συσχετισμού δύναμης; Του Θεόδωρου Βώσσου

Τελικά (πώς) θα απαντήσει η Αριστερά στις «αναχωρήσεις»;

Σκέψεις με αφορμή την αυτοκτονία του Κώστα Κόγια από τον Βόλο. Του Νίκου ΓεωργιάδηΗ

Μια στιγμή πριν από έναν αιώνα

Του Μάρκου Δεληγιάννη. Φίλος καλός, με φωνή σταθερή, μου διάβασε μια γραφή, άκρως διαφωτιστική μα και συνάμα αποκαλυπτική.

Ανάγκη για ένα μαζικό άνοιγμα στην κοινωνία

Η συγκυρία απαιτεί απεγκλωβισμό από το μικρό και… γνωστό πεδίο. Του Στέφανου Καμπά

Τα οργανωτικά ζητήματα, οι αντιλήψεις και η βάση

Η συζήτηση για τα οργανωτικά ζητήματα του Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη ξεκινήσει. Του Τάσου Βαρούνη*

Σενάρια πολιτικής φαντασίας

Λάβαμε και δημοσιεύουμε το παρακάτω κείμενο, ως απάντηση στο άρθρο του Βένιου Αγγελόπουλου με τίτλο Φανταστική ιστορία εσωκομματικής κόντρας, το οποίο δημοσιεύτηκε στο προηγούμενο φύλλο του Δρόμου

Ψεύτικα διλήμματα

Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω... Του Κώστα Σκηνιώτη

Μνήμη Περικλή Ροδάκη

Μολονότι ο ίδιος δεν αισθανόταν καθόλου άνετα με την προσφώνηση «δάσκαλος», είναι δύσκολο να βρει κανείς άλλη λέξη που να αποδίδει την επίδραση που ασκούσε ο Περικλής Ροδάκης σε όσους έρχονταν σε επαφή μαζί του και γοητεύονταν από το βάθος της σκέψης του, τους ορίζοντες του πνεύματός του, αλλά κυρίως από τη βιωματική σεμνότητα που ακτινοβολούσε, το αίσθημα οικειότητας που δημιουργούσε, το ήθος με το οποίο έζησε τη ζωή του μαζί με τη σύντροφό του, την κυρία Βάσω.