διεθνή

Του John Holloway.

Μια νέα ζάχαρη βρίσκεται εδώ και μέρες στα ράφια του συνεταιρισμού για το εναλλακτικό και αλληλέγγυο εμπόριο «ο Σπόρος». Είναι η ζάχαρη Quilombo* που προέρχεται από το βραζιλιάνικο Κίνημα των Χωρίς Γη (MST), ένα από τα μεγαλύτερα αγροτικά και κοινωνικά κινήματα στον κόσμο.

Το πρωί της 19ης Μαϊου,60 εργάτες άναψαν τους φούρνους του εργοστασίου τούβλων ιδιοκτησίας των αδερφών Stefani σαν να ήταν μια οποιαδήποτε μέρα. Το απόγευμα, αφού κανόνισαν τις επόμενες βάρδιες, σε μια συγκινητική δημόσια εκδήλωση στην οποία συμμετείχαν αντιπροσωπείες εργατών, πολιτικών και κοινωνικών οργανώσεων, φοιτητές, δάσκαλοι, γείτονες της περιοχής κ.ά., αποφάσισαν σε ανοιχτή συνέλευση να πάρουν τον έλεγχο του εργοστασίου στα χέρια τους.

Στις 20 Μαΐου, δέκα μέρες πριν από τις προεδρικές εκλογές, αντάρτες του ELN (Εθνικός Απελευθερωτικός Στρατός) έκαναν τη συντεταγμένη εμφάνισή τους στην κεντρική πλατεία Τσε Γκεβάρα του Εθνικού Πανεπιστημίου της πρωτεύουσας Μπογκοτά.

Η παρουσία του κράτους του Ισραήλ στη Λατινική Αμερική χρονολογείται από δεκαετίες. Την περίοδο που οι Ηνωμένες Πολιτείες στήριζαν στρατιωτικά φασιστικές κυβερνήσεις και δικτατορίες σε όλη την ήπειρο, το Ισραήλ είχε αναλάβει άλλοτε μαζί με τις ΗΠΑ και άλλοτε μόνο του –όταν οι ΗΠΑ αποφάσιζαν να «διακόψουν» την παροχή βοήθειας σε αντιδημοκρατικές κυβερνήσεις– την εκπαίδευση παραστρατιωτικών ομάδων και ταγμάτων θανάτου

Εδώ και 16 χρόνια οι εξεγερμένες ιθαγενικές κοινότητες της Τσιάπας συνεχίζουν το χτίσιμο της αυτονομίας τους σε συνθήκες πολέμου. Έχουν τεθεί στο στόχαστρο του νεοφιλελευθερισμού και της ακροδεξιάς του Μεξικού, ακριβώς γιατί -σε πείσμα των καιρών- επιμένουν στην κοινοκτημοσύνη της γης, την άμεση δημοκρατία και την ανακλητότητα των αντιπροσώπων τους, ενάντια στους «ειδικούς» και τις «πρωτοπορίες»… Είναι αυτοί οι λόγοι που το μεξικανικό κράτος, συνεπικουρούμενο από τις φασιστικές παραστρατιωτικές οργανώσεις, τους επιτίθεται λυσσαλέα το τελευταίο διάστημα με εκτοπίσεις από τη γη τους, εμπρησμούς σπιτιών και καλλιεργειών, δολοφονίες, βιασμούς, συλλήψεις και εξαφανίσεις αγωνιστών/τριών.
Το διεθνές κίνημα αλληλεγγύης βρέθηκε πολλές φορές δίπλα τους και τους στήριξε πολιτικά και οικονομικά.
Συνεχίζοντας την πλούσια παράδοση αλληλεγγύης στους Ζαπατίστας που έχει αναπτυχθεί στη χώρα μας, δημιουργήθηκε πρόσφατα στη Θεσσαλονίκη η συλλογική πρωτοβουλία αλληλεγγύης «sin remedio».
Όπως λένε οι ίδιοι, «η ομάδα μας ονομάζεται sin remedio, που σημαίνει ‘‘χωρίς φάρμακο’’ (κυριολεκτικά) και ‘‘δίχως γιατρειά’’ (μεταφορικά). Θα μας βρείτε στο δρόμο, στις πλατείες, στο αντιρατσιστικό φεστιβάλ, να προπαγανδίζουμε την αναγκαιότητα στήριξης του ζαπατίστικου αγώνα και να μαζεύουμε λεφτά για φάρμακα βοηθώντας τους στο πρόγραμμα μιας ‘‘άλλης υγείας’’, που ήδη έχουν οικοδομήσει αυτόνομα».

του Χέρμαν Μπελινγχάουζεν*
εφημερίδα La Jornada, 17/5/2010

Οι ιθαγενείς λαοί του Μεξικού έγιναν ορατοί την Πρωτοχρονιά του 1994 και ανάγκασαν ολόκληρη τη χώρα να τους ακούσει χάρη στο θρυλικό «Φτάνει πια» των Ζαπατίστας, όταν άλλαξαν το ρου της ιστορίας, πήραν τα όπλα και είπαν «Εδώ είμαστε».

Στην Ευρώπη η Αριστερά ξεκίνησε τη συζήτηση. Ας μην υπερβάλλουμε. Τη συζήτηση άνοιξαν οι Γάλλοι, με το βλέμμα στραμμένο... προς τις προεδρικές εκλογές του 2012.

2 εκατομμύρια εργαζόμενοι του Δημοσίου κατέβηκαν σε απεργία ενάντια στα μέτρα λιτότητας της κυβέρνησης Θαπατέρο.