editorial

Είναι δυνατόν μια προεκλογική περίοδος να εγκαινιάζεται όχι με ανάρτηση των προεκλογικών ταμπλό των υποψηφίων, αλλά με αποκαθήλωση, όπως στα γραφεία του Μπεγλίτη στην Κορινθία;

Σαν το δηλητήριο στάζουν, στην ήδη ασφυκτική καθημερινότητα, όλο και περισσότερες δόσεις από το εφιαλτικό μετά.

Ένας βασιλέας μια φορά είχε πεθάνη και δεν άφησε διάδοχον εις το βασίλειόν του· και οι άνθρωποι γύρευαν άνθρωπον μ’ αρετή να τους κυβερνήση.

Θα ψηφίσουμε; Κι αν ναι, τότε τι; Κι αφού ψηφίσουμε;

Με τόσο ενθουσιώδη «εθελοντική» συμμετοχή των πιστωτών στην προσπάθεια να… χάσουν τα λεφτά τους, στη μεγαλύτερη διαγραφή χρέους που έχει συντελεστεί ποτέ, πώς είναι δυνατόν αυτοί που «σώζονται» να βυθίζονται ραγδαία στην ερήμωση και τη διάλυση;

Οι «27» της Ε.Ε. καταγράφουν πλέον ανεργία 10,7%, σχεδόν 24,5 εκατομμύρια. Απ’ αυτά, δε, τα 16 εκατομμύρια βρίσκονται στη «διακεκαυμένη» ζώνη του ευρώ.

Ο λαός τους λέει κλέφτες. Τους έχει δικάσει και τους έχει καταδικάσει.

Κάποιοι απ’ το χώρο της Αριστεράς στέκονται σαστισμένοι και δεν αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει σε αυτόν τον τόπο. Τι έγινε και τι γίνεται εδώ και 2 χρόνια. Τι έπαθε ο κόσμος και φωνάζει για κατοχές, για χούντες, για προδότες και δωσίλογους;

Μπροστά στο ογκούμενο ρεύμα λαϊκής αγανάκτησης και δυσφορίας και στην αποφασιστικότητα του κόσμου να απαντήσει στο ξεπούλημα και την ισοπέδωση της χώρας και της λεηλασίας των εργαζόμενων, μπροστά στις κυοφορούμενες εξελίξεις και αντιθέσεις που βουλιάζουν τον πολιτικό κόσμο και την κυβέρνηση-μαριονέτα των Μέρκελ-Σαρκοζί-ΔΝΤ τραπεζιτών, μπροστά στην αποφασιστική προτροπή των Μίκη Θεοδωράκη-Μανώλη Γλέζου και Γιώργου Κασιμάτη «να πάρει ο λαός στα χέρια του τις τύχες της Ελλάδας», το κάλεσμά τους να κατέβει όλος ο κόσμος στο Σύνταγμα την Κυριακή, η πολιτική Αριστερά υποχρεώνεται να ανεβάσει τους τόνους και να πάρει ορισμένες πρωτοβουλίες.

Ποιον παραπλανά η εικόνα της κοινωνικής νηνεμίας; Ποιος δεν αντιλαμβάνεται ότι το καζάνι φτάνει στο σημείο βρασμού;