Διαρκή μηνύματα αδιαλλαξίας του βαθέος ισπανικού κράτους
Η προσδοκία του Καταλανού προέδρου Πουτζδεμόν ότι θα μπορέσει να διαπραγματευθεί με τη Μαδρίτη έχει προσκρούσει σε τοίχο. Με την ενεργητική υποστήριξη του πολιτικού συστήματος και των οικονομικά ισχυρών, ο Ραχόι είναι σαφής: είτε θα υποχωρήσετε ολοσχερώς, είτε θα σας συντρίψουμε. Έτσι, το ισπανικό κράτος και όλα τα δυναμικά κέντρα του, περιλαμβανομένης της «καταλανικής» τραπεζοκρατίας και μεγαλοαστικής τάξης, απειλούν με κατάργηση του καθεστώτος της αυτονομίας και με οικονομικό στραγγαλισμό. Ήδη οι τράπεζες La Caixa και Banco Sabadell, καθώς και πολλές επιχειρήσεις, μετέφεραν την έδρα τους σε «ισπανικό έδαφος». Ταυτόχρονα η Μαδρίτη απειλεί να σταματήσει τη χρηματοδότηση, γεγονός που θα προκαλέσει ασφυξία αφού η καταλανική κυβέρνηση δεν έχει πρόσβαση στα φορολογικά της έσοδα. Τέλος, επικρέμεται πάντα η απειλή εφαρμογής του περίφημου άρθρου 155 του ισπανικού Συντάγματος του 1978, βάσει του οποίου η Μαδρίτη μπορεί ανά πάσα στιγμή να αναλάβει απευθείας τη διακυβέρνηση της «επαρχίας» της. Κερασάκι στην τούρτα, η «προληπτική φυλάκιση» των Τζόρδι Σάντσες και Τζόρδι Κουσάρτ, προέδρων της Assemblea Nacional Catalana και της Òmnium Cultural αντίστοιχα (δύο εκ των μεγαλύτερων κοινωνικών οργανώσεων της Καταλονίας), που κατηγορούνται από τον Γενικό Εισαγγελέα του Βασιλείου της Ισπανίας για «ανταρσία». Ασκείται όμως και μια εξίσου ισχυρή αντίρροπη πίεση από την καταλανική κοινωνική πλειοψηφία, που μέχρι στιγμής δείχνει αξιοθαύμαστη αντοχή και επιμονή, παρά την υπαναχώρηση του Πουτζδεμόν. Είναι αυτή η λαϊκή πίεση που έχει αποτρέψει ως τώρα μια πλήρη συνθηκολόγηση.
Γράφει χαρακτηριστικά το αριστερό ριζοσπαστικό κόμμα CUP σε ανοιχτή επιστολή που έστειλε αυτήν την εβδομάδα στον Πουτζδεμόν: «Δεν πρωταγωνιστούν τα κόμματα στην ιστορία μας – πρωταγωνιστής είναι ο Λαός, με Λ κεφαλαίο. Οι εκατοντάδες χιλιάδες που προστάτεψαν τα σχολεία τους από τη βία της αστυνομικής και στρατιωτικής κατοχής. Αυτοί που παρέλυσαν τα πάντα στη δίχως προηγούμενο μαζική γενική απεργία. Τα ποτάμια που πλημμυρίζουν τους δρόμους ενάντια στο τσαλαπάτημα δικαιωμάτων και ελευθεριών. Αυτός ο Λαός είναι η μόνη συμπαγής υποδομή που διαθέτει η χώρα μας, εν απουσία διεθνούς υποστήριξης, φυσικού πλούτου και ισχυρής παραγωγικής οικονομίας (ίσως τώρα να καταλαβαίνετε κι εσείς ότι η ιδιωτικοποίηση στρατηγικών οικονομικών τομέων δεν είναι και η σοφότερη επιλογή για όποιους θέλουν να αυτοκυβερνηθούν)… Η μοναδική απάντηση που δικαιούστε να δώσετε στα τελεσίγραφα του Ραχόι είναι ο σεβασμός της λαϊκής εντολής, δηλαδή η ανακήρυξη της Δημοκρατίας. Οποιαδήποτε διαφορετική απάντηση θα σήμαινε την αποδοχή όλων των απειλών, της περιφρόνησης και της καταπίεσης – την επιστροφή σε μια ισπανική “συνταγματική νομιμότητα” την οποία δεν αναγνωρίζει πλέον η κοινωνική πλειοψηφία. Τώρα μας απειλούν και επίσημα με την εφαρμογή του άρθρου 155. Ας δοκιμάσουν λοιπόν να το εφαρμόσουν, αλλά επί μίας επίσημα ανακηρυγμένης Δημοκρατίας. Έτσι ίσως να μην έχουμε την υποστήριξη των αγορών και των ισχυρών, αλλά θα παραμείνουμε τμήμα του Λαού μας, των Ελπίδων και της Αξιοπρέπειας. Για την Καταλανική Δημοκρατία, τη Δημοκρατία του Λαού!».
Γ.Πατ.
