Του Γιώργου Γιαλούρη
και μου απαντάει ότι «είναι αντίθετο στο διεθνές δίκαιο», δεν μπορεί να γίνει αυτό κι εγώ ενίσταμαι διότι «ακριβώς γι’ αυτό έγινε», υποστήριξα, «στο όνομα του διεθνούς δικαίου» και η Τουρκία στο όνομα του διεθνούς δίκαιου δεν μας αφήνει να, κι εμείς στο όνομα του διεθνούς δικαίου διατηρούμε το δικαίωμά μας να, και όταν το κρίνουμε, θα το κάνουμε, για την ώρα δεν είναι προς το συμφέρον μας και απορώ ποιο είναι αυτό το συμφέρον, η κάθε χώρα έχει λέει τα συμφέροντά της, έστω, εντάξει, ας το πάρουμε αυτό αξιωματικά, ότι κάθε χώρα έχει συμφέροντα, όταν λέμε όμως κράτος φαντάζομαι ότι εννοούμε τη σύγχρονη μορφή του έθνους κράτους, μία οντότητα δηλαδή που οργανώνεται για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά της και να διασφαλίσει την ευημερία του λαού της, δεν είναι έτσι; (που έλεγε και ο Καστοριάδης), ίσως έτσι είναι, μάλλον έτσι είναι, ποια είναι αυτά τα συμφέροντα όμως δεν έχω καταλάβει, για παράδειγμα τα συμφέροντα ενός ανθρώπου που παίρνει κάθε μέρα το λεωφορείο για να πάει στη δουλειά του δεν είναι τα ίδια με τα συμφέροντα εκείνου για τον οποίο κλείνει τους δρόμους η αστυνομία για να περάσει ανεμπόδιστα από ενοχλητικά φανάρια, είναι προς το συμφέρον του ενός να έχει καλές συγκοινωνίες ενώ ο άλλος δεν έχει τέτοιες ανησυχίες, μάλλον το συμφέρον του δεύτερου είναι να φτιάχνει δρόμους να βάζει διόδια και να πουλάει ηλεκτρικά αυτοκίνητα, υπάρχει μία σύγκρουση συμφερόντων εδώ, επομένως ποια είναι ακριβώς αυτά τα συμφέροντα ενός κράτους, διότι μάλλον προς το συμφέρον του Ισραήλ, σύμφωνα με την άποψη των περισσότερων κατοίκων του Ισραήλ, είναι να εξαφανιστούν οι Γαζαίοι από τη Γάζα, είναι προς το συμφέρον του να σκοτώνει παιδιά, σκοτώνει βέβαια και ενήλικες, αλλά για τους ενήλικες κανείς δεν μιλάει, εντάξει, πρόλαβαν να ζήσουν σαν ενήλικες και τι ωραία που έζησαν στο απαρτχάιντ, κρίμα στα νεκρά παιδιά που δεν πρόλαβαν να ζήσουν στο απαρτχάιντ και σε κάθε περίπτωση είναι προς το συμφέρον του Ισραήλ να πάνε αλλού να ζήσουν, αν και μάλλον αυτά που κάνει το Ισραήλ είναι ενάντια στα συμφέροντά του, μα ποια είναι επιτέλους αυτά τα συμφέροντά του, είδατε που έρχεστε στα λόγια μου, τέλος πάντων, πού να πάνε οι Παλαιστίνιοι, μα πού αλλού, ας έρθουν στην Ελλάδα, φτάνει να μην έρχονται σε επαφή με τους Duke Nukem κακόμοιρους IDFίτες που διακοπάρουν στην πατρίδα μας για να επουλώσουν τα ψυχολογικά τους τραύματα, βάλτε τους λοιπόν να δουλεύουν στην οικοδομή, θα διαμαρτυρηθούν οι Αλβανοί, βάλτε τους στις κουζίνες και τα βενζινάδικα, θα διαμαρτυρηθούν οι Πακιστανοί, βάλτε τους στα γραφεία, μας δεν γίνεται να μας παίρνουν τις δουλειές, βάλτε τους, ξέρω ’γω, μαζέψτε τους κάπου και βλέπουμε, α, τέλεια ιδέα, τύπου πατριώτη – Konzentrationslager – Τσίπρα, με λίγα λόγια τα συμφέροντα ενός έθνους κράτους δεν μου είναι ακριβώς ξεκάθαρο ποια είναι γιατί δεν είναι και ακριβώς ξεκάθαρο στους ίδιους τους θιασώτες του κατακερματισμού της ανθρωπότητας σε κράτη ποια είναι τα συμφέροντά τους πέρα από την αναπαραγωγή τους κι εφόσον το θέμα αυτό δεν είναι ξεκάθαρο τίθεται και θέμα νομιμότητας του κράτους και αναρωτιέμαι μήπως πεθαίνει η Καρχηδόνα, μήπως τα έχουμε ξαναδεί όλα αυτά, μήπως είναι ένα dark age που συντρίβονται αντιλήψεις και παραδοχές για να προκύψει κάτι καινοφανές αλλά όχι καινούργιο. Στο όνομα του διεθνούς δικαίου φυσικά.
