Πριν από δύο εβδομάδες γράφαμε για το πραξικόπημα της 16ης Σεπτεμβρίου στην Μπουρκίνα Φάσο. Πραξικόπημα που εκτελέστηκε με την ανοχή της Γαλλίας από την «προεδρική φρουρά» του πρώην δικτάτορα Κομπαορέ, ο οποίος ανατράπηκε πέρυσι από λαϊκή εξέγερση και διέφυγε στην Ακτή Ελεφαντοστού. Από την πρώτη στιγμή, ο λαός της αφρικανικής χώρας έδειξε αποφασισμένος να μην αφήσει τους πραξικοπηματίες να του στερήσουν την ελευθερία που κέρδισε πρόσφατα. Δεκάδες χιλιάδες διαδήλωναν καθημερινά στην πρωτεύουσα Ουαγκαντούγκου και σε όλη τη χώρα, με γυμνά χέρια απέναντι στην εξοπλισμένη από τους Γάλλους «προεδρική φρουρά». Δεκάδες σκοτώθηκαν και εκατοντάδες τραυματίστηκαν στις άνισες συγκρούσεις, ενώ τα συνδικάτα κήρυξαν απεργία διαρκείας που εξαπλώθηκε με πρωτοφανή συμμετοχή σε όλη την επικράτεια.
Μπροστά στην αποφασιστικότητα του λαού, η Γαλλία αναγκάστηκε να το πάρει απόφαση ότι δεν θα μπορέσει να ξαναφορτώσει στο σβέρκο των Μπουρκιναμπέζων τον αγαπημένο της δικτάτορα. Μία εβδομάδα αργότερα, έστειλε τους αρχηγούς γειτονικών κρατών να «μεσολαβήσουν». Οι εξοργιστικές προτάσεις των «μεσολαβητών» (που περιλάμβαναν αμνηστία για τους πραξικοπηματίες) κάθε άλλο παρά καθησύχασαν τις προοδευτικές δυνάμεις, που ενέτειναν τις διαδηλώσεις. Ο επικεφαλής των πραξικοπηματιών συνταγματάρχης Ντιεντερέ αναγκάστηκε να παραδώσει την εξουσία στη μεταβατική κυβέρνηση που είχε ανατρέψει – η οποία είχε το καθήκον να οργανώσει τις πρώτες μετά το 1987 ελεύθερες εκλογές. Σ’ αυτές τις εκλογές είχε απαγορευθεί η συμμετοχή του πρώην δικτάτορα Κομπαορέ και των συνεργατών του – αυτό ακριβώς το «έλλειμμα» αποσκοπούσε να… διορθώσει το πραξικόπημα.
Ο Ντιεντερέ την προηγούμενη εβδομάδα υποχρεώθηκε να καταφύγει στη… φιλόξενη πρεσβεία του Βατικανού, ενώ η «προεδρική φρουρά» αφοπλίστηκε και διαλύθηκε. Προχτές ο Ντιεντερέ συνελήφθη στο αεροδρόμιο, απ’ όπου προσπαθούσε να διαφύγει στο εξωτερικό. Η Ενότητα Συνδικαλιστικής Δράσης, που πρωτοστάτησε στην αντίσταση στο πραξικόπημα, κήρυξε τη λήξη της απεργίας και κάλεσε το λαό σε επαγρύπνηση «μέχρι την οριστική ικανοποίηση των αιτημάτων μας για απόδοση δικαιοσύνης και πραγματική δημοκρατία».
Δεν νικούν πάντα οι κακοί!
