Πέρυσι το βρετανικό κοινοβούλιο αποφάσισε, με τεράστια πλειοψηφία, ότι το Brexit θα υλοποιηθεί στις 29 Μαρτίου 2019 – δηλαδή… χθες. Τότε ακόμη παρίστανε ότι σέβεται τη βούληση των πολιτών. Έκτοτε η πλειοψηφία των βουλευτών, με πρωτοστάτες τους Εργατικούς του Κόρμπιν αλλά και μια ισχυρή μειοψηφία των Συντηρητικών, έκαναν ό,τι μπορούσαν για να υπονομεύσουν την ίδια τους την απόφαση. Όλοι γνωρίζουμε το αποτέλεσμα: η ημερομηνία εξόδου πέρασε, αλλά Brexit δεν επήλθε. Στη χθεσινή ψηφοφορία, η συμφωνία της Μέι με την Ε.Ε. (αν και ουσιαστικά συνιστά ένα Brexit μόνο στα λόγια) απορρίφθηκε με 344 κατά και 286 υπέρ. Και το γαϊτανάκι των «δραματικών» εξελίξεων θα συνεχιστεί από βδομάδα, μικρή σημασία έχει πια το πώς ακριβώς, μέχρι να μπει οριστική ταφόπλακα στην ψευδαίσθηση ότι κυρίαρχος είναι ο λαός.
Η απόπειρα της Μέι να εμφανιστεί ως η πολιτικός που θέλει αλλά δεν την αφήνουν να υλοποιήσει την εντολή του δημοψηφίσματος του 2016 είναι στημένη, όπως και η «σκληρή» αντιπαράθεσή της με τον Κόρμπιν επ’ αυτού. Αρκεί να υπενθυμιστεί πώς φτάσαμε εδώ. Για παράδειγμα, τι συνέβη την προπερασμένη εβδομάδα – όταν επήλθε αδιέξοδο μετά τις αλλεπάλληλες ψηφοφορίες, στις οποίες οι Βρετανοί βουλευτές έφασκαν και αντίφασκαν απορρίπτοντας τα πάντα. Τότε η Μέι πρόβαλε ως από μηχανής θεός με μια δήθεν συμβιβαστική πρόταση – που ουσιαστικά συνιστούσε «αναβολή» του Brexit επ’ αόριστον. Φυσικά οι Εργατικοί άρπαξαν την ευκαιρία από τα μαλλιά. Και, μαζί με 112 Συντηρητικούς, υπερψήφισαν την πρόταση της «αντιπάλου τους».
Η Μέι είχε δεσμευτεί… 109 φορές ότι το Brexit θα υλοποιηθεί – εκ των οποίων 42 φορές διαβεβαίωσε ότι δεν είναι διαπραγματεύσιμη η 29η Μαρτίου ως ημερομηνία εξόδου της Βρετανίας από την Ε.Ε.!
Η Τερέζα Μέι αναλαμβάνοντας την πρωθυπουργία είχε δεσμευτεί ότι θα υλοποιήσει το Brexit. «Όταν λέμε φεύγουμε, εννοούμε φεύγουμε», είχε πει. Και, όταν οι διαπραγματεύσεις με τις Βρυξέλλες είχαν μπλοκαριστεί, είχε προσθέσει ότι «Brexit χωρίς συμφωνία είναι προτιμότερο από καθόλου Brexit». Δεν ήταν οι μοναδικές σχετικές δηλώσεις της: κάποιοι υπομονετικοί ερευνητές μέτρησαν ότι στα τελευταία δύο χρόνια είχε δεσμευτεί… 109 φορές ότι το Brexit θα υλοποιηθεί. Εκ των οποίων, μετά την περυσινή απόφαση που καθόριζε και την ημερομηνία, 42 φορές διαβεβαίωσε ότι η 29η Μαρτίου δεν είναι διαπραγματεύσιμη! Αυτό το θέατρο τώρα έλαβε τέλος, αφού άφησε να περάσει πολύτιμος χρόνος και τελικά εναπόθεσε την εφαρμογή της απόφασης του δημοψηφίσματος στις… Βρυξέλλες.
Συνδικάτα και αφεντικά χέρι-χέρι ενάντια στους «αμόρφωτους»
Τα λόγια της Μέι είχαν μηδενική αξία, όπως και οι αντίστοιχες δεσμεύσεις του Κόρμπιν. Στην πράξη έκαναν και οι δύο τα πάντα για να πετάξουν το δημοψήφισμα, μαζί του και τη δημοκρατία, στα σκουπίδια. Αυτή ήταν η απαίτηση της ευρωκρατίας, της χρηματιστικής μαφίας του Σίτι και του παγκοσμιοποιητικού στρατοπέδου. Ανοιχτά ή καλυμμένα, το πολιτικό προσωπικό και οι «ζωντανές κοινωνικές δυνάμεις» αυτήν την απαίτηση υπηρέτησαν. Τρανό παράδειγμα η τελευταία κοινή δήλωση TUC-BMI (δηλαδή των συνδικάτων και των εργοδοτών!), που «απαιτεί» την αναβολή του Brexit. Οι συνδικαλιστές ηγέτες συστρατεύονται δηλαδή με τον «ταξικό αντίπαλο» για να αποφευχθεί η… καταστροφή.
Το στρατόπεδο της παραμονής στην Ε.Ε. επιδίδεται τώρα σε αγώνα με όλα τα μέσα για να κεφαλαιοποιήσει την κωλοτούμπα της βρετανικής πολιτικής τάξης. Μεταξύ άλλων, ξανανοίγουν στα ΜΜΕ οι στρόφιγγες του οχετού συκοφάντησης των ψηφοφόρων του Brexit ως «αμόρφωτων», «ρατσιστών», ακόμη και «στριφνών γέρων»! Πρόκειται για ολοκληρωτικό πόλεμο εναντίον των λαϊκών μαζών που τόλμησαν να χαλάσουν τη βολή των ελίτ (και των… wannabe ελίτ του Λονδίνου). Η βρετανική πολιτική τάξη, αποκλείοντας στην πράξη δεκάδες εκατομμύρια πολιτών από τη δυνατότητα να συναποφασίζουν το μέλλον τους, παίζει καθοριστικό ρόλο σε αυτήν την επιχείρηση ταπείνωσης και φίμωσης του «ετερόκλητου όχλου». Κάποια στιγμή θα της έρθει και ο λογαριασμός…
Τραντάζεται και η οικονομία της Ε.Ε.
Κι ενώ το βρετανικό κοινοβουλευτικό τσίρκο εξακολουθεί να αφήνει έκθαμβους τους πολίτες, η ευρωκρατία έχει να αντιμετωπίσει και σοβαρούς οικονομικούς τρανταγμούς – που θα επιδεινώνονταν περαιτέρω σε περίπτωση Brexit, εξ ου και η λυσσαλέα προσπάθεια να αποσοβηθεί ο «κίνδυνος». Μετά την ανακοίνωση της ΕΚΤ ότι η ανάπτυξη στην Ε.Ε. θα είναι μικρότερη της αναμενόμενης, ήρθαν τα νέα για πιθανή συγχώνευση των δύο μεγαλύτερων γερμανικών τραπεζών (Deutsche Bank και Commerzbank), δείγμα κι αυτό της ανανεωμένης και οξύτατης κρίσης που χτυπά ακόμη και την πολιτική-οικονομική καρδιά μιας παραπαίουσας ευρωπαϊκής «ολοκλήρωσης», απειλώντας την επιβίωση αυτής καθαυτής της ευρωζώνης.
Η πανικοβλημένη ευρωκρατία επιχειρεί λοιπόν να αντιμετωπίσει το πρόβλημα με μια διπλή κίνηση. Πολιτικά, παύει να κρατά ακόμη και τα προσχήματα σεβασμού της λαϊκής βούλησης στα κράτη μέλη, με τελευταίο θύμα τη Βρετανία. Τα δημοψηφίσματα είναι ατυχείς στιγμές και τυχόν εσφαλμένες αποφάσεις των λαών θα διορθώνονται με κάθε κόστος: αυτό είναι το μήνυμα, και το έχουν λάβει τόσο οι Συντηρητικοί της Μέι όσο και οι Εργατικοί του Κόρμπιν. Οικονομικά, το επιτελείο της «ολοκλήρωσης» προσανατολίζεται σε μια φυγή προς τα μπρος, με τελικό στόχο να φορεθεί ο ζουρλομανδύας της ευρωζώνης σε όλα τα κράτη μέλη. Ταυτόχρονα «οχυρώνεται» για την περίπτωση που το Brexit δεν αποφευχθεί τελικά, προετοιμάζοντας τη μεταφορά σε «ευρωπαϊκό» έδαφος του τμήματος του Σίτι του Λονδίνου που αφορά χρηματοπιστωτικές συναλλαγές σε ευρώ…
