Το μπάχαλο είναι διεθνές. Είμαστε σε μια περίοδο εξαιρετικά ασταθή. Κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα κόσμο που η βάση του μοιάζει με κινούμενη άμμο. Τα πάντα είναι ρευστά, μεταβαλλόμενα, σε ρουφάνε προς τα κάτω και όποιος θα ήθελε να αντιδράσει, να αντισταθεί σ’ αυτό, δυσκολεύεται να βρει ένα σταθερό σημείο, στέρεο, να πατήσει…
Η πολιτική σκέψη έχει μείνει πάρα πολύ πίσω στον τόπο μας, έχουμε πρόβλημα με καλούς αναλυτές, κι αυτοί που είναι καλοί δεν κυριαρχούν στο δημόσιο λόγο. Μπορεί κανείς να ψάξει να βρει καλά άρθρα, καλές αναλύσεις, αλλά σημασία έχει ποιος είναι ο λόγος ο οποίος κυριαρχεί. Και ο λόγος που κυριαρχεί καθορίζει και τις πολιτικές επιλογές και τον τρόπο με τον οποίο βλέπει κανείς τις εξελίξεις, τις ερμηνείες που δίνει, τα συμπεράσματα που βγάζει και το πώς καθορίζει τη δική του στάση απέναντι σ’ αυτά που συμβαίνουν. Κομφούζιο, μπάχαλο. Δεν προλαβαίνεις να συνέλθεις από το σοκ που προκλήθηκε από τα γεγονότα στη Νίκαια της Γαλλίας, έρχεται η απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία. Και αυτά έχουν διαδεχθεί τους σκοτωμούς πριν μια-δυο μέρες στις ΗΠΑ και πάει λέγοντας. Κι αν συνυπολογίσει κανείς αυτά που γίνονται στο Σουδάν και σε άλλες χώρες οι οποίες είναι μεγαλύτερες σε εδαφική έκταση και πληθυσμό από πολλές ευρωπαϊκές χώρες, οι θάνατοι εκεί είναι πολύ περισσότεροι, αλλά επειδή ανήκουν στον Τρίτο Κόσμο ζυγίζονται με διαφορετικά σταθμά, έχουν μικρότερη αξία με τα κριτήρια του σύγχρονου ευρωπαϊκού ανθρωπισμού. Αν όμως τα υπολογίζαμε όλα λαμβάνοντας υπόψη ότι παντού μιλάμε για ανθρώπους, αυτού του είδους τα γεγονότα που είναι συνεχή σε όλες τις ηπείρους, θα συμφωνούσαμε ότι η τροπή που έχει πάρει ο άνθρωπος τον οδηγεί συνεχώς σε λακκούβες, σε τρύπες, σε χαντάκια, χωρίς να φαίνεται απελευθερωτική λάμψη στον ορίζοντα. Εξαίρεση αποτελούν μεμονωμένοι άνθρωποι και μερικές συλλογικότητες που προσπαθούν να κρατήσουν μια φλογίτσα ζωντανή. Υπάρχουν τέτοιες προσπάθειες, αλλά ακόμα υστερούν, δεν έχουν βγει απ’ αυτή την γκρίζα περίοδο που διανύει η ανθρωπότητα τα τελευταία χρόνια, μετά από μια περίοδο ευημερίας και αισιοδοξίας, οπότε είναι πάρα πολύ δύσκολο να κάνει κανείς αισιόδοξες προβλέψεις, τουλάχιστον για το πολύ κοντινό μέλλον, το αύριο…
Τυφλοσούρτης,
Γκαούρ
