Οι «επιτυχίες» του Ισραήλ δεν έχουν τέλος, τόσο σε διεθνές επίπεδο όσο και επί του πεδίου – επί της μαρτυρικής παλαιστινιακής γης δηλαδή. Διεθνώς, δικαστές που μέχρι προχθές δεν τολμούσαν ούτε να βήξουν χωρίς την άδεια της Ουάσιγκτον (όπως αυτοί του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου), τώρα αντιμετωπίζουν τους Νετανιάχου και Σία ως… Μιλόσεβιτς. Χώρες που ανήκουν στην Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ αγνοούν τις «συμβουλές» της Ουάσιγκτον και αναγνωρίζουν επίσημα ένα κράτος που στην πραγματικότητα δεν υφίσταται, μόνο και μόνο για να στείλουν μήνυμα ότι δεν πάει άλλο έτσι. Εκατομμύρια άνθρωποι κινητοποιούνται με χίλιους τρόπους κατά της γενοκτονίας, ρισκάροντας ακόμη και την καριέρα τους. Χθες μπήκε άλλο ένα κερασάκι στην τούρτα που οι ίδιοι οι σιωνιστές έφτιαξαν με τα εγκλήματά τους: η νέα εντολή του Διεθνούς Δικαστηρίου (που έχει κύρος πολύ μεγαλύτερο από του ΔΠΔ) προς το Ισραήλ, να σταματήσει την επίθεση στη Ράφα, να πάψει να παρεμποδίζει την έλευση ανθρωπιστικής βοήθειας, και να επιτρέψει την είσοδο παρατηρητών του ΟΗΕ.
«Φυσικά» όλα αυτά το Ισραήλ εξακολουθεί να τα στοιβάζει στον ίδιο σκουπιδοτενεκέ όπου έχει ήδη στριμώξει το σύνολο του Διεθνούς Δικαίου. Δεν είναι ότι η ακροδεξιά ισραηλινή ηγεσία δεν νιώθει την πίεση: απλά, έχει διαπαιδαγωγηθεί αλλιώς. Σε πρακτικό επίπεδο, έχει συνηθίσει εδώ και 76 χρόνια να βιάζει κάθε νομικό και ανθρώπινο κανόνα, και να τη βγάζει πάντα καθαρή. Σε θεωρητικό επίπεδο, δεν νιώθει ότι οφείλει να δώσει εξηγήσεις σε οποιονδήποτε, όντας πεπεισμένη πως εκπροσωπεί ένα περιούσιο έθνος, ανώτερο κάθε άλλου – κάτι σαν νέα Άρια Φυλή. Έτσι εξηγούνται «αυτοκτονικές» συμπεριφορές, όπως τα εγκλήματα πολέμου που δεν κρύβονται αλλά διαφημίζονται, και δηλώσεις τόσο απάνθρωπες και ξεδιάντροπες που δεν θα τις έκανε δημόσια ούτε ο Χίμλερ. Όταν λέγεται και γράφεται ότι το Ισραήλ είναι ένα ρατσιστικό καθεστώς-απαρτχάιντ κι ότι π.χ. οι σιωνιστές έποικοι συμπεριφέρονται σαν όχλος νεοναζί, δεν υπάρχει καμιά υπερβολή. Οι Παλαιστίνιοι το ζουν επί πολλές δεκαετίες στο πετσί τους, στην καθημερινότητά τους. Τώρα το καταλαβαίνουν πολύ περισσότεροι και εκτός Παλαιστίνης – περιλαμβανομένων πολλών χιλιάδων Εβραίων της Διασποράς, αλλά και σχετικά λίγων ακόμη Ισραηλινών, που αγωνίζονται με πρωτοφανή γενναιότητα.
Παντού προβλήματα
Επί του πεδίου τώρα, επίσης υπάρχει πρόβλημα: εμβρόντητοι οι καθοδηγητές της εθνοκάθαρσης και της γενοκτονίας διαπιστώνουν ότι οι «εκκαθαρισθείσες» περιοχές της Γάζας (βορράς και κέντρο) παραμένουν «μολυσμένες». Οι δυνάμεις της Αντίστασης, σαρξ εκ της σαρκός του λαού τους, επανεμφανίζονται και μάχονται οπουδήποτε υπάρχουν Παλαιστίνιοι. Αποδεικνύεται ότι μια καλολαδωμένη, τεράστια, υπερσύγχρονη πολεμική μηχανή, που έχει την ενεργητική υποστήριξη των ΗΠΑ και άλλων Δυτικών, και επιπλέον απολάμβανε την εξυπηρετική αφασία όλης σχεδόν της υπόλοιπης «διεθνούς κοινότητας», αδυνατεί να εξοντώσει μερικές χιλιάδες μαχητών της Αντίστασης. Έτσι μαθαίνουμε για αναζωπύρωση των μαχών στη βόρεια Γάζα και για «επίμονη διείσδυση τρομοκρατικών πυρήνων» στην κεντρική, με αποτέλεσμα να μαλλιοτραβιούνται στο πολεμικό συμβούλιο του Ισραήλ, διότι είχαν πιστέψει τα ίδια τους τα ψέματα. Η μόνη συγκολλητική ουσία που έχει απομείνει πια για να συγκρατεί τη σιωνιστική πανστρατιά, από τους τάχα μετριοπαθείς κεντρώους ως τους ξεφωνημένους φασίστες, είναι η απειλή της διεθνούς διαπόμπευσης.
Έτσι όλοι μαζί πανικοβάλλονται και απειλούν θεούς και δαίμονες, κατηγορώντας ως αντισημίτες και τους τελευταίους «φίλους» που τους έχουν απομείνει, και φτάνοντας στο σημείο να κατάσχουν τον εξοπλισμό ακόμη και βορειοαμερικανικών τηλεοπτικών συνεργείων! Παρεμπιπτόντως, το Associated Press «απάντησε» με ένα άρθρο που, παρότι είναι γραμμένο πολύ προσεκτικά, επιτρέπει σε όλη την ανθρωπότητα να πληροφορηθεί αυτό που αρκετοί είχαν κάθε λόγο να υποψιάζονται: ότι δηλαδή συγκεκριμένοι «βιασμοί», «αποκεφαλισμοί» κ.ο.κ. που τάχα συνέβησαν στη διάρκεια της επιχείρησης της Χαμάς, και οι οποίοι πουλήθηκαν ξανά και ξανά από τα μεγάλα ΜΜΕ στη διεθνή κοινή γνώμη για να «δικαιολογηθεί» η γενοκτονία –λες και μπορεί να δικαιολογηθεί μια γενοκτονία– απλώς ήταν αέρας κοπανιστός. Σε αυτό το κλίμα, φαίνεται υπεραισιόδοξος ο καβγάς μεταξύ των σιωνιστών για το αν θα επιβληθεί στη Γάζα άμεση στρατιωτική κατοχή ή έμμεση – δηλαδή υπό τον φερετζέ «πολυεθνικής ειρηνευτικής δύναμης» ή/και μιας ακόμη πιο εξευτελισμένης παλαιστινιακής «αρχής». Μάλλον βάζουν το κάρο πριν το άλογο.
