Στην Ηριάννα…
Φοβούνται την μη δεύτερη σκέψη.
Αυτό το ατυχές χρωμόσωμα.
Που άλλοτε σε βαφτίζει άνθρωπο.
Κι άλλοτε μεταγράφει σε παραλήρημα την πλήξη.
Φοβούνται αυτούς που δεν πιστεύουν στα μάτια τους.
Γι’ αυτό αλλού κοιτούν την ώρα της κρίσης.
Μην και τους κάψουν τ’ απορημένα βλέμματα.
Καλειδοσκόπιο μαζί και ακτίνα μεσημεριού.
Φοβούνται εκείνες τις συνάφειες.
Που τις γεννούν κουβεντολόγια και μεσοβασιλείες.
Φιλιά φιλίες φυλαχτά.
Τους γεμιστήρες της ζωής.
Φοβόμαστε για την αφόρητη αθωότητα.
Και τη φορτώσαμε μεμιάς σ’ ένα όνομα.
Θηλυκό να μοιάζει ακόμα καθαρότερο.
Του μηδενός φανταστικός εχθρός.
Φοβόμαστε τους ανθρωποφύλακες της διπλανής πόρτας.
Του έσω τις καθημερινές ψευδομαρτυρίες.
Την αιώνια κάθειρξη και τις ισόβιες αναστολές.
Αυτούς που σαπίζουν χωρίς πολλά πολλά.
Φοβόμαστε γιατί από τύχη τη γλυτώσαμε.
Κι ούτε σίγουροι είμαστε για τη ζωή που κλέβεται.
Η κριτική των ψόφιων και ο ψόφος της κριτικής.
Είμαστε όμως εδώ.
Η απελευθέρωση της Ηριάννας λίγη παραπάνω λευτεριά για όλους μας.
Φίλοι και φίλες
